ᴋᴏɴᴛʀᴏʟsüᴢ

Beynimin içinde canavar var

Blake

Yatıyordum ve müzik dinliyordum. Beni müzik rahatlatıyordu sanki bazen beynimde bir canavar belirip beyin hücrelerimi teker teker kemiriyordu. Defalarca hastaneye gitmiştim ama bana sadece birkaç hap verip yollamışlardı. Psikolojik desteğe ihtiyacım olduğunu düşünüyordum delirmekten korkuyordum. Bu yüzden bir psikologdan randevü almıştım. Adı sanırım Andrea idi hastanenin sitesinden baktığımda resmi karşıma çıkmıştı güzel ve güler yüzlü bir kadındı.
Psikologlar insanları tam anlamıyla anlayabilir miydi? Ben buna inanmıyordum bu karşındaki kişinin ne kadar iyi empati kurabilmesine bağlıydı kişiliğine bağlıydı ve bunu bugün kendi gözlerimle görecektim. Kulaklığımı çıkardım ve dolabıma yöneldim. Koyu yeşil bir kazak ve siyah bir pantolon giydim. Saçlarımı tepeden at kuyruğu yaptım ve son olarak sırt çantamı ve siyah botlarımı giydim. Anneannemin yanağına sulu bir öpücük bıraktım o bir yandan yanağını silip bir yandan homurdanırken sesli bir kahkaha attım gülmemle oda gülmüştü. Evden çıktım ve durağa yürüdüm oturup ayaklarımı uzattım ve yolu izlemeye başladım.

Yanıma birinin oturmasıyla kim olduğuna baktım siyah dalgalı saçlar koyu kahve gözler ve kusursuz yüz hatları. Vendy yanıma otururken ona şaşkınca bakıyordum.

"Burda ne yapıyorsun?"

"Benim evim buralarda güzelim sen nereye gidiyorsun"

"Psikoloğa"

Açık sözlü olmam onu şaşırtmıştı sanırım bana şaşkınca bakarken ona el sallayıp.

"Korkma daha delirmedim" dediğime kahkaha atarken bende gülmüştüm.

"Sana hayranım Blake cesursun"

Dediğine gülümsedim

"Sence bu kadar karşılaşmamız normal mi? Beni takip ettiğini düşüneceğim"

"Belkide hayat birlikte olmamızı istiyordur"

Dediğiyle gülüp sonra ciddileştim.

"2 gün gördüğüm biriyle çıkamam seni tanımıyorum bile"

"Neden bence gayet yakışıyoruz"

Dediğiyle dudağımı yaladım ve gözlerinin içine bakarak konuştum.

"Bu sadece dış görünüş değil ikimiz çok farklı kişilikleriz"

Bir süre sustu yola bakıyordu sonra tekrar konuştu.

"Psikoloğa niye gidiyorsun?"

"Bunu açıklaması zor ama sanki beynimi bir canavar kemiriyor"

"Baş ağrısı gibi mi?"

"Hayır bu-bu çok farklı birşey sanki içimde kötü bir canavar var ve sakin kalamıyor"

"Hmm"

Dedi gözü yine yoldaydı dediğime kırılmıştı sanırım. Canavar olayını duyunca anlamış gibi birkaç mırıltı çıkarmıştı.

"Sen nereye gidiyorsun"

"Spora"

Spora uygun giyinmemişti gidince değiştirir diye düşündüm ama yanında hiç birşey yoktu. Bu bana garip geliyordu ve tekrar soru sordu. Bu sefer tam gözlerimin içine bakıyordu.

"Bu canavar canını yakıyor mu peki?" Yüzü endişeye bürünmüştü sanki beni anlıyordu.

"Sanki beyin hücrelerimi yiyor gibi beynimi ele geçirmeye çalışıyor sanki"

Dediğimle gözlerindeki acıyı fark ettim sanki endişelenmişti ve bana sıkıca sarıldı. Elleri belimdeydi ve beni tekrar şaşırtmıştı. Başını boynuma gömdü ve daha sıkı sarıldı bende ona sarıldım.

⊂(◉‿◉)つ