•1•

6 7 1
                                    

Selamss

Medyaya güzel bir şarkı ve bölümden bir kesit bırakıyorum.

Desteklerinizi bekliyorum.

İyi okumalar...

"Noluyor?"

Sarp'ın bir anda yaptığı hareketin hesabını sorarken sınıfta bize dönen bakışlara baktım.

"Nolmuş?" Sarp bunu söylerken gözünü Oğuz'dan ayırmamıştı bir de sırıtıyor.

Hızla kolumu çekip dikkatini bana döndürdüğümde
"Bir anda neden böyle bir hareket yaptın?" diyerek tekrar anlayacağı dilden soruyu sordum.

"Canım istedi" diyip yerine doğru yürümeye başladı tam arkasından cevap verecektim ki hocanın gelmesiyle yerime geçmek zorunda kaldım. Neydi bunu zoru?

Dersler hızlı şekilde geçerken ben neredeyse hiç birine odaklanamamıştım hâlâ bir anda kolumu tutup Oğuz'a zafer kazanmış gibi bakmasının sebebini sorguluyordum kafamda arkama hafif şekilde dönüp Oğuz'un yüzüne baktığımda o da bana döndü yüzünde hiç bir mimik olmadığı için anlayamacağımı anlayıp önüme döndüm.

Bir süre sonra zil çalmıştı. Eşyalarımı toplarken Işıl'a 'beraber gidelim mi' diye sormuştum o da 'olur' demişti. Tam çantamı alıp çıkıyordum ki kolumun tutulmasıyla arkama döndüm Oğuz'du

"Ne?"

"Beraber gidiyoruz."

"Neden?"

soruma yanıt vermeden Efelere 'hadi' anlamında el yaparken beni de peşinde sürüklemeye başladı. Bir hışımla kolumu çekip "Ben gelmiyorum"

"Yürü"

"Hayır"

"İyi ne halin varsa gör" diyip sınıftan çıkıp girmişti bende aldırmayıp Işılla sınıftan çıktık.

Işıl'ın evi benim evimin bir sokak berisinde olduğu için devamını yalnız yürüyecektim. Işıl'ı eve bıraktıktan sonra kulaklığımı takıp 'Pinhani- Hele bi gel' şarkısını dinlemeye başladım.

Tam sokağı dönmüştüm ki karşımda bir kaç erkek kavga ediyordu. Duvarın arkasına saklanıp beni görmediklerini kontrol ediyordum ki omzuma bir elin dokunmasıyla arkamı döndüm.

Bana sinsi sinsi gülerken kolumdan tutup kavganın olduğu yere doğru sürükledi " Bakın burda kimler varmış"

Sarışın çocuğu döven iki kişi çocuğu bırakıp bana doğru gelmeye başladılar bende beni tutan çocuğun elinden kendimi kurtarmaya çalışıyordum.

"Duvarın arkasında saklanmıştı"

Çocuğu dövenler bana bakıp gülmeye başlayınca "Bırak beni" diye bağırdım.

"Aaa hemen mi?"

"Hemen"

"Üzgünüm bırakamam"

Bir hışımla kendimi çocuktan kurtarıp koşmaya başladım arkama bakmadan koşuyordum. Arkamdan geldiklerini ayak seslerinden anlayıp daha da hızlanıp başka bir sokağa sapık bir evin bahçesine geçip ağaçların arasına saklandım.
Onlarda sokağa dönüp etrafı kolaçan ettikten sonra birinin ağzından 'Siktir' diye bir küfür savurup başka yöne doğru koşmaya başlamıştı bende derin bir nefes alıp kendimi duvara yasladım.

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: May 15, 2020 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Nefesimdeki İnsanHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin