Lost in her memory lane

CHAPTER 2: THE CAMERA AND DIARY (character introduction )
-·-

Mnemosyne's P.O.V

First day of school wasn't that tough for me. Maliban na lang sa muntik ko ng pagiging late at sa medyas kong magkaiba ang kulay.

All-in-all, maayos naman ang first day of school ko.

Kinuha ko ang isang kulay rosas na notebook mula sa aking bag. Binuklat ko ito at kinuha din ang aking ballpen.

Dear diary,

First day of school wasn't tough at all.
I'll just make sure to wake up on time and wear the sock with the same color tomorrow.

Also, I met this guy who said he was the son of the owner of Cloverleaf University.

Siya si Jax Cohen.

Gusto ko siyang maging kaibigan pero ang sungit niya e, pfft.

Sana magkaroon pa 'ko ng maraming kaibigan sa susunod na araw.

Love,

Mnemosyne Ganda.

"Grabe naman yung last line, parang elementary." sambit ko sabay tawa ng mahina.

Kinuha ko ang isang camera mula sa aking bag at binuksan ito.

"Wow, ang ganda ng kuha ko kanina sa gate ng school pagkauwi, ah." usal ko sa aking sarili habang tinitignan ang mga litratong kinuha ko kanina sa eskwelahan.

Siguro ay nagtataka kayo kung bakit ako may camera at diary, no? Ganito kasi 'yun.

I have an disorder, a kind of amnesia specifically. Wherein, I forget things kapag nat-trauma or naii-stress ako.

Sabi ng doktor, nakukuha daw 'yung 'amnesia' na 'yun kapag nakaranas ka daw ng isang traumatic event, which is nangyari na sa'kin.

My parents got murdered and hanggang ngayon, hindi pa rin nahuhuli ang gumawa nito. Ikinonsidera na ng mga pulis na isang "cold case" ang kaso nila mama dahil wala silang mahanap ng kahit anong ibidensya na makapagtuturo sa salarin.

And yes, saksi ako sa pagkapatay sa kanila.

Simula noong mawala sila, napunta napunta sa akin ang mga naiwan nila. Kaya naman, kaya kong buhayin ang sarili ko ngayon.

I am thankful na kahit papaano, nakapag-pundar sila ng mamanahin ko. After all, those two were great businessmen.

Goin' back to the topic, lagi akong nagdadala ng camera at diary, para irecord ang mga nangyayari sa buhay ko. Para incase na malagay ako sa isang traumatic event, at ma-trigger ang amnesia ko, mayroon akong 'source of information'.

Napatingin ako sa aking orasan.

8:00 p.m

Time for sleep.

Ibinalik ko na ang camera at diary sa bag ko at naghanda na para sa pagtulog.

L.I.H.M.L

A/N: Sorry for another short update.
Stay tuned for Jax's P.O.V at the next chapter! Stay safe and God bless.