abilerim mafya!!!

8- Tanışma Vakti

Bu gün tam haftadır Gökhan abim evde yok. Deneme yapıyoruz. Bir hafta boyunca evde olmayacak. Acaba onsuz nasıl yaşayacağız? Hayır Gece... Sakin olmalısın... O bir katil. Bunu sakın unutma. Sakın duygularınla hareket edeyim deme! Yoksa hayat seni unutur... Ama sen onu unutamazsın... O seni sevmez ama sen onu çok seversin. Ve iş işten geçmiş olur.

"Ateş abicim, bana biraz ekmek verebilir misin?" Ateş abim ekmeği atarcasına verdi bana. "Teşekkür ederim... Şey benim çok ödevim var da... Ben odama gideyim en iyisi. Size afiyet olsun."
Odama girdim. Bilgisayarımı açtım ve biraz test çözdüm. Daha sonra yorulduğumu anladım ve aşağı indim. Amacım onlara iyi geceler dileyip uyumaktı.
  "Gece! Gececim, sakin olacağına söz verirsen seninle bir konu hakkında konuşmak isterim." Melih abim beni sakin gibi (çünkü yerinde duramıyor) bir koltuğa oturttu ve konuşmaya başladı. "Bak güzelim, biliyorum bunlar sana fazla ağır geliyor ama abimde sinirlenmişti. Biliyorsun, sinirlenince kendisine hakim olamıyor. Aklına eseni yapıyor. Bu seferlik..." diyecek oldu ve anında ayağa kalktım.
"Evet ya... Kesinlikle bu seferlik affedeyim bir dahakine de seni öldürsün o zaman da affedeyim sonra Ateşi öldürsün yine affedeyim sonra beni öldürsün hani ben hep affederim ya onu da affedeyim olsun bitsin değil mi?! Ne güzel ya! Bakın benim bu durumda polise haber vermem gerekir ama yapmıyorum! Sahi ya acaba polise mi şikayet etsem? Yoksa siz beni cayırmaya devam mı edeceksiniz!?"
"Gece biz onsuz yapamayacağız! Eğer o yoksa biz de yokuz! Onu unutacaksan bizi de unut!" dedi ve var gücüyle bana omuz atıp evden çıktı.

Ya banane! O bi katil ve ben bi katille aynı evde yaşayamam! Hah, ne güzel dünya bu ya! Önüne gelen istediği kişiyi öldürsün sonra onu affet ha! N*h affederim ben onu!

Yapacağım şey çok belliydi. Polise haber verecektim. Kanunlardan kaçılmaz!

Ama nerede olduğunu bilmiyorum.
Olsun ama numarası var! Bende veririm onlara onlar da GPS aracılığıyla bulurlar. Nasıl olsa onlar polis. Değil mi?

Ah! Neler saçmalıyorum ben böyle! Aslında affetmek istiyorum da... Bilemiyorum! Sizce ne yapmalıyım?

Affetmek için nedenlerim çok az aslında... Sayayım.
Onun abim olması
Onu canımdan çok sevmem
Onun beni çok sevmesi
Benim yüzümden katil olması

Affetmemek için nedenlerim çok... Sayayım.
Onun bi katil olması
Onun bi kardeş katili olması
Bir özür bile dilememiş olması
Katil olması
Katil olması
Katil olması ve
Katil olması!

Şimdi onlara öyle bir numara yapacağım ki felekleri şaşacak. Hemen yatağın üzerine attığım telefonumu aldım ve Gökhan abimi aradım. Gayet ciddi bir ses tonu ile konuşmaya başladım. "Gökhan abi!"
"Kuzum... Gecemmm..."
"Hemen buraya gelmen gerekiyor. Soru sorma çok kötü birşey oldu." direkt yüzüne kapattım. Buraya uçarak geleceğini adım gibi biliyordum. Hemen okulda gördüğüm yeni çocuğun telefon numarasını bir şekilde bulup aradım. "Alo... Burak! Ben Gece. Sana işim düştü. Hemen bizim eve gel! Çok güzel bir oyun peşindeyim sende seveceksin. Hadi bekliyorum ama çabuk gel!" Çocuğun konuşmasına bile izin vermeden kapattım. Az sonra kapı çaldı. Acaba hangisi daha erken gelmiş olabilir diye düşünürken gelen seslerden gelenin Burak olduğunu gördüm. Hemen onu odama çıkardım ve kapıyı kilitledim. Sonra anlatacağımı söyledim tabii. Yoksa çocuk beni yanlış anlardı.

Sonra yine kapı çaldı. Gökhan abim geldi ve içeriye girdi. "Ne oldu? Melih'le Ateş nerede? Sen neden yalnızsın burada?" diye sorularını saydırmaya başlayınca "Sakin ol abi... Seninle önemli birşey konuşmak istiyorum... Şimdi konuşmaya başlayacağım ve sen sözümü kesmemelisin:
Abi, ben kalben seni affetmeyi çok istiyorum ama sen bana bunu teşvik etmiyorsun. Yani affedilmek istemiyor gibisin..."
"Gecem canım olur mu hiç öyle şey? Ben ne kadar vicdan azabı çekiyorum senin haberin var mı? Her gece rüyalarıma geliyor Fatih... O bana diyor ki 'sen benim doğacak çocuklarımı daha doğmadan daha var olmadan öldürdün! Aslında iyi de yapmışsın, böyle bir amcaları olacağına hiç doğmasınlar daha iyi!' Ben her gece bunları dinlemek zorunda kalıyorum. Neden biliyor musun? Senin için! Eğer sen o gece oraya gitmeseydin, o adamlar sana yaklaşmasaydı, Fatih abim sana tokat atmasaydı, ben kizmayacaktim! Bütün bunlar senin yüzünden oldu Gece! Hepsi senin suçun!"
O an gözümden bir yaş aktı. Benim amacım bu değildi ki. Herneyse! Mutlu, azimli ve inatçı olmam gerekiyor. Hemen elimin tersi ile sildim o göz yaşımı. "Abi..." "Ne!" "Ben... Ben seni affettim abi." "İyi! Bana ne bundan!" "Ne!" "Bi dakika... Sen ne dedin?" "Seni affettiģimi söyledim... Kötü birşey mi dedim yoksa?" "Gecemmm..." Bana öyle sarıldı ki bu sarılmayı ömrüm boyunca unutamazdım... Onun öyle bir kokusu var ki... Anlatılmaz yaşanır dediklerinden.

Evvveeeet şimdi sırada planımızın diğer bir kısmı var.

"Gökhan abi?"
"Efendim Gece'm?"
"Şimdi senin bana bir söz vermeni istiyorum..."
"Tamam verebilirim elbette ama ne sözü olduğunu söylemeyecek misin?"
"Söyleyeceğim... Ben senden ben ne yaparsam yapayım bana kızmayacağına dair söz vermeni istiyorum abi."
"Bence sen bişeyler karıştırıyorsun ama hadi neyse. Tamam söz veriyorum sen ne yaparsan yap sana kızmayacağım."
"Tamam. Şimdi ben odamdan birisini getireceğim ve ona karşı sakın bir saçmalık yapma ve doğru davran. Olur mu?"
"Kim olduğuna bağlı..."
"Ya abi!"
"Tamam kız. Hemen cırlama sende."
Sonra hemen yukarı odama koştum ve Burak'ı odamdan çıkardım. Ve onunla konuşarak aşağı inmeye başladık.
"Gece, neler olduğunu anlatmayı düşünüyor musun?"
"Şimdi senden tek istediğim benim sevgilimmişsin gibi davranman. Anladın mı? Bu aşağıdaki adam benim abim. Kendisi bir hata yaptı. Ve benim onu affetmemi bekliyor. Bende affettim ve ona bir eşek şakası hazırladım. Sende bu oyunun bir parçasısın Burak."
"Hiç bir şey anlamadım. Ama tamam senin sevgilinmişim gibi davranabilirim. Tabii sonunda dayak yoksa..."
"Gökhan abicim! Bak bu benim erkek arkadaşım Burak. Ve bunu söylemeye çok utanıyorum ben... Burak'cığım sen söyler misin?"
"Neyi hayatım?"
"Mutfağa geçelim ben sana anlatayım sende abime açıkla, olur mu Burak?"
"Olur Gece."

Hemen koşa koşa mutfağa soktum onu. Kapıyı da iyice kapattım.
"Bak Burak, ben hamileyim."
"Ne!"
"Ya öyle değil. Yani abim öyle bilecek."
"Hee... E öyle desene kızım! Kalbime iniyordu valla!"
"Iyi o zaman hadi gidelim. Bunu sen söyleyeceksin abime ama."
"Tamam, hadi gidelim."
Birlikte mutfaktan çıktık. Abim konuşmaya başladı hemen.
"E hadi söyleyin de çatlatmayın insanı."
"Hadi Burak!"
"Tamam. Bak Gökhan abi, belki çok kızacaksın hatta kesin kızacaksın... Gökhan abi, Gece hamile!"
"Gece! Bunların hepsi şaka, değil mi?"
"Hayır abi..."
"O zaman eşek şakası!"
"Hayır abi..."
"Gece eğer bunlar şaka değilse neler olabileceğini az çok tahmin ederdin. Ama şimdi de şakaysa neler olacağını tahmin et! Çünkü benim kardeşim bana yalan söyleyemez işte o kadar!"

~~~~~~~~~~~~~~~~~

Herkese merhaba arkadaşlar! Bu bölüm çok harika oldu bence. Artık sonrasında neler olabileceğini siz de tahmin edersiniz. Aslında bölümü daha da uzatabilirdim ama heyecanlı bir yerde kesmek istedim.
Neyse sizi daha fazla tutmak istemem. Ben diğer bölümü yazmaya sizde beklemeye devam edin...
Sizleri seviyorum. Hoşçakalın, sağlıkla kalın, #evdekalin

♥♥♥♥♥♥