Złudna ta nadzieja przyszła
I jak stała tak też wyszła
Nawet butów nie wytarła
Usmoliła duszę całą
I przepadła jak ten kamień
Który lustro na wskroś łamie
Schować się postanowiła
Za przejrzystym oknem wspomnień
Któż pomyśleć by mógł sobie
Że to skończy się tak marnie
Tak niewiernie
Bezszelestnie
Bez powodu
I z powodem
I z powrotem pójdzie przodem
A ja tyłem dla odmiany
Zwiedzę wszystkie kąty małe
Może też i te ciut większe
Nie wiem gdzie poniesie mnie to serce
Bo uczucia na wpół wytarte
Jeszcze kiedyś zawrócimy
Jak odosobnione owce
Poszukiwać znów będziemy
Utraconych tych dwóch wiosen
CZYTASZ
❝ WYBLAKŁE SŁOWA ❞
Poetry❝Uczucia, które ubieramy w słowa ~ Blakną.❞ Chodź zabiorę Cię tam Gdzie logiczne myślenie traci swą formę Gdzie wszystkim rządzi chaos i nieporządek A niezrozumiałe myśli przejmują kontrole Gdzie uczucia przywdziewają się w kolorowe słowa A łzy smak...
