Flush Royal

Η Χαριστική Βολή

(Μάξιμος Ρον)

Μ:Λοιπόν μικρή μου ήρθε η ώρα να μάθεις την όλη αλήθεια...

*της λέω και ανασηκώνω ελαφρά το κεφάλι της ώστε να με κοιτάει κατάματα. Το βλέμμα της τόσο αθώο κι όμως ερεθίζει όλο μου το σώμα... Κολλάω οι λέξεις δεν βγαίνουν *

Β:Ποιά αλήθεια Μάξιμε; Τι λες έχεις τρελαθεί τελείως;

*γελάει εννοείται αφού δεν γνωρίζει τον λαβύρινθο που έχει εξελιχθεί η ζωή της*

Μ:Σοβαρεψου για μια φορά *λέω επιβλητικά και την τραβάω *

Β:Με πονάς! *Παραπονιέται όπως πάντα άλλωστε.. *

Μ:Άκουσε με καλά, η κολλητή σου η Ρεβεκκ... *τα φώτα κλείνουν απότομα, σκοτάδι παντού η εμπειρία μου σε αυτόν τον βούρκο μου αποδεικνύει ότι δεν επρόκειτο για απλήρωτο λογαριασμό της ΔΕΗ.. *

*Την φέρνω κοντά μου και έπειτα βαζω το σώμα μου μπροστά από το δικό της σαν ασπίδα. Ο στοχος δεν είναι αυτή είναι ολοφάνερο δεν θα της αγγίξουν τρίχα, αν το κάνουν η Ρεββεκα θα τους φυτέψει σφαίρες στα κεφάλια. Οι ήχοι ακουόνται όλο και πιο καθαρά πράγμα που σημαίνει ότι πλησιάζουν... Πανικοβάλλομαι αποφασίζω να κάνω κάτι παράτολμο την πιάνω σαν κεφάλοκλείδωμα και αυτή φωνάζει *

Β:ΤΙ κάνεις Φοβάμαι!

*το πιστόλι μου πλησιάζει και σημαδεύει το κεφάλι της και ανοίγω την πόρτα απότομα με μια κλοτσιά. Βλέπω την Βαιανα η οποία έχει αρχίσει να δακρυζει.. Πόνος.. Απροσδόκητος πόνος, με την εικόνα της κοπέλας που αγαπάω να κλαίει εξαιτίας μου τα συναισθήματα μου με καταβάλλουν και ασυνείδητα το όπλο μου κατεβαίνει.Η Ρεββεκα ακριβώς απέναντι μου αδίστακτη σκύλα... Με σημαδεύει και ρίχνει στον θώρακα σταθερά και εύστοχα.. Λυγιζω ο πόνος αυτός διαφέρει από τον προηγούμενο,ολο μου το σώμα παραλύει το όπλο μου χτυπάει κάτω στο πάτωμα και το σώμα μου πια αδύναμο να κάνει κάποια κίνηση προσγειωνεται στο σκληρό έδαφος. Νιώθω αδύναμος και έναν έντονο πόνο στο στήθος,και έπειτα ολα μαύρα*

Β:Αν δεν ξυπνήσει;τι θα κανω ΕΓΩ!ΠΕΣ ΜΟΥ ΡΕΒΒΕΚΑ!ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΩ?

*ακουω την μικρή μου να φωνάζει,κλαίει.Στα ρουθουνια μου εισέρχεται αυτή η άσχημη μυρωδιά του νοσοκομείου,δεν μπορώ να ανοίξω τα ματιά μου,νιώθω αδύναμος,και έτσι με ξανα παίρνει ο ύπνος*

(Βαιάνας Pov)

*Εχουν περάσει 2 εβδομάδες ακριβώς απο τότε που μπήκε στο νοσοκομείο,και ήμουν πάντα δίπλα του,θέλοντας εγω να ειμαι η πρώτη που θα δει μόλις ξυπνήσει,αλλα μάταια,οι γιατροί λένε πως δεν ειναι τοσο σοβαρό το τραύμα του,απλά δεν παλεύει για να ξυπνήσει.Ενα ερώτημα τριγυρνάει στο μυαλό μου,το "γιατι;",γιατι δεν παλεύει;,γιατι δεν θελει να ξυπνήσει;,γιατι μου το κανει αυτο;*