Seducing a Frontliner

Chapter 1

IBINAGSAK niya ang katawan sa kama matapos maligo. Sa loob ng dalawang linggo na nagmomonitor siya ng mga PUM sa kanilang baranggay, sinisiguro niyang naligo muna bago tuluyang pumasok sa loob ng kanilang bahay.

Hindi naman siya mahihirapan doon kasi for some reason, mayroon silang bathroom sa labas ng bahay. That was supposedly for visitors and for those who'll swim in their pool.

Mayroon silang maliit na swimming pool sa harap ng bahay na pinasadya pa ng Daddy niya two years ago. It was for her neice who always rant about the weather here in the Philippines.

Nakapikit na siya ng may kumatok sa pintuan.

"Nichelle, anak? Nandito sa labas ang pagkain mo. Your ate cooked it for you. Ubusin mo ito haa."

It was her Mom. Kahit walang case ng COVID-19 sa kanilang probinssya, nagpasya na rin siyang hindi magkaroon ng interaction sa kaniyang pamilya. She even chose to stay in the room that is really near in their front door. It was once an office pero nilagyan nila ng kama. May cr naman sa loob kaya wala ng problema.

She have to make a call from the outside kung kailan siya lalabas at papasok ng bahay. Its for the safety.

I don't want my family to be in danger.

"Thanks Mom. Please kiss Chichi for me." Sigaw niya sa loob dahil baka hindi masyadong marinig sa labas.

This is actually her last day in the laboratory. Nagresign na siya kahit halos dalawang buwan palang siya doon. Pinayagan naman siya dahil una palang ay ipinaalam na niya na dalawang buwan lang talaga siya doon dahil aalis din siya agad.

Yun ang unang plano ngunit hindi natuloy dahil sa pandemic.

She knows a lot of people will need their help but she can always lend a help to her town if needed. In fact, wala naman ng byahe ang mga barko simula pa noong naglockdown two weeks ago kaya wala ng makakapasok pa sa kanilang lugar.

Ang kailangan na lang niyang gawin ay tumulong sa mga frontliner upang imonitor ang mga bagong dating galing sa Manila o sa iba pang lugar.

Kinuha ko ang pagkain na nasa maliit na mesa malapit sa labas ng pinto matapos kong masigurado na nakaalis na si Mommy.

I was about to eat when I received a phone call.

Inilapag ko muna ang kutsara at tinidor upang sagutin ang tawag. It was an unknown number.

"Hello?"

"Hello, Nichelle ikaw ba yan? Ang Uncle Jing mo ito." Bahagya pa siyang nagulat dahil ngayon lang tumawag sakanya ang tito niya. Busy ito dahil ito ang Mayor ng kanilang bayan at kung meron mang syang kailangan sabihin sa amin, madali lang niya masabi dahil kapitbahay lang namin sila. Malawak man ang pagitan dahil sakop ng aming lupa at ganoon din sakanila ay madali naman naman makapunta dito ng hindi dumadaan sa kalsada.

Nasa kabilang rancho lang sila nakatira at dahil magkapatid sila ni Daddy, wala na ring bakod o harang pa ang kanilang rancho.

"Yes po Uncle. It's me. Bakit po kayo napatawag?"

"Ilan ba ang minomonitor mong PUM ngayon anak?" Tanong ni Uncle.

"Actually Uncle, tatlo na lang po sila at matatapos na rin po sa makalawa. But you know Uncle, tutulong pa rin po ako sa iba niyo pa pong health workers kung hindi pa po sila tapos. Para naman po hindi na mahirapan ang iba." Paliwanag ko sa kaniya.

"No no iha. Malapit na ding matapos ang iba. Yun lang dumating kasi yung kaibigan ni Jeric sa Manila. I have to pull some strings pa nga dahil mapilit itong pinsan mo. Sayo na lang sana ako makikisuyo dahil mas malapit ka naman dito. I know he's safe but we have to make sure diba baka mamaya hindi safe sa airplane kahit iisa lang naman na pasahero haha." Sobrang light lang talaga kausap ng tito ko kaya rin siguro mahal siya ng taong bayan.