The Wrath of Zeroes (Roanun Series #1)

Chapter 3

The room on the lower grounds of the palace was getting bigger and bigger everyday, Kane thought. He had memorized the ins and outs of the secret doors of the palace to be able to reach this door every time they deemed they need it. And these days... they needed it almost everyday.

He looked around for certainty, but he was sure no one was following him. Every time any of his guards and his soldiers saw him coming, they'd pretend to be invested in something or another path seemed a good way to go. Even servants indulge in the idea. But not even the light of the moon reached the corridor he came from.

Kane entered the room. He heard it first, the sound of flesh meeting another. And this time from the sound of it, he knew it was going on far too long now.

Tinanggal niya sa pagkakasabit sa kanyang katawan ang laglagyanan ng kanyang espada. Pinalupot niya ang tali sa katawan noon.

"Asan siya?" rinig niyang saad ni Josef, may dumadaluhong sambit sa kanyang mga salita na tanging ang kwarto lang na ito ang nakakarinig.

Ang kanyang kapatid, si Jyn, ay nakaupo lamang sa sulok ng kwarto at nagmamasid. Ang kanyang mga siko, nasa kanyang tuhod. Hindi niya alam ang iniisip ng shapeshifter. He rarely does.

"Hindi ko alam..." ani ng isang mahinang boses, animo bulong sa hangin.

Isang tunog ng laman-sa-laman na suntok ang narinig ni Kane nang nagtagpo ang kamao ni Josef at mukha ng lalaking nakaupo sa silya, nakagapos.

A winged figure with brightest of hair was, too, standing in the other corner with his arms on his chest, watching intently. Razriel's golden eyes met with his dark ones.

This is impossible, the look Razriel gave seemed to say.

Kane flexes his jaw. It's going to work, he gave a look.

Inilipat niya ang kanyang atensyon sa likuran ng lalaking nakaupo sa isang silya, nakagapos ang mga kamay niya sa likuran ng silya na iyon. Nalalaglag na ang ulo nito sa kanyang balikat na kala mo lantang gulay o di naman kaya ay inaatok. Sa kanyang kinatatayuan, tanaw ni Kane ang nanunuyong dugo sa sintido nito.

A Six, Kane reminded himself. This man was a Six. A viermore.

Not that it mattered.

Yumukod muli si Josef sa harap ng lalaki. Dinakot niya ang buhok sa likod ng ulo ng lalaki at pinilit itong humarap sa kanya. Umungol ang lalaki sa ginawa ni Josef. "Alam mo ba ang mangyayari sa'yo kapag hindi ka pa nagsalita?"

"Wala akong alam..." sagot ng lalaki, halos kinakaladkad na nito ang kanyang mga salita.

Huminga ng malalim si Josef at umiling. Nang magtagpo ang mga mata ni Kane at Josef, isang suntok ang binigay ni Josef sa lalaking nakagapos. Dugo ang tumalamsik sa sahig.

No one from the four Zeroes of the room flinched at the sight of blood.

Tumawa ang lalaking nakagapos, lumago ito nang lumago. Nagkunot ang noo ni Josef sa inaakto ng lalaki. Kane just stood.

"Hindi n'yo ba nakikita?" ani ng lalaki. "Tatlo kayo sa kwartong 'to pero ako ang nakatali?" Mas lumakas pa ang kanyang tawa sa puntong gumagalaw na ang kanyang balikat dahil sa mga iyon. "Pero hindi niyo parin makuha ang hinahanap niyo?"

Nagtagpong muli ang mga mata ni Kane at ni Josef. Nagbigay ng isang tantsadong ngiti si Josef at umalis sa harapan ng tumatawang lalaki. Nagkatinginan si Jyn at Razriel.

"Apat. Hindi tatlo." bulong ni Jyn sa kanyang kinauupuan.

"Oh? San ka pupunta?" sigaw ng lalaki sa dingding ng kwarto. Tumawa pa ito, dugo'y tumulo sa kanyang labi.