MEDUSA and The Legend of Three Clans : "เมดูซ่า" และ ตำนานสามชนเผ่า

จดหมาย และ จุดจบของ "เมดูซ่า"

ถึงฝ่าบาทองค์พระราชาเทพ,

ข้าน้อยผู้ต่ำต้อยเขียนจดหมายฉบับนี้ขึ้นมาเพื่อกราบทูลความจริงให้ฝ่าบาททราบ, ก่อนอื่นหมด, ข้าน้อยขออภัยเป็นอย่างยิ่งที่เป็นสาเหตุของความวุ่นวาย และ อยากให้ทราบว่าข้าน้อยมิบังอาจคิดลองดีต่อพระองค์. เมื่อฝ่าบาทได้อ่านจดหมายนี้แล้ว ก็คงได้พยายามออกตามหาตัวข้าน้อยทั้งในอาณาจักรเทพ และ มนุษย์ แต่ก็ไม่พบ.
สาเหตุที่ข้าน้อยส่งจดหมายถึงฝ่าบาทโดยใช้ฐานะประชาชนทั่วไป ก็เพราะอยากให้ฝ่าบาทได้ลองตามหาข้าน้อย เพื่อเป็นหลักฐานยืนยันสิ่งที่ข้าน้อยจะกล่าวในต่อไปนี้.
สาเหตุที่ข้าน้อยเขียนโดยใช้ภาษามนุษย์ ก็เพราะอยากให้ฝ่ายอาณาจักรมนุษย์ได้ทราบเนื้อหาเช่นเดียวกัน.

ก่อนจะกล่าวความจริงดังกล่าว, ข้าน้อยขอความกรุณาต่อฝ่าบาทอย่างหนึ่ง, เมื่อฝ่าบาททราบความจริงแล้ว
ขอจงช่วยห้ามไม่ให้องค์ราชามนุษย์ทำโทษท่านอำมาตย์ และ ครอบครัวของข้าน้อยเลย, ข้าน้อยน้อมกราบขอความเมตตากรุณาด้วยเถิด.

ความจริงก็คือ, ข้าน้อยไม่ใช่หลานแท้ๆของท่านอมาต, ข้าน้อยเป็นเพียงลูกของกะลาสีขี้เมาคนหนึ่งที่ไม่ได้มีเกียรติยศใดๆทั้งสิ้น, ส่วนแม่ของข้าน้อยนั้นเป็นคนจากเผ่าพันธุ์ปีศาจ, ข้าน้อยจึงมีสายเลือดของมนุษย์ และ ปีศาจปะปนอยู่ด้วย. ข้าน้อยอยากให้ทราบว่า, เผ่าพันธุ์ปีศาจถึงจะโหดเหี้ยมแต่ก็มีจิตใจมีความรู้สึกเช่นเดียวกัน, แม่ของข้าน้อย นางเป็นคนมีจิตใจงดงาม ข้าน้อยนับถือนางเป็นอย่างยิ่ง, เผ่าปีศาจก็เหมือนกับเทพ ที่พอถึงวัยแตกหนุ่มก็จะเปลี่ยนแปลงร่างกาย แต่ก่อนหน้านั้น ปีศาจก็เป็นเพียงคนธรรมดา. ฝ่าบาทคงพอทราบว่า ปีศาจไม่อาจต้องโดนแสงได้ และ ไม่อาจดื่มเลือดคนได้ ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือเทพ เท่านี้ก็หมายความว่าพวกเขาไม่มีเหตุผลต้องทำร้ายมนุษย์หรือเทพตนใด, พอถึงวัยแตกหนุ่ม ก็จะกลายร่าง และสูญเสียสติสัมปชัญญะไป แต่พวกเขาก็เปรียบเหมือนสัตว์เดรัจฉานทั่วไปที่ใช้ชีวิตตามสัญชาตญาณ เหมือนสัตว์นักล่าตามธรรมชาติ เหมือนกับเสือกับสิงห์โต, เหตุใดถึงต้องฆ่าล้างบางพวกเขา?
ตอนนี้ข้าน้อยนั้นอยู่ที่อาณาจักรปีศาจ, เป็นเหตุผลที่ฝ่าบาทหาตัวข้าน้อยไม่พบ, ข้าน้อยมิบังอาจกลับไปอาณาจักรเทพ หรือ อาณาจักรมนุษย์อีก, แต่หากอยากขอความกรุณาไปยังฝ่าบาทองค์พระราชาเทพ และ ฝ่าบาทองค์พระราชามนุษย์, ในนามที่ข้าน้อยได้ทุ่มเทช่วยเหลือฝ่าบาทมาเป็นเวลาสิบกว่าปี, ขอกรุณาอย่าได้เข่นฆ่าปีศาจอีกเลย ข้าน้อยกราบขอความเมตตาด้วยเถิด.

ในท้ายที่สุดนี้, ข้าน้อยขอกราบอีกครั้ง, ขอบพระทัยไปยังครอบครัวอุปถัมภ์ของข้าน้อยในบุญคุณที่เลี้ยงดูข้าน้อยมา, ขอบพระทัยไปยังองค์ราชาและราชินีมนุษย์ในความเมตตากรุณาทั้งหมดที่พระองค์มอบให้, ขอบพระทัยไปยังองค์ราชาเทพและพระแม่ราชินีเทพในความกรุณาและความรักทั้งหมดที่พระองค์มอบให้ และ ขอพระทัยไปยังเหล่าขุนนางตลอดถึงปวงชนทั้งเทพทั้งมนุษย์ผู้มีพระคุณแก่ข้าน้อยทั้งหมดทั้งมวล.

ข้าน้อยขอทูลลา,

เมดูซ่า.

หลังจากได้อ่านจดหมายแล้ว องค์ราชาเทพและมนุษย์ได้ประชุมกันว่า จะเอายังไงต่อไป, ผลของการประชุมสรุปว่า สิ่งที่นางพูดมีเหตุผล ทั้งสองฝ่ายจึงตกลงกันปล่อยเรื่องนี้ผ่านไปโดยไม่ทำสิ่งใด และ ดำเนินชีวิตตามปกติสุข โดยสัญญาว่าจะไม่ฆ่าล้างเผ่าปีศาจอีก.

ส่วนทางด้านเมดูซ่า, นางได้ใช้ชีวิตที่เหลือนั่งเขียนหนังสือเรื่องราวของตัวเองขึ้นมา แล้วแปลเป็น 3 ภาษา, นางนำเล่มที่เขียนเป็นภาษาปีศาจ ไปให้ราชาปีศาจ, เล่มที่เขียนเป็นภาษาเทพ ไปไว้ห้องสมุดแห่งอาณาจักรเทพ และ เล่มที่เขียนเป็นภาษามนุษย์ ไปไว้บนโต๊ะทำงานของพ่อบุญธรรมของนาง...

นางตัดสินใจเดินทางเข้าป่าลึกคนเดียว, หลังจากนั้นไม่นาน นางก็กลายร่างเป็นปีศาจ แล้วลืมทุกสิ่งทุกอย่างไป...

จบบริบูรณ์.