❤ႏွလံုးသားျဖင့္ရင္း၍❤
❤❤Chapter (1) ❤❤
(ပါးပါးရဲ႕အသက္ေလး)
ေနမင္းသခင္သည္...ခတၱခနတာဝန္နားခ်ိန္တြင္
လစႏၵာသည္...ေလာကႀကီးတြင္အုပ္စိုးေနလ်က္။
ေန႔လယ္ခင္းတြင္....ေနမင္းကမင္းမူေနသလို..
ညအခ်ိန္အခါသယ...တြင္လမင္းကမင္းမူျပန္သည္။
လူသားအားလံုးသည္...တစ္ေန႔လံုးပင္ပန္းထား
သမ်ွ....ညအခ်ိန္တြင္အတိုးခ်ကာ...ပင္ပန္းသမ်ွ..
ေလ်ွာ္ကာ...အိပ္စက္အနားယူၾကသည္။
ေလာကႀကီး...တစ္ခုလံုး...အိပ္စက္ေနမည္ဟု
သင္တို႔ထင္ေနမည္။လူအေယာက္100မွာ...
98ေယာက္က...အိပ္စက္ၾကေသာ္လည္း..
က်န္တဲ့နွစ္ေယာက္ကေတာ့အိပ္စက္မည္မဟုတ္။
အခ်ိန္ပိုဆင္းသည့္...သူကဆင္းေနမည္။
စိတ္ညစ္စရာ...မ်ားကိုေတြးကာ...မအိပ္နိုင္သူလည္း
ရိွနိုင္သည္။
ေပက်င္း...ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕လံုးနီးပါး...အိပ္ေငြ႕ခ်သလို...
တိတ္ဆိတ္ေနခ်ိန္တြင္...စံအိမ္ေတာ္...တစ္ခုမွ....
တေယာထိုးသံသည္...ေလထဲတြင္ပ်ံ႕နွံ႕လာလ်က္။
တေယာ...ဆိုေသာဂီတသည္...လြမ္းေဆြးသံ...
သာယာသံ...ေပ်ာ္ျမဴးသံ...စသည္ျဖင့္...
ကိုယ္လိုခ်င္ေသာအသံကိုတီးခတ္နိုင္သည္။
ယခုၾကားနို္င္ေသာ...တေယာသံပိုင္ရွင္မွာ...
လြမ္းေဆြးေသာသံစဥ္အားတီးခတ္ေနသည္။
တေယာအားတီးခတ္ေနစဥ္...မ်က္၀န္းနက္နက္
ထဲမွ...မ်က္ရည္မ်ား၀ိုင္းေနလ်က္။သင္တို႔သာ...
ထိုလူသားတိီးခတ္ေနေသာ...သံစဥ္အား...
ၾကားမိပါလ်ွင္...မ်က္ရည္က်မည္ဟုက်ြန္ုပ္..
တပ္အပ္ေျပာရဲသည္။ေသးသြယ္ေနေသာ...
လက္သည္...တေယာထိုးသံအား...ကိုင္ကာ...
ဂီတသံစဥ္အားလြင့္ေျမာေနသည္။တေယာသံအဆံုး
တြင္...ထိုလူသားသည္...မ်က္၀န္းမွိတ္ခ်လိုက္ကာ...မ်က္ရည္မ်ားအား...လြတ္လပ္စြာစီးဆင္း
ခြင့္ျပဳသည္။ညာဘက္လက္ျဖင့္...နွလံုးသားရိွသည့္
ဘယ္ဘက္ရင္အံုကုိကိုင္ကာ...ရိႈတ္ႀကီးတငင္
ငို္ေႂကြးေနသည့္လူသား။
