Yağmurlu bir pazartesiydi. Arabanın üstüne doğru gelmesiyle irkildi,kafasını kaldırmasıyla bağırması bir oldu;
"Ne yapıyorsunuz yahu? Lütfen biraz dikkatli olun!"
Arabanın içinden oldukca yakısıklı,sert görünüsünün arkasına saklanmıs sessiz bir adam indi. Özür dilemekle yetinebildi sadece yavaşca kadına dogru yaklasıp elini uzattı. Ajans müdürü oldugunu yolun başından beri güzel Neclayı takip ettigini dile getirdi. Necla o anda oldukça şaşırmıştı. Sesinin titremesi onu bile şaşırtmıştı. Necla çok güçlü bir kızdı sesi kolay kolay titremezdi. Ne oldu da sesi titriyordu? Anlamadı. Kekeleyerek başladı sözlerine;
-Ben ne diyeceğimi bilmiyorum. Daha sizi tanımıyorum bile, nasıl cevap verebilirim ki?
-Haklısınız,istiyorsanız bir kahve eşliğinde size teklifimi sunayım ne dersiniz? dedi yakışıklı ajans sahibi. Necla işe geç kaldığını eğer kabul ederse iş bitiminde neden olmayacağını söyledi. Akşam sahilde kahve içmek için karar alıp ikiside olduğu yerden uzaklaştı.
Necla işe doğru giderken kafasından geçen sorulara hakim olamıyordu. Bulaşıkcılık yapıyordu bir kafede, belki daha iyi bir işe sahip olacaktı. Annesine daha güzel bir hayat sunabilecekti. Zaten annesinin ilaclarını almakta yeterince zorlanıyordu eline geçen bir fırsatı değerlendirmeyi kim istemezdi?
