Is it meant to be?

14

Twee weken later

Niall pov

"Niall je begint weer te laat met zingen!" Hoor ik onze zang coach zeggen "sorry" verontschuldig ik me snel. We zijn bij de repetities voor de tour maar ik kan me niet concentreren. Al twee weken niet niet. "Oke genoeg voor vandaag ga maar naar huis jongens." Zegt onze zang coach en ik loop als eerste de zaal uit. "Niall" hoor ik Louis zeggen en hij pakt mijn schouder vast zodat ik stop met lopen en me omdraai en recht in de ogen kijk van Louis Liam en Harry. "ja" zeg ik. "Je zat weer met Kirsten in je hoofd he" vraagt Louis waarop ik knik en op mijn lip bijt. De gedachten dat ze misschien wel bij die Nathan zit kwelt me nog steeds.

Nadat ik twee weken geleden me spullen had gepakt ben ik naar Louis en Eleanor gegaan. Ik weet niet precies waarom hun maar ik verblijf daar nu al twee weken. In die twee weken heb ik niks meer van Kirsten gehoord ik heb zelf ook niet geprobeerd contact op te nemen. Rust voor ons beiden leek mij wel goed. Maar ik heb van Eleanor begrepen dat ze op niemand reageert. Niet op haar, niet op Lexie Perrie of Lynn of op de anderen jongens, niemand dus. Ergens geloof ik dat niet en denk ik dat ze dat alleen zegt om mij beter te laten voelen. Eleanor en Kirsten zijn zo close. Ik krijg daarom ook sterk het gevoel dat ze bij Nathan is en klaar is met mij. Ook al zegt Eleanor dat ik dat niet moet denken ze heeft mij al een paar keer van anderen gedachten willen brengen. Maar mijn conclusie is dat als ze mij wilt wel contact met mij op neemt, toch?

"Kom laten we naar huis gaan morgen weer een nieuwe dag" zegt Louis. Ik knik instemmend ik ben wel blij dat ik bij een van de jongens ben hun geven me afleiding. "Ja zal Zayn er dan wel zijn?" Vraagt Harry. "I don't know" antwoord Liam erop. Van Zayn hebben we ook weinig van gehoord. Hij kwam deze twee weken te laat bij afspraken of ging eerder weg of kwam net als vandaag niet opdagen. We vonden het allemaal raar als hij er is is hij afwezig. We hebben regelmatig met hem proberen te praten maar hij zegt dan dat er niks is en loopt dan weg. Of raakt geïrriteerd. Zo kennen we Zayn niet hij is nooit echt een prater maar als er iets is zegt hij het wel.

We zijn intussen naar buiten gelopen en ik stap bij Louis in de auto. "Hoe kom ik ooit over haar heen Lou" zeg ik en bijt op mijn lip. "Misschien weer gaan daten? Of afleiding? Wacht trouwens maar met dat eerste het is nog maar twee weken geleden. Wil je haar nu al vergeten?" "Ze zit toch bij die anderen gast ik ga er niet op wachten." Ik meen wat ik zeg hoe pijnlijk het ook is. We zijn of waren verloofd we zouden gaan trouwen. "Volgens Eleanor niet" "ze heeft toch geen contact met Kirsten zegt ze" zeg ik een beetje geïrriteerd. "Klopt maar misschien heeft ze wel gelijk." "ja sure" mompel ik zacht. Ik laat het er bij het zal wel. Ik mis Kirsten maar ik wil niet op haar wachten het is zinloos als ze bij die Nathan zit. "Weet je Ni we gaan vanavond golfen oke" ik kijk mijn beste vriend verbaasd aan golfen? Hij haat golfen. "Je haat golfen" zeg ik daarom ook. "Klopt maar jij niet afleiding is goed." "klopt maar dan vraag ik Nico wel dan heb ik tenminste een waardige tegenstander" grijns ik. Nico is een golf vriend we golfen regelmaten samen. "He en bedankt stel ik het voor word ik buiten gesloten." Zegt hij verontwaardigt. "Je weet dat ik gelijk heb Lou daarbij je haat golven." Louis kijkt mij nep beledigt aan maar grinnikt dan "ik geef nooit toe dat jij gelijk hebt dat weet je."

Kirsten pov

In mijn joggingsbroek en een trui van Niall lig ik in bed, al twee weken. Ik heb me nog steeds ziek gemeld van werk en ik negeer alle berichten van mijn collega's, vrienden en familie. Ik wil niemand zien en spreken. Ik ben nog steeds in de war met mijn gevoel ik mis Niall maar ook Nathan. Alleen ik weet niet op wat voor manier. Mis ik de twee jongens vriendschappelijk? Of ben ik nog steeds verliefd op een van de twee? Ik weet het niet mijn gevoel en gedachtes zeggen niet wat ik moet doen.

Ik kijk naar mijn rechter ring vinger waar mijn verlovingsring nog steeds aan zit. Ik kan hem niet af doen en wil het ook niet. Hij is te mooi en te bijzonder. Het doet me denken aan twee maanden geleden toen alles nog normaal was. Iets meer dan twee maanden gelden toe Niall mij ten huwelijk vroeg. Toen wist ik nog wat ik wilde en zei ik volmondig ja. Dat er zo veel kan veranderen in zo korte tijd...

Flashback 2,5 maand geleden

"Niall waar gaan we heen?" Vraag ik nieuwsgierig. "Voor de 4de keer verrassing" grinnikt Niall. "Is het nog lang rijden?" Vraag ik. Ik zit met Niall in de auto met een blinddoek om ik zie dus niks. "Nee we zijn er ik help je wacht." Ik hoor Niall uit de auto stappen en vervolgens mijn deur open doen. Ik glimlach breed en stap met behulp van Niall uit. "Oke we moeten een klein stukje lopen. Ik knik en vertrouw op Niall die mij naar een plek begeleid en mijn blinddoek af doet. Mijn mond valt open van verbazing van wat ik zie. We zijn op het strand en er ligt een kleed met allerlei lekkere dingen. Er staan Kaarsjes rond het kleed in een vorm van een hart en Nialls gitaar ligt er ook. "wouw Niall" stamel ik. Deze plek is bijzonder op deze plek heeft Niall mij gevraagd om zijn vriendin te zijn. "Vind je het mooi?" "Het is prachtig." Niall en ik gaan zitten op het kleed en Niall pakt twee glazen en champagne. Ik grinnik zachtjes als ik kort terug denk aan 4 jaar geleden. "Je hebt me hier op deze manier met champagne gevraagd of ik je vriendin wilde zijn." Zeg ik en glimlach breed terug denkend aan die mooie herinnering. "Dat je het nog weet ik was zo zenuwachtig" Grinnikt Niall een beetje nerveus. Waarom nerveus? "Natuurlijk weet ik het nog het was zo romantisch je bent zo lief Niall" ik zie Niall een beetje blozen. Niall schenkt de twee champagne glazen in en geeft een glas aan mij. "proost" zeg ik en tik mijn glas tegen die van Niall aan. "proost" zegt hij en zet zijn glas weg en pakt zijn gitaar. Ik wil iets zingen en je eigenlijk ook iets vragen. Door middel van een lied. Zegt hij ik knik en kijk hem nieuwsgierig aan als hij begint te spelen en te zingen.

"105 is the number that comes to my head
When I think of all the years I wanna be with you
Wake up every morning with you in my bed
That's precisely what I plan to do

And you know one of these days when I get my money right
Buy you everything and show you all the finer things in life
Will forever be enough, so there ain't no need to rush
But one day, I won't be able to ask you loud enough

I'll say will you marry me
I swear that I will mean it
I'll say will you marry me?"

Als Niall klaar is met zingen kijkt hij mij vragen aan met een nerveuze blik in zijn ogen. Hij legt zijn gitaar weg en pakt een zwart doosje uit zijn zak en gaat op een knie zitten. Vraagt hij me echt ten huwelijk? "I'll say will you marry me?" Herhaalt Niall de laatste zin van het nummer. "Ja O my god Niall Ja!" Zeg ik hard en blij en vlieg hem om zijn nek waardoor Niall naar achter valt het zand. Niall lacht opgelucht en doet de zilveren ring om mijn vinger hij is prachtig.

Einde flashback

Een traan glijd over mijn wang als ik er aan terug denk. Niall heeft mij op zo originelen en romantische manier gevraagd dit bedenkt toch niemand? Maar Nall wel ik mis hem, zielsveel maar ik kan me er niet opbrengen om contact met hem op te nemen bang dat ik toch meer voor Nathan voel..