Alaseirene Members Series: Thea Eidos Cirillo

Chapter 5: Starry Night

Itinigil ko si Lexie sa harap ng isang mataas at modernong gate na may mga lumang mga desenyo. I am fond of ancient carvings. I don't know why but it pleases my eyes. Kaya halos lahat ng gamit kong pasadya ay may ancient design.

"We're here." Anunsyo ko pagka patay ko ng makina ni Lexie. Bahagya ko lang sinulyapan si Mr. M at sinigurong humihinga pa. Pag katapos ay  bumaba na ako ng aking sasakyan at binuksan ang pinto sa likod ng driver seat para kuhanin ang tinake-out namin sa Jolibee. We are here in Laguna where my house in the woods is located. Ihahatid ko na dapat si Mr. M sa bahay nya pero naisip ko na mas safe sya kapag kasama nya ako. And I don't like to stay in his house. Mas ok dito, tahimik.

Bumaba na rin si Mr. M ng sasakyan and walk towards me while staring intently at me. Dahil naramdaman ko ang mga titig nya ay nag angat ako ng tingin and stare back at him. I can read confusion in his eyes. Hindi ako nag bawi ng tingin at hinintay lang syang makalapit sa akin. Hindi ko din pinansin ang biglaang pag bilis ng tibok ng puso ko. Maybe I'm just tired. And when we are just one foot apart ay bigla syang yumuko  dahilan para maamoy ko ang mabango nyang amoy. Inabot  nya ang bitbit kong mga pagkain at umayos na ng tayo. Damn! He smells good! Bago pa ako makapag tanong ay nag salita na sya.

"Why did you bring me here? It's too far from the office. May pasok pa ako bukas." He asked while arching his eyebrow. "Do you perhaps....." Dugtong pa nya while wiggling his eyebrow and smiling teasingly.

"Perhaps what?" I asked habang nag lalakad ako papunta sa gate. He looks like an idiot while wiggling his eyebrow. Kaya tinalikuran ko na sya. He doesn't look cute at all! Muka syang timang! I punch in my password first before facing him again.

"You are safer here. Mas maproprotektahan kita pag kasama mo ko." I said answering his previous questions. Muka namang convince sya dahil tumango tango pa sya.

The gate open at nauna na akong nag lakad papasok. Nilingon kong muli si Mr. M dahil hindi ko naramdamang sumunod sya sa akin. I lean my head sidewards signaling him to follow me. Sumunod na rin sya sa akin after sighing. He knows that he have no other choice. Hinintay kong makapasok muna sya sa gate before pressing the red button for the gate to close.

"Bakit dito pa? We could have use my house." Hirit ni Mr. M. Mukhang hindi pa sya nakaka move on sa topic na yun. I heave a sigh before answering. " I can't sleep there. Namamahay ako." Bored na sagot ko. I saw him giving me an incredulous look.

"What? Thats it?" Hindi makapaniwalang tanong nya sakin at talagang tumigil pa sya sa pag lalakad. I gave him my I-don't-give-a-f*ck-about-your-opinion look. At nauna na akong mag lakad. Wala naman na syang magagawa dahil andito na kami.

Madilim na din kaya binilisan ko na ang lakad ko. Naramdaman ko namang sumusunod sya sa akin. Naisip nya sigurong wala akong balak hintayin sya kaya binilisan nya rin ang pag lalakad. Mapuno ang dinadaanan namin at hindi pa sementado ang daan pero malinis naman. Pag first time mong mag lakad dito ay iisipin mong baka may wild animals na biglang susulpot sa harapan mo pero wala. Kahit muka itong gubat ay wala naman ako ditong alagang mga mababangis na hayop.

Maxwell Gray

When she said that I'm safer here at mas maproprotektahan nya ako dito ay medyo nainis ako. Ako ang lalaki sa aming dalawa! But she is more capable than you. Tuya ng isip ko. I know that but still hindi ko matanggap na babae ang proprotekta sa akin. Alam kong nasa panganib ang buhay ko. Ilang beses na din akong muntik madukot pero naililigtas nila ako. I'm not sure kung ano sila, all I know is they are there whenever I need help. Pero knowing na babae ang pinadala nila para mag bantay sa akin is a different story. At hindi lang basta isang babae, napaka ganda ngunit cold as ice na babae. Natatapakan ang ego ko! Call me egoistic if you want. I don't care.

While walking in the midst of forest, it's looks like a forest to me, I suddenly felt goosebumps. Feeling ko may mga matang nakatingin sa akin. At dahil natatakot na ako at baka may multo pang lumabas at harangin ako ay binilisan ko na ang lakad ko para makaagapay kay Ei. Yes Ei. From her second name. Nang makalapit ako kay Ei ay agad akong kumapit sa braso nya. Then she stop walking.

"What the heck? Bakit ka kumakapit sa akin? There is no wild animals here." Sabi nya habang pilit tinatanggal ang kapit ko sa braso nya. Masama na rin ang tingin nya sa akin but I don't care. Baka may multo. At dahil sa naisip ko ay lalo akong sumiksik sa kanya.

"Baka may lumitaw na multo." Mahinang sabi ko. And in my surprise she laugh. Hindi basta tawa lang because she laugh like there is no tomorrow. And I just stood there waiting for her to calm down. Nang tapos na sya tumawa at pahiran ang medyo namasa nyang mga mata ay tumingin na sya sa akin. Hindi nya na din tinanggal ang kamay kong nakakapit sa kanya.

"I guess you're right. Baka nga may multo dito. Maybe the souls of those people whom I killed ay gumagala gala dito dahil hindi sila matahimik."Sabi nya with a hint of amusement dancing in her eyes pero mabilis na nawala at biglang sumeryoso sya which heighten my fear. Shit! Ayoko na talaga dito! Mama! Dahil sa takot ay pumikit nalang ako.

Naglakad akong nakapikit at nakakapit kay Ei. Dahil sa pag pikit ko ay mas naging aware ako sa scent ni Ei at nadama ko din how soft her skin is. Natatakot ako pero nag eenjoy naman ako sa pag kakalapit namin na to.

Nang tumigil si Ei sa pag lalakad ay dumilat na ako at sumalubong sa akin ang isang one story house. Medyo mataas ito kumpara sa pangkaraniwang one story house. The door is a wooden door na halatang pinasadya dahil sa kakaiba nitong itsura. Sa paligid ng pinto ay puro salamin na kaya mula sa labas ay kita mo ang loob ng bahay. The house is simple yet elegant. Ang sarap sa mata. Parang yung katabi ko. The house motif is brown and blue which adds to the feeling of peace.

Pumasok na kami at kumain. Nakakagutom pala yung takot. Nang matapos kaming kumain ay sinabihan nya na akong mag pahinga. Mabilis naman akong sumunod at tutungo na sana sa higaan.

"Not in my bed dumbass! Jan ka sa coach. Kasya ka jan." Bigla nyang sigaw sabay turo sa blue coach nya. Napasimangit tuloy ako. At nag dadabog akong pumunta sa coach. Kainis. Humiga na ako at pinikit ko na ang aking mga mata.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"Aish! Hindi ako makatulog." Naiinis kong sabi sa sarili ko. Lumingon ako sa higaan ni Ei pero wala sya don. "Where did she go?" I mutter to myself. Tumayo ako at hinanap si Ei. I saw her in the terrace. Lalapitan ko na sana sya ng matigilan ako.

The moon light is shining on her face. Marahan ding tinatangay ng hangin ang kayang mahabang buhok. She looks surreal. Para akong naengkanto sa kinatatayuan ko dahil hindi ako makagalaw. Gusto ko nalang syang pag masdan habang buhay. I am admiring the beautiful scene in front of me when she suddenly looks in my direction. Mukang naramdaman nya ang mga titig ko.

"Why are you still awake?" I just shrug sa tanong nya at tuluyan ng lumapit sa kinaroroonan nya. I sat beside her at tumingala din sa langit kagaya ng ginagawa nya kanina. The sky is filled with stars. Nakakamangha. Kelan ba ako huling nakakita ng stars? Di ko na matandaan. Sa sobrang busy ko ay wala na akong panahon na iaapreciate ang paligid ko.

"Bakit hindi ka pa natutulog?" Tanong ko kay Ei at lumingon sa direksyon nya. Muli akong napatulala because she is smiling while looking in the sky. Napaladalas ata ang pagka tulala ko. Masama na to.

"I'm appreciating the nature. The full moon, the stars and the wind. Nakakarefresh. Nakakagaan sa pakiramdam. I don't know when is the last time I look at the sky and appreciate its beauty. Every time I want to breath from my work pumupunta ako dito and just do star gazing." Mahabang sagot nya habang nakangiti. Muli kong binalik ang tingin ko sa kalangitan at ninamnam ang lamig ng simoy ng hangin. This is indeed a breather for both of us.