Het zilveren licht

voorwoord

Is het vreemd om je voorwoord met een sorry te starten?

Maar het voelt wel alsof ik dit moet doen. Ik wil sorry zeggen tegen mezelf. Dit is het eerste verhaal dat ik ooit geschreven heb. En ook het verhaal dat ik het meest haat. 

De eerste keer dat ik hier op Wattpad kwam, vroegen mijn vriendinnen toen waarom ik dit verhaal niet online zette. Ik antwoordde simpel weg dat ik me zou schamen moest iemand dit lezen.

Ik geloof dat ik te streng was met mezelf.

Het was mijn schuld, als ik dit verhaal constant online zette en hem weer offline haalde. Ik haatte het, het was niet perfect en daarom haatte ik het. En de vrienden die ik toen had, die me toen steunde, zijn er nu niet meer. En dat is ook mijn schuld.

Het is ondertussen vijf jaar geleden dat ik dit verhaal heb afgeschreven, dat het eindelijk compleet was en ik hem daar heb laten liggen. Soms dacht ik: ik zet hem online. Ik deed het uiteindelijk nooit.

Maar vandaag besloot ik om het wel te doen, en door te zetten, net zoals ik door blijf zetten met mijn andere verhaal "Hoe ik Cupido heb vermoord". Ik wil het eindelijk gaan herschrijven, ondanks de pijn die ik voel.

Ik had nooit gedacht dat ik bij mijn voorwoorden zou huilen, maar hier sta ik dus te huilen. Freaking emotioneel persoon :')

Maar ik geloof dat we allemaal dat gevoel wel kennen. Je eerste verhaal is magisch. Voor mij is het niet alleen maar door mijn oude werk lezen (en een cringe gevoel hebben), het roept ook herinneringen op. Wie ik was voordat ik op Wattpad kwam, gewoon een kind dat van schrijven genoot. En ook de vrienden die ik kwijt ben geraakt.

Ik wil niet meer weglopen. Ik wil dit verhaal herschrijven, er trots op zijn, en eindelijk loslaten. Ik wil hem niet meer ergens laten en tegen mezelf zeggen dat dit mijn grootste schaamte was.

Het is mijn manier om het verleden los te laten. En om mezelf te vergeven.

Dus als je dit leest, toekomstige ikke. I'm proud of you. Je bent nooit een failure geweest, en je kan wel schrijven. Ik geloof in je.

Aan iedereen die besloten heeft om dit te gaan lezen. Bedankt. Ik zou kunnen zeggen hoe dankbaar ik ben, en hoeveel dit voor mij betekent, maar uiteindelijk is het enige wat ik kan zeggen: dank je.

Eerste hoofdstuk: woensdag 20 mei

Opgedragen aan Disgleiro omdat ons ene gesprek over "mijn eerste verhaal"  me nog steeds bijgebleven is. En Het Ontwaakte Vuur lezen, gaf me weer zin om ook mijn eerste verhaal met de Wattpad community te delen.