I made it clear to myself that whenever I'm in the situation wherein I have to choose between LOVE and CAREER, I will never hesitate to choose CAREER.
Why?
I'm the eldest. As the breadwinner of the family, I have the full pledge responsibility to make our life what do you call that bullshit? Maginhawa? Mariwasa? Sucks!
After a lot of questioning and bewilderment-
Finally, sabaw pa rin.
Minsan out of nowhere... I'll question my existence! Pasan na pasan ko ang daigdig.
Tangina talaga!
Kasalanan ko bang mahirap kami? Bakit nakaatang sa akin lahat? Bakit pasan ko lahat?
Ang hirap!
Minsan nakikita ko na lang yung sarili kong tulala. Kapag nasa trabaho ako para akong kaluluwang naliligaw. Hindi alam ang landas na dapat tahakin. Mga tarangkahan na dapat pasukan.
Sabi nila kapag nakapagtapos ka na ng college...
You can do whatever you like.
You can live the life you imagined.
Mabibili mo na lahat ng gusto mo.
You can travel abroad.
At ang isa pang nakakaloka ay...
Magiging masaya ka.
Pero lahat ng yan ay isang napakalaking SCAM.
Kaya isa lang ang ekspresyong masasabi ko
PUTANGINA!
Napakahirap maramdaman.
Akala ko madale lang.
Akala ko abot-kamay ko lang.
Yun pala parang naghihintay lang ako sa isang sitwasyon na kahit anong gawin ko. "When the hell freezes, bitch!"
Hindi mangyayare!
'Moriah Ellaine Bersaluna!' an authoritative voice came in...
Bigla akong nataranta at hindi inaasahang matabig ko ang kapeng iniinom at matapon sa class cards na ginagawa ko.
Napamura ako sa inis!
Uulitin ko naman to. Tangina kasi. Tawag ng tawag alam ng nagrereflect yung tao e.
"Bakit ba?" singhal ko.
Nang makita ko ang tumawag sa akin bigla akong natanga. Yung head pala namin na si Miss Julianna.
BINABASA MO ANG
INEFFABLE BATTLE [On-Going]
General FictionThis is a story wherein everyone will probably can relate. This is how a certain profession works. It might have rants. But, this is the real deal. Is being a teacher worthy to be entitled as noble profession? Let's see and explore. Some scenes are...