BURN [Short story] √

Nine

Thirty minutes pass eleven na kami nakauwi ni Jared kasi sobrang dami naming nagawa at nabili. Halos nilibot namin ang buong Pasay bago kami umuwi. Hinatid niya ako sa labas ng bahay namin at nandito kami ngayon sa harapan ng gate namin habang magkayakap. I just want this day to stay forever.

Mahina niya akong tinulak at tiningnan sa mga mata. His dark eyes met my brown colored eyes, kung ano mang emosyon ang pinapakita niya, ayon ay nagrereflect din sa akin. Pagmamahal.

"Paano, see you tomorrow?" malambing na tanong niya.
Bumitaw ako sa yakap namin at ngumiti.

"See you tomorrow."

Hinintay ko siyang makaalis bago ako pumasok sa loob. Nagulat ako nang mapansin si Kuya na nasa mesa at mukhang piangsukluban ng langit at lupa. Lumapit ako sa kanya at hinaplos ang kanyang likod. He look at me, tired and worn out. I sighed then go to the refrigerator, kinuha ko ang isang beer in can at isang orange juice doon.

Inabot ko sa kanya ang beer habang umuupo ako sa tapat niya.

"What happened?" i asked while drinking my juice. Binuksan niya muna ang beer at sumimsim dito bago sumagot.

"Remember the exchanged of email? Approved na ni dad yon." nakatingin lang siya sa beer na hawak niya.

"And what's wrong with that? Hindi ba maganda iyon sa company?" nagtataka kong tanong.

"Yes, I know b-but he's..." pautal ni kuya bago pumikit at inisang lagok ang beer na nasa kamay niya.

Nagtataka ako sa kinikilos niya kaya tinanong ko siya ulit.

"Tell me what's really the problem and maybe I can talk to dad." I seriously ask him. I can fight again with my dad basta sa ikagaganda ng sitwasyon ng kuya ko.

Well, I've been fighting for him for almost eight years. Nagdadalawang isip siya sa pag-sagot kaya hinawakan ko ang kamay niyang nasa lamesa at tiningnan siya sa mata.

"I am your brother, and your best friend. I know your secrets. Ngayon ka pa ba magdadalwang isip?" paninigurado ko. He sigh and start talking.

"The Sole company is a software developing company and one of the pioneers of software development sa Pilipinas, our business is actually a gaming company and kailangan natin ang ating expertise. And..."  he stop kaya tinaasan ko siya ng kilay.

"And?"

"The CEO of this company is none other than  Leon Benjamin Dasole IV." hearing his name brought shock to my system.

Napatayo ako at napasinghap ng malakas to the point na naitumba ko ang upuan na inuupuan ko.

"No fucking way?" i cursed because of the emotions.

"NO FUCKING WAY. That asshole ex of yours?"

Yes. This is our secret. We're both gay. I knew it since then bago pa man ako mag-out. I remember when I first saw him sa sala ng bahay namin na nakikipaghalikan sa, well, siraulong ex niya isang araw pagkatapos ng klase namin. Nagkagulatan kami at bago pa man ako makapag-salita ay umalis na ang gago niyang ex. Ipinaliwanag naman ni kuya ang nangyari, bata man ako noon ay malawak naman ang aking utak. Siguro dala na rin ng pagiging creative, kaya nalaman ko agad na ako at si kuya ay iisa ng preference.

After that incident lagi ng dinadala ni kuya yung ex niya pero isang araw, I just saw him crying until mahimatay siya. Isang linggo siyang ganoon, walang nakakaalam ng nangyari, maski isa sa amin. Pero alam ko na may kinalaman ito sa ex niya. That's why ayoko na ulit makita si kuya na ganoon. Nakakapanghina.

"I will talk to dad about this." nanlaki naman ang mata niya pero mas nagulat kami sa narinig namin.

"Talk to me about what?" it's dad. Probably, nagising siya sa pagkabagsak ng upuan. Katabi niya ngayon si mama na nasa gilid lang din niya, marahil ay nagising din.

Mabilis akong lumapit sa kanya kaya naalarma si kuya at tumayo.

"You cannot put kuya in that company, Dad. No." matigas kong sabi sa harapan niya. Malaking tao siya pero mas nananaig ang galit ko sa ginawa niya.

"I can Levi. You know that. At anong problema doon? Para rin iyon sa ikakabuti ng kompanya." mas lalo akong nagalit sa sinabi niya.

"For once, isantabi mo muna yang kumpanya mo! Isipin mo muna yung anak mo!" sigaw ko sa harapan niya.

He look shock pero mas tumapang at tumigas ang itsura niya. He gritted his teeth and bark.

"You don't understand what I'm doing, ginagawa ko ito para sa inyo LEVI! That's why I'm putting your brother there! Malaking tulong ang kumpanya nila!"

"Kumpanya! Kumpanya! Putanginang kumpanya! Do you know how emotional stress my kuya will face huh? May pakialam ka pa ba sa mga nararamdaman namin? Sa mga gusto namin ha?" maluha-luha kong sigaw.

Sobrang sakit ng dibdib ko to the point na kada bigkas ko ng salita ay hinahampas ko ang sarili kong dibdib.

"Teka nga, ano ba ang pinagsasabi ng kapatid mo." bumaling siya kay kuya.
Si kuya naman ay nakatayo pero nakatingin siya sa boteng hawak niya.

He's terribly shaking kaya nilapitan siya ni Mama at hinimas ang likod. He's emotionally weak, alam namin yon. Madali siyang magbreak down, and he had searies of seizures kapag nasosobrahan sa stress.

"M-mom." he whispered, sapat na para marinig namin. He's voice is shaking. Bumalik ulit ang atensyon ko kay daddy ng magtanong ulit siya.

"Julian, what's the problem?" matigas na tanong ni Dad.

I am watching my brother. He's shaking and taking deep breaths. He look to my mom, to me, and to my dad. He's eyes are tired and about to close. Pero bago yun mangyari, nagsalita muna siya na ikinagulat naming lahat.

"I'm gay, and the CEO of that company is my ex." he fainted.

Everybody's shocked sa nangyari pwera na lang sa akin kaya tinawagan ko agad si Jared. Good thing nasa byahe pa sya kaya dali-dali siyang bumalik sa bahay at sinakay namin si kuya sa kotse niya.

Umupo ako sa front seat habang sa likod naman sina dad at mom, nakahiga sa lap nila si kuya na namumutla. All I can hear is my heart's beating. Buong duration ng byahe ay pasilip-silip ako sa likod para tingnan ang kundisyon ni kuya.

Pagkarating namin sa hospital ay agad kaming dinaluhan ng mga personnel at sinakay sa wheelchair si kuya. He seems lifeless pero I know he's alive. He's a fighter like me, a silent fighter.

Nang maipasok na si kuya sa emergency room ay naghintay kami sa mga benches sa labas ng kwarto niya. My dad sits with my mom, while she's caressing the back of my dad. Parehas pa silang nakapantulog.

Lumipat naman ang tingin ko kay Jared na katatapos lang tawagan ang magulang niya para ipaalam ang nangyari. He look at me and flash his beautiful smile.

Niyakap ko siya. Wala na akong pakialam kung makikita kami ni Dad, and to my surprise, he hug me back.
"Everything will be alright." he whispered with assurance.

I know. Because just like me, he's a fighter. A beast. But in silent.