See Me, I Am Here | Taekook

Plan.

Herkes talihsiz kazayı 2 gün sonra unutmuştu.

Böyleydi işte. İnsanlar haberlerde görüp 10 saniyeliğine üzülüyordu.

Sonra haber bitiyordu ve unutuluyordu. Fakat ya aileler? Aileler unutmamıştı.

2 tane aile vardı. 2 yıkılmış aile. Jeon ve Kim ailesi. Oğullarına bakıyorlardı.

İkiside yoğun bakımdalardı. Yan yana olan odalarda ayrı ayrı hayata tutunmaya çalışıyorlardı.

Anneleri cama yapışmış oğullarının iyileşmesi için tanrıya yalvarıyordu.

Babaları ise avukatlarıyla konuşuyorlardı. O pislik kamyon şoförünü bitireceklerdi.

Uzun zaman sonra ilk defa bir konuda iş birliği yapıyorlardı.

Oğullarını bu hâle sokan haini yaşatmayacaklardı.

İlk önce süründürüp ardından geberteceklerdi.

Bayan Jeon ve Bayan Kim birbirine baktılar. Eskiden çok yakın arkadaştılar.

Birbirinin bu haline dayanamadılar, empati kurulmuştu otomatikmen.

İkiside aynı çaresizliğin içine düşmüşleri sonuçta. Birbirine yürüdüler.

Topuklularının sesi uzun koridorda yankılanırken durdular.

Ortada buluşup bakışıyorlardı. İkiside tek kelime edemeden ağlayarak birbirine sarıldılar.

Kendilerini suçlamadan edemiyorlardı. Jungkook ve Taehyung o akşam habersiz çıkmışlardı.

Eskiden olsa ya Jungkook Taehyung'a gider, ya Taehyung Jungkooklara giderdi.

Aileler arası soğuk savaş başlayınca mecbur sokaklarda dolanıyorlardı.

Eğer buluşmalarına izin verselerdi, onları ayırmaya çalışmasalardı böyle olmazdı.

2 kadın yavaşça yere çöküp duvara yaşlandılar ve sarılıp ağlamaya devam ettiler.

O sıra Bay Kim ve Bay Jeon sandalyelere yan şekilde oturup birbirine baktılar.

"Adama psikolojik işkence mi kursak? Birazcık empati için çocuğunu..."

"Neden olmasın? Hapisteyken bir şey yapamaz ve delirir." Sırıttılar.

"O zaman iş birliği yapıyoruz." Dedi Bay Kim ve elini uzattı. Bay Jeon kafa salladı.

"O zaman yapıyoruz." Dedi ve ona uzatılan eli sıktı.

"Keşke bunu onlara bir şey olmadan yapsaydık. O zaman acı çekmezlerdi."

Bay Kimle aynı fikirdeydi Bay Jeonda. Sadece kafa salladı.

"Yine iyileşseler bile hâlâ ilişkilerini onaylamayacağım." Dedi ardından.

"Bende öyle. Ailelerimizin intikamdan başka birleşme sebebi olmayacak." Dedi Bay Kim.

İkiside kalkıp eşlerini ayırdılar ve farklı köşelere çekilip eşlerine sarıldılar.

Bir yandanda oğullarına bakıyorlardı. "Parmağı kıpırdadı!" Dedi Bayan Kim.

"Evet! Evet! Doktor!" Bay Kim bağırırken doktor geldi ve içeriye girdi.

Kim ailesi oldukça mutluydu ve el çırpıp çocuk gibi zıplıyorlardı.

Jeon ailesi ise memnuniyetsizdi. "Bunlar hep böyle. Bizi zehirleyip kendileri kaçıyorlar.

Olan yine benim zavallı yavruma ve bize oldu." Dedi Bay Jeon. Bayan Jeon onayladı.

Doktor az sonra çıkınca çaktırmadan onu dinlediler. "Taehyung çok iyi.

Fakat bir kaç kırığı var ve hafıza kaybı yaşıyor. Hafızasının belirli bölümü gitmiş.

Ona bazı sorular sordum. Sizi hatırlıyor." "Sevgilisini sordunuz mü?" "Yok dedi."

"Oh be, o meymenetsizi hatırlamıyor. Aman doktor sakın hatırlatma." "Peki..."

Doktor geçmiş olsun diyip gitti. Az sonra Taehyung normal odaya alınacaktı.

Bayan Jeon Kimlerin yanına gidip kocasınıda arkasından sürükledi.

"Bir anne olarak geçmiş olsun dileklerimi iletmek istiyorum ve bir şey daha var."

"Sağol. Ne vardı?" Dedi Bayan Kim. "Bir planım var.

Bir daha asla bir araya gelemeyecekleri sağlayacak bir plan. Var mısınız?"

En sinsi sırıtışlarından birini gönderdi. "Tabiki varız." Dedi Bayan Kim.

"Dökül." Dedi Bay Kim. Bayan Jeon ellerini ovuşturup derin bir nefes aldı.