Gecenin Ayazı ▲

BÖLÜM 1

Umutsuz bir sabahın güneş pırıltısı gibiyim. Enerjik,canlı ama yapraklarını açmayı unutmuş....

Bu defter benim tek yoldaşım. Hayır, günlük değil. Arkadaşım! Sırlarımı hiç düşünmeden paylaşabildiğim tek dostum.Ah! Bu arada ben İmge.İmge ÇALIK.18 yaşında , lise son sınıf öğrencisiyim.Kedilere aşık akat annesinin alerjisi yüzünden evde besleyemediği ve burayı geçmek istemiyorum bakınız; çokta sakar bir kızımdır , Allah cezamı vermesin.

Bugün matematik sınavım var. Artık bu dersten geçebilmek için kaç saat çalıştım,hiçbir fikrim yok. Okula uyumayı unutmuş gibi geliyorum. Adımımı attığım anda köpekler havlamaya başlıyor.Yine mi ya? Onların sayesinde gerçi gözlerim açıldı vallahi. Tabiki bana havlamıyorlar, arkamda giriş kapısında okula girmek üzere bekleyen bir araba var ona havlıyorlar. Ne yalan söyleyeyim , korktum, insanlık hali, e yani...

Sınav bu sefer iyiydi,çok şüküür.Biliyorum , şimdi hepiniz merak ediyorsunuz bu kız hep ders mi çalışır,sevgilisi yok mu diye. Hayır çalışmam;çoğunlukla bunalan bir insanım zaten.Ama sevgilimde nope. Aşka inanırım fakat bana denk gelir mi biilememm.Hem zaten bana küçükken " İmgeee , kızım sen büyüyünce ne olucaksın bakalım?" dediklerinde "ben büyüyünce anne olucam hihihi" diyen insanım, ne beklenir ki benden Allah aşkına.

Zil çalıyor.Saat altıya on var. Annemin dediğine göre bu saatte dönmektense okulda yatmalıyım.E haklı tabi ama benim ne suçum var? Bunlar hep amerikanın oyunları nolcak. Kardeşim yok.Tekim,çok sıkılıyormu.Ama kardeşim olsaydı yine sıkılırdım. Ruhumda sıkılmak var abi.Hiç kimseyide düşünmem,kendimi bile.Kimse içinde yaşamıyorum ya zaten.Annem ile babamın yalancık ilgilenme halleri öldürüyor beni o ayrı konu zaten.Ve ailem boşanma noktasındalar artık.Kısacası olmayan ailemde yıkılıyor..

Taktım kulaklıkları,açtım bir müzik yürüyorum.Değişik insanlar görünce neler var diyorum kendi kendime.Ev ile okul arası yirmi dakika.Yanımdan gülüp geçen,kavga eden çiftler geçiyor.Kıskanmıyor değilim, kıskanıyorum tabikii ama diyorum işte ben doğru aşkı bekliyceem. Valla gerçekten ama yani yeter aslında bu yalnızlıkta bir yere kadar. Anam beni kimin için doğurduysa gelip alsın lütfen,pls..

Eve vardım.Bir güzel sıcacık duş aldım.Ve yıldızlarla kaplı tavana bakıyorum.Gülümsüyorum nedensiz.İçimden; çatı katına çıkıp yıldızları seyretmek geliyor.Henüz 5 yaşındayken vitrinde gördüğüm,onun için çok ağladığım teleskop vardı.Babamda dayanamayıp en sonunda doğum günü hediyesi olarak almıştı.Çok sevinmiştim,çocuktum tabi.

Merdivenlerden çıkıp yan taraftaki , teleskop için özel olarak yaptırdığım dolaptan çıkarıyorum teleskobu.Hımm.Biraz tozlanmış görünüyor.Hemen ordan bir bez parçası bulup narin dokunuşlarla tozunu alıyorum.Ve terasa çıkıyorum.

Bir rüzgar esiyor, ürperiyorum önce.Sonra gülümseyerek gözlerimi kapatıyorum.Derin, derin nefesler alıp veriyorum usulca.Sonra gökyüzüne bakıyorum.Bir sürü, sonsuz tane parlayan yıldız..

Ve teleskopla bakıyorum yıldızlara,bakıyorum,bakıyorum ve bir yıldız kayıyor aniden.Birden anlayamadığım mutluluk doluyor içime. Başımı kaldırıyorum ve bir dilek tutuyorum.En içten bir gülümsemeyle ve gelecekteki aşkımada not düşüyorum:

"Sonsuza kadar yanımda olmanı ve beni ilk günkü gibi sevmeni diliyorum"

Merhaba , bu benimi lk hikayem. Umarım beğenirsiniz. Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın. +10 olursa yeni bölüm yarın gelir. Kendinize iyi bakııın :) -E