Kimse değmiyor çay içerken beraber gülmeye
Ya da esen rüzgarın altında bir hayatı paylaşmaya
Değmiyor geçen günlerin sancısı saçlarıma
Bugün mutluyum oldukça
Biraz safça biraz kurnazca
Kimse ellerini tutmaya yelteneceğim insan değil
Kimse değmiyor iki kelamın ikili mutluluğuna
Belki dostane belki maneviyat dolu sarılmalara
Şu yaraları onların avuçlarına bırakmaya
Yaklaşamıyor kimse
Yine yalnız kalıyoruz hatırlarımızda
Güneşin doğuşuna ve gecenin kara örtü gibi batışına
Beraber şahit olduğum tüm insanlar gibi
Gelecekten ve kendinden ümitli
Bugün mutluyum oldukça
Değmeyen bir şeyler varsa da
Hepsi benden ötürü
Ne zalimin zulmü kaldı ne başkasının kötülüğü
Kimse değmiyor uçurumlarında soluklanmaya
Ama bir gülüş yetiyor içimdeki heyecana
Ben mi safım yoksa
Bilmiyorum, sadece mutluyum
Oluk oluk çay içecek kadar hem de
Belki sadece
Fazla demlenmiş olur o bakır demlikte
Ümitle, azimle ve inançla yudumluyorum
Hiç kimseye değmese de
Bir yerlerede birilerine dokunacak biliyorum
