Prince Zion's Mate (Incomplete)

Chapter 2

                            Sa sumunod na dalawang araw ay nilagnat si Lovely. Epekto na ito siguro nang maulanan siya noong nasa misyon sila ni Agent Ryan. Sobrang taas ng lagnat niya. Hindi naman siya makagalaw dahil nahihilo siya. Hindi siya makakain dahil hindi naman siya makapagluto. She groaned. Hindi niya akalain na ang isang buwan niyang bakasyon ay mananatili siya sa condo dahil nilalagnat siya.

Wala naman siyang pwedeng tawagan para tulungan siya dahil alam niyang makakaistorbo lang siya. Isang tao ang pumasok sa isipan niya.

Hmm ... pwede kaya siya?

Lovely sighed and get her phone, search the name of her bestfriend on her contacts. Isang taon na silang hindi nagkita. Bigla na lang itong hindi nagpakita sa kanya. Pero wala naman sigurong mawawala kung tatawagan niya ito. Umaasa si Lovely na sana ay ito pa rin ang numero ng kaibigan. She dialed the number and she sighed in relief when the other line rang and heard her bestfriends' voice.

"Who's this?" Bungad nito na walang emosyon ang boses.

Napailing siya. Hindi pa rin ito nagbago. Blank emotion.

"Isang taon lang tayong hindi nagkita nakalimutan mo ako. I'm hurt, my friend." She said in low voice. "Chezka, it's me." Aniya. "Lovely..."

Natahimik ang nasa kabila at tanging paghinga lang nito ang naririnig niya.

"Chezka?"

"Are you sick?" Tanong nito.

"Ahmm...no."

"Bakit ka pa kasi tinatanong, alam ko naman na magsisinungaling ka lang. I'm coming. Hintayin mo ako." The line ended.

Napangiti na lang siya. Chezka is really Chezka. Malamig man ang pakikitungo nito pero maalalahanin naman. Chezka is her bestfriend since they were highschool. May mga pagkakapareho sila at madali nilang nakagaan ang loob ng isa't-isa. Ipinikit niya ang mata hanggang sa makatulog siya.

Nagising na lang siya na may nakalagay na bimpo sa nuo niya at  medyo maayos na ang pakiramdam niya.

Mukhang nandito na si Chezka.

Bumukas ang pinto ng silid niya at pumasok si Chezka na may dalang tray ng pagkain. Napansin niya na medyo pumayat ang kaibigan.

"Gising ka na pala." Sabi nito nang makita siyang gising na.

"Isang taon kang hindi nagpakita." Aniya.

Nag-iwas ng tingin ang kaibigan at inilapag ang tray sa kama. "Kumain ka na."

Napailing siya. "Sagutin mo muna ako, Chezka. Isang taon kang hindi nagpakita, anong nangyari sa'yo?"

"Training." Sagot nito at umupo sa dulo ng kama niya. Humiga ito doon. "Pasensiya ka na, Lovely. Kailangan kong gawin ang training para ilabas ni Daddy ang kakambal ko."

Tinanggal niya ang bimpo sa nuo niya at itinulak ang katawan para sumandal sa headboard. Napailing siya. "Walang hiya talaga ang ama mo. Tama bang itago niya ang kapatid mo."

Tumagilid ng higa si Chezka paharap sa kanya. "Hindi ko nga alam kung anong utak ang meron ang ama ko."

Kinuha niya ang tray at ipinatong sa hita niya. "Thanks for coming and thanks for the food by the way."

Chezka smiled. "Tapos na ang training ko kaya nakapunta ako dito pero kailangan ko ring agad na umalis. Kailangan ko lang masiguro na maayos na ang lagay mo bago ako umalis."

"So sweet." She teased. Nagsimula na siyang kumain.

"Lovely Dela Paz, tigilan mo ako, pwede?"

She chuckled. "Anyway, anong trabaho mo ngayon?" Tanong niya.