~THURSDAY~
Gumising ako at naramdaman ko na masakit ang ulo ko. Ngunit may napansin ako, tumingin tingin ako sa aking paligid.
"Nasaan ako?"
Paano ako napadpad sa lugar na 'to?
Agad kong tiningnan ang phone ko, its 3:47 am.
Wala akong maalala!
Umalis ako sa kama para umabas ng kuwarto.
Habang ako'y naglalakad, may naisip ako.
"This house looks familiar."
"Gising ka na pala." "－Ah!"
Sa sobrang gulat ko nasapak ko siya.
"Ah! Ang sakit, Ryujin ah!" Nagalit siya.
It was Axel, wait, am I in Axel's house right now?!
"Sorry, nagulat lang." I apologized.
"Mukhang may pinagdadaanan ka ah." He said while massaging his face.
"Huh?" How did he know?
"Hindi mo ba naaalala?"
I am confused, ano ba ang nangyari?
"Hindi, ano ba ang nangyari? " I asked
"Nakita kitang bumagsak sa daanan habang umuulan malapit sa cafeteria kanina." He said.
Cafeteria? Ulan? Bumagsak?
Agad kong sinabukan na tandaan kung ano ang nangyari kanina.
"Ahh, naalala ko na." I said.
"Ano bang problema? Ayaw sayo ng ka date mo kanina?" He asked jokingly.
Nagawa pang magbiro.
"Hindi niya kami minahal." I trembled nang maalala ko ang pinaguusapan namin ni Mom. Mahinhin lang ang boses ko pero narinig ni Axel ang sinabi ko.
"Huh? Sinong hindi kayo minahal?" He asked.
"My mom! Ang kapal niyang magpakita para lang saktan ulit ako, －kami! " mapapansin ang galit sa boses ko lang.
Nagulat siya sa sinabi ko.
"Sorry about that." Mukhang na guilty si Axel na naalala ko ang malungkot na pangyayari nang magtanong siya.
"Its fine, at saka sorry kung nasigawan kita. Wala ka namang kasalanan." I tried to assure him.
Pagkatapos noon, may napansin ako sa katawan ko. Napaisip ako kung nasaan ang damit ko dahil ibang damit na suot ko ngayon.
"Yung damit ko?"
"Ah, nilabhan ko. Bukas, tuyo na 'yun." He said.
Wow, husband material.
"Okay ka na ba? 'Di ka na ba matutulog?" He asked.
"Right, inaantok pa ako." Hanggang ngayon masakit parin ulo ko, siguro kailangan ko lang ng konting pahinga.
"Sige, sige. Babalik na rin ako." He said.
"Iinom lang ako tubig." I said.
Uhaw na uhaw ako, kailangan ko ng tubig Grr!!
"Sige, punta ka na lang sa kitchen, bye!" He pointed at the direction of the kitchen then walked back to his room.
Agad na akong bumaba at pumunta sa kusina nila upang uminom ng tubig.
"Sana may malamig silang tubig." I whispered.
Kumuha ako ng baso sa cupboard at binuksan ang refrigerator.
BINABASA MO ANG
Time's Chosen One
Fantasy"Blessing as they say. But for me, it was a curse." Kang Ryujin: An 18 Y/o teenager who has the ability to control time. No limitations. No rules. He can go anywhere. Was it actually a blessing or a curse?
