Eda'ya baktım.Bir anda sarıldı.Ben de ona sarıldım.
"Seni öyle özlemişim ki,iyi ki geldin."Kapıyı kapatıp mutfağa doğru yürüdüm.O da beni takip ediyordu.Elindeki büyük paketi gördüm.Pakete baktığımı gördü ve gülümsedi."Senin için,hadi aç."
Heyecanlanmıştım.Paketin içinde benim için anlamı olan bir şey olduğuna emindim.Paketi yırtarak açtım.Ellerimde Sinan'a dair bir hatıra vardı o an.Bana "acayip acayip" şeyler hissettiren o tablo...Ne diyeceğimi bilmiyordum.Tabloya sarıldım ve ağlamaya başladım.Eda bana sarıldı.Bir süre öyle kaldık.
Sonunda kalktık ve masaya doğru yürüdük.Tavandan dökülenlere karamsar bir ifadeyle bakıyordu Eda.Ev başımıza yıkılmadan herkesin gelmesini umuyordum.Masaya oturduk ve birbirimiz olmadan geçirdiğimiz 20 yılı konuştuk.Eda ve Kerem birlikte olmak istemişlerdi,Kerem'in babası buna izin vermemişti ve Kerem babasının adamlarından birini bıçaklayıp hapse girmişti.Eda kahrolmuştu,ne yapacağını bilememişti.Ailesi de onu Fransa'ya,grafikerlik okumak için göndermeyi teklif etmişlerdi.Eda o an düşünmeden bunu kabul etmişti.Okulu bittikten sonra da Fransa'ya yerleşmişti.Kerem'i de gruptan herhangi birini de görmemişti bunca yıldır.O da herkesi benim kadar merak ediyordu.Anılarımızdan bahsetmeye başladık.Hep birlikte olduğumuz o güzel yazdan...Yazın sonunda olanlardan bahsetmek bile istememiştik.Sanki ayrılık tabu kelimeydi,ayrıldığımız o günden bahsetmeye cesaretimiz yoktu.Biz anılar içinde kaybolup giderken kapı çaldı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LOVE101|| 2.SEZON
Fanfiction"20 yıl önce bizi birbirimize bağlayan o ipler kopmuş muydu?"
