Yüzsüzlükte gün doğuyor

Gözler Kalbin Aynası'ydı

Nereden başlayacağımı pek kestiremezken, gözler kalbin aynasıdır şarkısı Bi'kaç gündür aklımı sürekli kamçılıyor. hadi dedim gözler kalbin aymasıydı, bu zamana kadar birbirimize derinden manalı bakışlar atıp devasa duyguların kelimere itabarsızlığından bakışlarla derinden hissettirdi,
Hadi dedim alev alev barut fıçısı gibi öfkeden yanan gözlerimizi dilimizden çıkmayan kötü sözlerin yerine o derin bakışlara bıraktı.. Hiç sanmıyorum, işte tamda bu noktada gözler kalbin aynası olmayı, malum çok önce bırakmıştı. istifa etmişti ama biz artık bunun farkında bile değildik, çünkü herşeyi abartısız en manalı bakışlarla ifade eden gözlerimizin içine baka baka dertleşmek neki konuşmayı bırakmıştık. Daha beteri arkasından konuşup konuşup konuşup karşılaştığımızda yüzümüze bile bakmadan konuşmaya devam ettik
Sadece kendimizi monoton hayatın içinde sanıyor sadece kendimizi dış etkenlere karşı blokaj ettiğimizi zannediyoruz..
Hayır evrenin bütün “göz“ kamaştıran hatunları tüm galaksideki misket yuvarlayan erkekleri adıyla sanıyla insan evlatları
Teknoloji kurbanı olup devrik te olsa iki cümle kurmak için yüz yüze gelemez olduk ha geldik ama sadece bir aradaydık çağımızın spiritüelizimcileri bile buna iyi tarafından bakıp kim bilir ruhlarımız ne amaçlar doğrultusunda ayılıp bayılıyor ne toplantılar yapıyorlar ki bedenlerimizi bir araya getirdiler diye övüne dursunlar.. "ruhlar evrenseldir istedikleri yerde ve zamanda Buluşurlar"

Fakat iletişimi biz bitirdik teknolojiyle lanetlenmiş çağın kurbanları olduk. ilk zamanlarda bu biraz hevesti mektuplaşmalara varıncaya kadar içimizi rahat rahat döktüğümüz hasretimizi serptiğimiz beyaz sayfalara teslim olduk. tadındaydı, ama gönderilmemiş mehtuplar olmasaydı daha fevkalade olurdu
Derken yaşamı Bu denli kolaylaştırdı gibi göründü aslında samimiyetsizleştirti telefon icat edildiğinde birbirimizin sesini duyup haber almak heyecan verip içimizi kıpır kıpır yapıyor konuşacak anlatacak acayip şeylerimiz oluyordu bununda suyu çıktı
artık günümüzde hepimizin cebinde bir telefon evet cep telefonları artık hayatımızdalar ama günün birinde hayatımızın odak noktası olacağını nerden bilebilirdik ki tatlı aşıklar artık küçük notlar bırakmak kapı zillerine basıp kaçmak yerine numara alıp vermeye sabahlara kadar mesajlaşmalara başlamışlardı bu heyecan verici şeyler o kadar dar alana sıkıştırılmış ki,
hevesimi geçti dersiniz heyecanımı bitti inanın hala aklım almıyor aklımın almadığı bir çok şey var bu sadece onmilyonda biri...