The Wrath of Zeroes (Roanun Series #1)

Prologue

The little made-up stadium in the little town in Freiger reverberated with screams. Quineyra Midburn entered as the host called her stage name, Stormburn.

Chills didn't run her back like they used to the first few times she entered the arena where she battle. No, not anymore. She beamed her flashy smile as the light from the open roof hit her as she walk. The stadium roared when she's out in the light.

"Kaya mo 'yan, Stormburn!"
"Pataubin mo agad!"
"Bigyan mo ng malakas na suntok!" rinig niya sa mga nasa unang hanay ng manunuod.

Pumapalakpak ang tenga ni Neyra sa saya. Lahat ng kanyang pageensayo na tingin ng kanyang mga kapitbahay ay para sa wala ay ito... para dito. Ilang buwan na nang nagsimula ang patimpalak na ito at siya niyang agad na tinalunan ang tsansa. Ang kanyang buto ay tila ba tumatalon sa saya. Pinapili siya ng gagamiting pangalan sa paglaban at ito, Stormburn.

Months after, that name reverberated through the streets of this little town. As if it's a hard thing doing what she's doing, fighting without their powers in the world that reeks of it.

Nakita niyang bumababa na ang taga-anunsyo mula sa entablado na nagsilbing hudyat na ng laban. Tinangal niya ang mahabang tela na sumasaklob sa kanyang buong katawan at hinarap ang kalaban. Panandaliang tumigil ang mga manunuod sa pagdulas ng tela sa kanyang katawan. Nang natagpuan nito ang sahig ay nagsigawan uli ang mga ito.

She flashed another smile and surveyed her opponent, her head tilting to her side. The tail of her braided brown hair fell on her shoulder.

Malaki ang katawan ng kanyang kalaban, oo. Pero hindi kasing laki ng mga nakalaban niya noon. Di hamak na mas malaki ang isang ito. Halos tatlong pulgada rin ang tinangkad nito sa kanya.

Magiging malakas ang kalaban niya ngunit kasabay non magiging mabagal din iyon, isip niya. Tinignan niya ang mga markang nasa katawan nito, samu't saring mga marka na alam niya ay mahal ang halaga ng palagay. Just how many fights this dumbo won just to afford that, she doesn't know. But no sweat escaped her as the man was looking intently to her.

"Roanun?" she asked. The stadium is still erupting from cheers and excitement. She started circling her opponent, relaxing her shoulders.

Umikot rin ito at hindi nagbigay ng anumang uri ng sagot. Nagkibit-balikat na lamang si Neyra.

"Ayaw mo sumagot? Sige." she clicked her tongue, angling her head. "Tingin ko ay oo. Ilan sa mga marka mo ay marka ng isang Elemental?" Tinignan niya ang marka nito sa may bandang balikat. Hindi na siya naghintay pa ng sagot. "Pero hindi naman na kailangan pa 'yon. Hindi mo rin naman magagamit kung ano mang kakayahan mo." natawa siya ng bahagya.

Nagpatuloy siya sa pag-ikot. Pinagmasdan niya ang mga yapak ng kalaban. Mabigat ang mga iyon.

"That makes you an Elemental." she said, meeting the eyes of her opponent. Something glistened from them.

Huh, she's right.

Her insides boiled in excitement. An Elemental. Ibig sabihin ay may kakayahan itong kontrolin ang alin man sa apat na elemento— ang hangin, ang lupa, ang tubig o ang apoy. Alin mang naisin nitong gawin sa kanyang tinutungtungan, sa hanging kanyang nilalanghap, kung ano man ang katangiang kaya nitong himuin ay kaya nitong gawin.

Ngunit hindi ngayon. Pawang lakas lamang ang gagamitin sa laban na ito. Tsaka na ang mga mahika at kapangyarihan. Maybe next time when the time is right, probably in the middle of the streets when their paths crossed again. She smiled at the thought but frowned as easily when she thought of the consequences.