Special Love

Chapter 5

   Mr. Suplado and Ms. Talkative

    Ilang araw na din ang lumipas at di parin siya nagbubukas ng pinto niya. Kasabay nun ang gabi gabing paghagulgul niya.

  Kagabi nga inutusan ko ang P.A ko na dalhan ito ng pagkain pero di man lang siya pinagbuksan. At ito alas nuwebe na ng gabi.. Katatapos ko lang gumawa ng paper work ko. Saka ko lang napansin na tahimik ang paligid.

     You know what, wag mo syang pag aksayahan ng luha, he doesnt deserve it.  Hindi siya kawalan, isipin mo, ikaw ang kawalan niya. Tandaan mo yan. Kaya ayusin mo na yang sarili mo.
   
    Tiningnan ng dalaga ng masama ang binata habang nakahiga sya sa kama. Habang Nakatayo ang binata sa may pinto.
 
   Si-sino k-ka-aba huh? At sin-ong nagsa-sabi sayo na pu-pumasok ka n-ng kwarto ko???. Sinisinok na sagot ng dalaga
 

     Importante pa ba kung sino ako, ang importante ngayon ang buhay mo. Sabi naman ng binata
 

    Tsk, ba-bakit mo ba a-ako pinapa-pakialaman  Mr. suplado!
Napaisip naman ang lalaki.

   I dont know maybe because, i understand  what you feel.

  Biglang nagising ang dalaga mula sa mahabang pagkakatulog, ramdam niya ang sakit ng mga mata niya kasi namamaga ito ng sobra dahil na rin sa kaiiyak ng ilang araw.

   Gabi na naman pala. Sabi nito sa isip niya, tapos bigla namang humilab ang tyan niya. Unti unti nitong iniangat ang likod para maisandal sa head board ng kama at makaupo. Pagtingin niya sa katabing table niya ay may pagkaing nakalagay sa dalawang pagkakataon yung una kasi ng magising siya galing sa hangover.

   Pero una niyang napansin ang stick note na nakadikit sa lamp shade niya. Agad niya itong kinuha.

  "Hey, i was just wondering why your silent all the day thats why i checked on you, tulog ka pala, sorry if i entered your room w/out your permission. ,tsk anyway malaki ang tulong na nakatulog ka di ako nadistract sa trabaho ko. Dont be upset may malalim akong ibig sabihin. Siguro nakita mo narin yang pagkain dyn sa table mo, kumain ka, siguradong gutom na gutom kana."

  Pagkatapos niyang basahin ang note ay inabot nito ang pagkain. Habang kumakain ay bigla itong nagsalita.
      His in my dream again, may mind connector ba siya.. Mga ganong bagay?? Tsk, anong klaseng tao ba siya Napabuntong hininga sya, at biglang napatingin sa orasan.
  Tulog na kaya siya??? Dagdag pa nito.

Sa ilang araw na pagmumukmok, sa wakas bumangon din siya.

     Nakadungaw siya sa bintana, habang may hawak na can beer, di pa kasi siya dinadatnan ng antok. Siguro dahil nasanay na ang katawan niya na di nakakatulog sa gabi. Kahit papaano nalilibang siya  tingnan ang mga ilaw..
 
   saglit pa ay di niya inaasahan ang isang katok sa pinto niya, na agad pumukaw na atensiyon niya tungo sa may pintuan.

     Knock knock!!!

    Inubos niya muna ang natitirang beer sa latang hawak niya nag-aantay siya na magsalita ang taong kumatok pero wala itong ginawang ingay kaya lumapit siya saka binuksan ang pinto.
    
 
   "Hey Mr.Suplado, Thank you foor the food and also for helping me. Anyways susubukan kong di ka madistract sa mga ingay ko, pasensiya kana sa mga nagdaang araw, sabi mo sakin naiintindihan mo naman ako diba and also sa mga advice mo. Nga pala Im Grace Bonifacio."

  Tsk,  Mr Suplado pala huh, anong pinagsasabi niya, may sinabi ba ako sa kanyang naiintindihan ko siya, oo alam ko ang sitwasyon niya pero kung makapagsalita siya parang nagkausap kaming dalawa.

  At advice?? Nababaliw na ata siya. Sabi ng binata sa utak niya na nakaupo sa study table niya. Tapos napabuntong hininga na lang siya.
  
     
     Nakatutok naman ngayon ang dalaga sa laptop niya, tambak ang mga paperworks nito. Pero imbis na magsimula na itong trabaho ay napaluha ito.
   
    Ano ba grace, bangon na!! Sabi pa nito habang natatakpan ng mga kamay niya ang mukha niya. Trabaho na lang ang meron ka, wag mo namang pabayaan.

  Tandaan mo yung sinabi niya sayo.. Dagdag pa nito sa sarili habang nagpupunas na ng luha. Pagkatapos ay may kumatok na lang.

Knock knock..

  ilang minuto pa bago siya tuluyang tumayo ayaw niya kasing may  makakita sa kanya sa ganoong sitwasyon kahit ang binatang kapitbahay niya.

   Inayos niya muna ang sarili niya saka binuksan ang pinto. Alam niya namang wala na siyang madadatnang tao pagbukas niya pero sumilip siya sa pintuan ng kapitbahay, gusto niya sana itong makita nang makapagpasalamat ng personal. Pero yung stick notes na ang madatnan niya.
   
   "Hey, Ms. Talkative, I hope you'll  get better soon, malalagpasan mo rin yang problemang nararanasan mo ngayon OK??? Tanda mo pa to, mukhang tama to sayo, Hindi saakin.

  Also,wag mong subukan,
   gawin mong di ako madistract sabagay patas na tayo. Pareho tayong may mga trabaho kaya magfocus nalang tayong dalawa doon ok?
  Lastly your welcome.
Truly yours, Gilbert De Dios.
     Tsk, ibang klase rin talaga tong taong to, talkative?? Palibhasa kasi di ka pala salita at yung welcome mo huh di ko feel.

  Hay naku nagpapatawa ba siya ngayon. Napa ngisi nalang ako, nang iinis ba siya. Mga salitang nasa isip lang ng dalaga, napahilata nalang ito saka napabuntong hininga.