STARS | Kim Taehyung

2 | Her gece rüyalarda birbirimizle buluşuyoruz seninle

"Her gece rüyalarda birbirimizle buluşuyoruz seninle Mi-reu.Birbirimize şiirler okuyor,tatlı kahveler içiyoruz.Kimsenin görmediği yerleri görüyor,kimse yokken biz oluyoruz."

Yere yığılmadan kendini öldürdüğü geceden önceki gün bana yazdığı o güzel yazı gelmişti aklıma son olarak.

Uyandığımda yataktaydım.Bir rüya gördüğümü düşündüm.Sonra ağlamaya başladım.Ve birden odamın kapısı çaldı.Duraksadım.Aman tanrım aman tanrım aman tanrım!

Bağırmaya,haykırmaya başladığım an kapıyı açtı ve yüzüne bakmaya kıyamadığım adamı gördüm.Bu bir rüya değildi.Taehyung hayattaydı Tanrıya binlerce,milyonlarca kez şükrediyorum o yaşıyordu,önümdeydi,sevgilsinin karşısında duruyordu...Hızla gelip bana sarıldı.Ben de ona. size yemin ederim ki neredeyse yarım saat bana sarılıp gözyaşlarımı silmekle uğraştı.

Sonra kendimi bu şoktan atmak için konuştum "T-Taehyung bir tanem neden bıraktın beni!!!? neden gittin??!! ölmüştün hani! bu ruhun falan mı ha?!! beni teselli etmesi için tanrı mı gönderdi bunu ha!" sonra...bir kaç saniye sonra büyük bir şok daha yaşadım."Sizi tanımıyorum.Özür dilerim." Defalarca tokat attım ona.Hem de küfür ederek.Bu suçlu haliyle bir de bana eşek şakası mı yapıyordu? "Kaçığın tekisin TAEHYUNG! Bana bunu neden yaşattın?Neden!!" dedim ve yine göz yaşlarımı akışına bıraktım.Bir şeylerin ters gittiğini anladı ve iki kolumdan tutup "Bakın lütfen yapmayın.Ben bilmiyorum...Yani kim ve ne olduğumu.Ben kimim...adım ne? hiç bir şeyi bilmiyorum.Yemin ederim bilmiyorum.Lütfen beni dinleyin.Siz yakınım mısınız?" deliriyordum.Doğru söylüyor olabilir miydi? ailesi bana 'doktorların Taehyung öldüğünde cesedini bile onu onlara göstermediklerini ve yüzünün çok kötü olduğunu onlara söylediklerini' söyledi.O mezarın içindeki  Taehyung değil miydi? Saatlerce başında kaldığım o mezarın içindeki -aşık olduğum adam- Taehyung değil miydi? Aylarca yasını tuttuğum öldü diye kendimi bitirdiğim adam Taehyung değil miydi? beynim yanıyordu....

Hiç bir şey anlamıyordum. "Evinize izinsiz girdim.Çok özür dilerim.Fakat o evden kaçtığımda adamlar beni kovalıyordu ve aklımda neden bilmiyorum bu evin adresi canlandı.Nasıl oldu bilmiyorum ama tüm imkanları kullanarak burayı buldum.Ve sanırım ben sizi tanıyordum.Öyle mi?" ne evi ne kovalaması? sadece yaşadığımız evin adresini mi hatırlıyordu? Sersemleyerek ayağa kalkıp hızla merdivenlerden inip,kapıyı sıkıca kilitledim ve pencerelerin perdelerini çektim.Eğer doğru söylüyorsa peşinde adamlar varsa onu bulmamalılardı.O güvende olmalıydı.

Aklım çok ama çok karışıktı.Onunla yatmak istiyordum şu an.En ihtiyacım olan şey yıllardan sonra onunla birlikte yatmak.O da hızla koşarak yanıma geldi.Göz yaşlarımı her ne kadar silmeye çalışsamda yüzünü görünce eski hayatım aklıma geldi.Ne kadar iğrenç görünüyordum,kimseyi evime almıyordum.Telefon ile sadece onun için uğraşıyordum.Sadece o ve benim birlikte olan resimlerimize bakmak için.O an karmakarışık duygular içerisindeydim.Ne diyeceğimi,ne yapacağımı...hiç bir şeyi bilmiyordum.

"Taehyung L-lütfen g-geç y-ani otur." koltuğa oturdu.Ben de yanına.Elimi yanağına koydum Çok soğuktu.Konuştum"Yalvarırım bana her şeyi anlat.Sana yalvarıyorum.Bak ben senin...sevgilinim.Mi-reu.Anlat sevgilim neden gelemedin bana?..." Yanağındaki elimi itti ve "Ama ne? ben...Yani siz ve ben...Bu nasıl olur.?" Şaşkındım ama ona sakin kalmaya çalışıyordum.Masadaki telefonumu aldım ve galeriye girdim.Oradaki tüm resimlerimizi gösterdim ona.Ve alttaki resim çekilen tarihleri.ve ona her şeyi anlattım.O da ağlamaya başladı.ve sanki ne olduğunu anlamış gibi bana sıkıca sarıldı.Benden defalarca özür diledi."Hafizam yerinde değil.Özür dilerim,Özür dilerim,Özür dilerim...milyonlarca defa özür dilerim." Benden ayrıldı.

"Dün buradan uzaktaki bir villada uyandım.Hiç bir şeyi hatırlamıyordum.Odaya her yarım saatte bir bir hemşire giriyor.Bana serum verip,iğne yapıyordu.Ona defalarca'Ben niye burdayım?kimim ben?burası neresi?hastaysam neden hastanede değilim?'diye sordum.Fakat hiç bir şey demiyordu hemşire.Ben de onların tehlikeli olduğuna karar verdim.ve bir şekilde ordan kaçtım.Dediğim gibi aklıma ilk bizim evimizin adresi geldi." Duraksadı bir an ve yüzüne meraklı bir ifade yerleştirdi."Bir şey sormak istiyorum Mi-reu.Niye intihar etmeye çalıştım ben?...Bu çok korkutucu." anlatılanları daha sindiremeden "B-ben bimiyorum.Ama o gece ailenin evindeydin.başını...tanrım!" diyip ağlamamı durdurmaya çalıştım ve devam ettim."Başını defalarca masaya vurmuşsun.O sırada annen gelip seni,başını masaya oturup yaslarken bulmuş.K-kanlar halinde.Daha sonra ambulans gelip seni hastaneye götürmüş fakat seni kurtaramamışlar.Yani öyle dediler bana.B-bu arada ailene hemen haber vereceğim."

Telefonu alacakken kolumdan tuttu ve "Bunu söylediğim için kendimden çok iğreniyor ve utanıyorum ama bu durumun annemle bir ilgisi olduğunu düşünüyorum.Eğer gerçekten ölseydim kan kaybından ölürdüm.ama ben yaşıyorum.Bunu annemin planladığını düşünüyorum.Lanet olsun bana ki öyle düşünüyorum.Ah tanrım...cidden çok kötü bir durum.Lütfen her şeyin durulmasını bekleyelim.O adamlar beni neden arıyor bir fikrim yok.Fakat onlardan saklanmam gerek bunu biliyorum.Mi-reu...kendimi çok yorgun hissediyorum.Beynim çok ağrıyor.uyuyabilir miyiz biraz?" Tanrım...beni gerçekten duyuyorsun."T-tabi lütfen yorma kendini.O pis...herifler...Onlar seni asla bulamayacaklar.Hadi gel sevgilim.Bu gece ay bizim için ışıldasın.Yatağımıza gidelim..." O gece çok rahat uyudum...Uzun zaman sonra bu kadar rahat uyumak tanrının bana hediyesiydi.şükürler olsun.

Sabah uyandığımda o hala uyuyordu.haklıydı.O çok ama çok yorgundu.Ama onu bugün iyi olması için hastaneye götürmem gerek.Bu benim için zor bir görev olacak.O adamların Taehyung'u görmemeleri gerek.O benim için çok değerli.Onu bir kere kaybetmişken,bir daha ondan ayrılmaya dayanamam...

Oy vermeyi ve yorum bırakmayı unutmayın.Teşekkürler.

-Vante