Darknets Love / /Dramione hikaye

~Değişim~

Yazardan
Kıvırcık saçlı cadı weasley oğlanının yanına geldiğinde şaşkınlıktan ağzını kapatamıyordu. Yıllarda arkadaşını asla böyle görmemişti. Ona bir şey olmuştu ve eğer bunun sorumlusu Lavender Brown denen  kızsa bedelini ödetirdi. Weasley oğlanı ise işi uzatmadan dostuyla bu ciddi konuşmayı yapmak istiyordu. Genç kızda ilk defa onu tek başına görünce duygularını itiraf etmek için doğru anın geldiğini sanmıştı.

Ron
Ona nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum ama işe gözyaşlarımı gizleyerek başladım. Ve sonun da dedim ki söyle gitsin, kurtul şu yükten.

-Herm sana bir şey söylemem lazım

-Ne garip benim de sana,

Acaba bana ne söylecekti onu dinlersem kararım değişebilir olmaz, Lavender'a söz verdim.

-Herm benimkisi daha önemli beni dinle lütfen.

- Peki, dinliyorum söyle öyleyse...

- Seninle müthiş bir dostluğumuz vardı fakat artık bu uzun süre süremez. Kusura bakma Herm,nedenini bilseydin bana hak verirdin. Ben bencil bir insan değilim, beni öyle görme lütfen. Sana çok değer veriyorum sen benim her şeyimsin, kardeşimsin ama artık bu dostluğa son vermemiz gerek.

Hermiome öylece karşımda kalakalmıştı ne diyeceğeni duymak istemiyordum çünkü eğer bir cümle bile duyarsam yıllar boyu belki şuan ,yaptığımdan pişman olacaktım. Öylece oradan gittim... Arkam da sessizce ağlayan bir kız bırakıp.

Hermione
Yıllardır beklediğim anın şimdi gelmesi çok şaşırtıyor. Her şey bu kadar mıydı dedirtiyor. Lavender umrum da değil  sadece bu yükten kurtulmak istiyorum. Ama o beni konuşturmadı ben de peki deyip sustum ama keşke susmayıp ondan önce ben konuşsaydım. Dediği şeyler öyle can yakıcıydı ki, beni öylece bırakıp gitti... Ağlayamadım bile, neden bile diyemeden gitti.  Göz yaşlarıma hakim olamıyordum. Vücudum bu ağırlığı kaldıramadı ve olduğum yerde yere çöktüm, çok zordu benim için.

Draco
Weasley oğlanı gözümün önünde kızı terketmişti. Hem de yıllardır varolan benim bile imrendiğim arkadaşlığı terketmişti. Bunu anca bir salak yapabilirdi ve zaten yaptı da. Weasley ne kadar enayi olunacağının bir kez daha kanıtladı, kız neden bile diyemeden gitti, aptal. Ahh hayır şimdi de hermione denen kızı koruyorum. Ama ona slytherinin düşündükleri kadar zalim olmadıklarını kanıtlamak için yanına gidiyorum başka bir nedeni olamaz zaten.

Yazardan
Altın sarısı saçları olan genç büyücü, cadının yanına doğru ufak adımlarla çekinircesine yürüdü. Cadı onu farketmeden hemen yanına oturdu ve kızı biraz korkuttu;

-Naber granger, aptal weasley'le olanları duydum ve sliytherin'lerin o kadar da zalim olmadığını göstermek için teselli etmeye geldim.

Ve yüzüne sıcak bir tebessüm yayıldı genç büyücünün. Genç cadı da hiç beklemeden cevap verdi;

-Başımıza taş yağacak galiba, Malfoy bana teselliye gelmiş teşekkürler majesteleri.

İkisi birden güldü ve o sırada garip birşey oldu genç büyücü kızın elini avcunun içine aldı tabi bu sırada göz teması kurmayı bırakmamıştı. İkisi de bu durumdan hem hoşnuttu hem de rahatsız oluyordu ama hoşnut olan taraf daha ağır basıyordu. Genç büyücü o anda cadının üstünde sadece bir tişört olduğunu farketti ve hemen üzerindeki montunu çıkarıp kıza verdi. Cadı kabul etmek istemedi ama genç büyücü ondan hızlı davranıp ona giydirmeye başlamıştı bile. Kıvırcık saçlı cadının aklında bir sürü soru vardı ve hepsini soracaktı;

- Söylesene Malfoy ne zamandır böyle iyi kalpli birisi oldun sen ?

- Hımm bilmem sana göre iyi kalpli miyim?
Genç büyücü yattığı yerden doğruldu ve kıvırcık saçlı cadıya doğru tek omzu yerde bakmaya başladı. Cadı sorularına devam etti;

- Ne bileyim işte baya değişmişsin sen, eskiden hiç böyle değildin bana bulanık dedin sonuçta sen.

Cadı bulanığı vurgulayarak söyledi çünkü o sözden hiç hoşnut olmuyordu... Genç büyücü bunu farketti ve boğazını temizleyerek konuşmaya devam etti;

- Üzgünüm Hermione, eskiden yaptığım hatta gelecekte yapacağım şey için üzgünüm.

Genç cadı bunun ne anlama geldiğini çözmeye çalışırken, birden Draco'nun ona doğru yaklaştığını gördü ve sonra onu öptü...