როცა ალექსი გავიცანი 15 წლის ვიყავი. ჩვენს კლასში ყველა გოგო თუ ბიჭი ელოდებოდა მის გადმოსვლას ჩემსგარდა. ზოგი იცნობდა მანამდეც კი ზოგს კი მისი ვინაობა აინტერესებდა. ერთი კვირის შემდეგ ის ჩვენს კლასში გადმოვიდა. თავიდან სულ წინ მარტო იჯდა შემდეგ კი როცა გავიცანით ხან ჩემს წინ ხანაც ჩემს გვერდით ჯდებოდა ხოლმე. იმდენად მივეჩვიე რომ მინდოდა სულ ჩემთან ყოფილიყო. მეორე სასწავლო წელი როცა დაიწყო მივხდი რომ მისმიმართ მოწონებაზე მეტს ვგრძნობდი. ერთი თვე ვარკვევდი ამგრძნობას და რომ ვეღარ მოვიშორე ჩემს თავს სიყვარულის განაჩენი გამოვუტანე. რათქმაუნდა პირველად მართას და დანის ვუთხარი. შემდეგ კი არვიცი რატომ მაგრამ წერილი დავწერე სადაც ჩემი გრძნობები იყო აღწერილი. ისე მოხდა რომ ეს წერილი ალექსმა წაიკითხა თუმცა არვნანობ რომ წაიკითხა ეს რომ არმომხდარიყო ალბად ამდენს ვერ გავუძლებდი. არვიცი ძალიან ცუდი იქნებოდა ჩემთვის. ამ წერილის წაკითხვის მერე ჩვენ შორის რაღაცნაირი ურთიერთობა დამყარდა, ყველაფერი შეიცვალა. არც უთქმია რომ მიყვარხარო და არც უუარია. ვერ ვგებულობდი ჩემს მიმართ რასგრძნობდა. ზოგჯერ სითბოს გამოხატავდა უმეტეს შემთხვევაში კი თითქოს ვერმამჩნევდა. ვერ ვიტყვი რომ სულ კუდში დავდევდი. უბრალოდ ისეთი გზით მიწევდა წასვლა სადაც სულ მხვდებოდა. ალბად თავსაც კი ვაბეზრებდი. არც არაფერი დაწყებულა და არც დამთავრებულა ბოლოს აი ამ ფრაზას ვიმეორებდი და მართალიც ვიყავი. 3წლის შემდეგ როგორციქნა თავი ძვლივს ძვლივობით შევიკავე აღარც გავდიოდი გარეთ მის სანახავად და თითქოს ის აღარ არსებობდა. იმის შემდეგ კი აი ასე ვარ ჩვეულებრივი ჩვეულებრივად. -ალექსს ვუთხარი და საუზმე დავასრულე. ავდექი ჭურჭელი გასარეცხად ჩავალაგე და რეის შევხედე. ისე მიყურებდა ვხდებოდი რომ სიტყვებს ვერ უძებნიდა ჩემს მონაყოლს და გადავწყვიტე ყურადღება სხვა თემაზე გადამეტანინებინა.
სანამ მე რამეს ვიტყოდი მანამდე მართამ დაიწყო საუბარი. ის რეის ეკითხებოდა თუ როგორი ვიყავი სამსახურში😂. ცოტა არიყოს რეის შემოველანძღე, მართას ეუბნებოდა თუ როგორი უჟმური და თავშეკავებული ვიყავი ოფისში რაც ცოტაარიყოს და გულში ჩამწვდა. საუბარი მალევე დაასრულეს და რეი წავიდა.
-ჰოდა გუშინ საღამოს რამოხდა სანამ ჩვენ არვიყავით?-მეკითხებოდა დანი გამომწვევათ
-რა? სერიოზულად? ჰაჰაჰ-გამეცინა. მართამ და დანიელამ ერთმანეთს გადახედეს გაოგნებულებმა. -არაფერი რაუნდა მომხდარიყო, უბრალოდ მოვიდა რაღაცეები მოიტანა, შემდეგ კი დავჯექით და ფილმს ვუყურებდით; მერე ჩაგვეძინა.
-ჰო კარგი კარგი გვჯერა-გაიცინა მართამ.
მთელი დღე შოპინგზე დავდიოდით. მთელი სავაჭრო მოლი შემოვიარეთ. ხან რას მაზომებდნენ გოგონები და ხან რას, ბოლოს დავიღალე და გოგონებს მივუბრუნდი
-აუ გოგონებო სერიოზულად?
მრთ- ახლა რაღამოხდა?
-ძალიან დავიღალე თან მთელი დღეა არაფერი გვიჭამია უკვე საღამოა!
დანი-კარგი მაშინ ერთი აზრიმაქვს😆
-რააზრი?
დანი- რადა: ის, რომ ჯერ შევიდეთ სადმე კაფეში და ვჭამოთ, შემდეგ კი სახლში წავიდეთ და აუზში ვიცუროთ როგორც ადრე ვაკეთებდით.
-ხო კარგი
ასეც მოვიქეცით. მთელი საღამო სიცილში გავატარეთ შემდეგ როცა უკვე კარგად დაღამდა დაღლილებმა დაძინება გადავწყვიტეთ. ოთახში ავედი, ჩემიდანი დავხურე და საღამურები ჩავიცვი. როცა დავწექი ტელეფონი ჩავრთე სადაც 27 გამოტოვებული ზარი და 55ესემესი დამხვდა😱 გაოცებისგან წამოვიყვირე-რაა?!-ამდროს კარებზე ზარი დარეკეს და გადავწყვიტე მე გამეღო
-ღმერთო ჩემო, რეი!-ვკითხე ჩემს წინ მდგომ რეის რომელიც აშკარად ანერვიულებული ჩანდა.
-აქ რას აკეთებ?! შემოდი.
რეი-ღმერთოჩემო ნისა იცი როგორ შემაშინე? იცი რამდენჯერ დაგირეკე და მოგწერე? სადიყავი მეგონა რამე დაგემართა-შემოვიდა და გულზე მიმიკრა რასაც აშკარად არ ველოდი
- მე უბრალოდ გოგონებთან ერთად ვიყავი ქალაქში
რეი-მასე აღარ მოიქცე მეგონა რომ რამე დაგემართა-გაოცებისაგან გავშეშდი
-კარგი ხომხედავ ცოცხალი ვარ
რეი-ხო კარგი მაშინ წავალ დაიძინე ხვალ დილით ადრე მოგაკითხავ და წავიდეთ
-კარგი. -ვუთხარი და წავიდა მეკი ოთახში ავედი და მასზე ფიქრში ჩამეძინა.
YOU ARE READING
♥️🥀ოდესმე ყველა ვინანებთ🥀♥️
Aventuraგოგონა რომელიც, როგორც ხიფათიანი ისე არის ცნობილი და რომელსაც სიყვარულზე იმედი აქვს დაკარგული, ორ საუკეთესო მეგობართან ერთად გადადის საცხოვრებლად მაიამიში, სადაც ერთ ერთ კომპანიაში დასაქმდება. 1წლის შემდეგ კი გაიცნობს თავისი ბოსის შვილს რეინალდს(რეი...
