okyanus uykusu | sabigiyuu

чαlnız gölgє

Güneş ağırdan alarak şehirdeki en uzun binaların arkasına saklanırken —ki en uzun bina, en fazla beş katlı olurdu— sokakları sarımtırak bir renkle boyuyor; tek tük geçen külüstür arabaların sesi kaldırımda yürüyen insanların adım seslerine karışıyordu. Siyah uzun saçlarını, baharın son aylarındaki sıcak akşamda ensesinde toplamış, açık mavi gömleğinin kollarını dirseğine kadar katlamış, sağ koluna sıkıştırdığı lacivert ceketi ile evine doğru yol alıyordu, 27 yaşına merdiven dayamış adam.

Kunduralarından çıkan ses, uzun gölgesindeki düşüklük bile ne kadar yalnız olduğunu haykırıyordu adeta. Velhasıl, gökyüzünün yağmurlu olduğunda giyindiği renk, okyanusun en hırçın olduğu zaman koyulaştığı ton, asidik toprakta mavi rengine bürünen ortancalar gibi gözlere sahip olan genç adamın ondan sonra  başladığı, tek dostu kanvars pantolonun cebinde, içinde 6-7 dal sigara kalmış yıpranmış paketten ibaretti.

2 katlı geniş apartmanın basamaklarını çıkmadan önce girişteki bitkileri sulayan yaşlı kadına kafasıyla selam verip basamakları tırmandı. Demir oymalı, işlemeli vitraylar ile nostaljik bir havası olan kapıyı, cebindeki anahtar dışında tilki maskesi barındıran bir figürle süslenmiş anahtarlıkla ağır kapıyı açıp girdi. Yıllardır yaşadığı apartmanın düzeni, ferah ve geniş olduğunu söyleyebilirdim. İki katlı apartmanın içine girdiğinizde ortasında buğulu cam olan çatıdan giren gün ışınları, ortadaki holde bulunan bitki havuzunu aydınlatıyordu. Balkon şeklinde yan yana dizilmiş daire kapıları, düzenli domino taşları gibi dizilmişti. Her iki katı da görebiliyor, dairenizden çıktığınızda ise trabzanlardan ortadaki holü ve diğer numaralı kapıları seyredebiliyordunuz. Mini bir pansiyon gibi olmasına rağmen huzurlu bir yaşam alanı denilebilirdi.

Genç adam, ikinci kattaki 23 numaralı dairesine yöneldiği vakit, parkeye döşeli olan kirli kırık beyaz halıda sessizce yürüyordu. Siyah kapıların üzerindeki gümüş renkli daire numaralarını geçerek, apartman kapısının tam karşısında yer alan duvarda sağdaki, en sonda bulunan dairesinin önüne geldiğinde elinde oynadığı anahtarı gümüş kilide yerleştirdi. Adım seslerini iyice yutan halı sayesinde, arkasından gelen sesten ötürü başta telaşlansa da kafasının ne kadar dağınık olduğunu düşünüp gelen sese kafasını çevirdi.

"İyi akşamlar, Giyuu-san!"

Gözleri gibi kızıl saçları geriye yatırılmış, bembeyaz dişlerini sergileyerek gülümsüyordu; siyah-yeşil kareli oduncu gömleğinin düğmeleri açık, içine giydiği siyah tişört kırışmıştı, koyu renk kot pantolunun altına giydiği kırmızı conversleri ile elinde 3 büyük boy kutu pizza ve kese kağıdında düşürmemek için tuttuğu şişeler ile dengede durmaya çalışıyordu, genç üniversiteli öğrenci.

"İyi akşamlar, Tanjiro." dedi Giyuu, gözlerine ileşen şişelere bakarak kaşlarını kaldırıp, "En son içtiğinizde, Inosuke tüm apartmana benzin döküp yakmaya çalışıyordu. Dikkat edin." dedi. Tüm apartman sakinleri korkmuş, itfaiye bile çağrılmıştı. Yemyeşil gözlü, lacivert saçlı oğlanın durdurulamaz enerjisine karışan alkol ile daha da zapt edilemez vaziyete geliyordu.

Tanjiro, mahcup olmuş bir şekilde gülerek, "Bu sefer akıllandık, merak etmeyin. Siz de katılmak ister miydiniz Giyuu-san?" dedi kızıl saçlı oğlan.

"Teşekkür ederim, lakin siz gençleri yalnız bırakayım. İyi eğlenceler." kibarca red etti, teklifi sadece 3 yaş büyük olan adam. Bugün tuhaf bir şekilde, herkesin sözde teklifleri daha cazip ve istekli bir şekilde kendisine yöneltiliyordu.

Teklifi red edilen genç gülümseyerek kafasını eğdi. Ardından kapıyı ayağıyla tekmeledi, elleri dolu olduğu için. 4 yıldan beri kendisini tanıdığı komşusu, buraya taşınan üç genç, onun şeftali rengine sahip saçlı genç adamla yaşadığını görmüşler, aylar sonra hayatında tek bir kez apartman sakinlerinin mavi gözlü adamı bu kadar endişe ve korkunun vücuduna yayılmış, koşarak apartmandan çıkarken sadece tek bir kelimeyi haykırıyordu: Sabito. O kasım ayından sonra Giyuu Tomioka, yalnız ve daha derin bir sessizliğe balıklama dalış yapmıştı. Bu yüzden özellikle Tanjiro, Giyuu'a karşı daha yakın olarak destek olmaya çalışıyordu.