တရႀကမ္းေမာင္းႏွင္လာေသာ ကားေလးဟာဆိုရင္ျဖင့္ အိမ္ေရွ႔မွာထိုးရပိလိုက္တယ္
ခါတိုင္းဆို ကားသံႀကားတာနဲ့ ထြက္ႀကိဳေနက်ommaကလဲ
ခုထြက္မလာ မဟုတ္လဲြေရာ ommaမရွိဘူးလား
ဒီေန့ေတာ့ Jinကို ကယ္ႏိုင္မဲ့သူ မရွိေတာ့ဘူးလား😭😭
Taehyungကားေပၚဆင္းကာ ကားတံခါးကို ေစာင့္ပိတ္လိုက္ပီး Jinဘက္ကတံခါးကို ဖြင့္ကာ
''ဆင္း…ဆင္းခဲ့Hyung…''
''ဟင့္အင္…မဆင္းခ်င္ဘူး… မဆင္းဘူး ''
''Htung!! က်ြန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းေျပာေနတုန္း ဆင္းတာေကာင္းမယ္ ''
''မသိဘူး…မဆင္းဘူးဟင့္ ''
''ရတယ္ေလ က်ြန္ေတာ့ ဘာပဲလုပ္မယ္''
ခ်က္ခ်င္းပဲ Taehyung Jinကို ထမ္းပီးေခၚလာခဲ့တယ္
''Taehyung ငါ့ကို ေအာက္ခ်ေပးစမ္း
အီးးးဟီးးး Ommaေရ.…Omma ''
''ေအာ္…ႀကိဳက္သေလာက္ေအာ္Hyung Hyungကို ကူမယ့္သူ ဘယ္သူမွမရွိဘူး''
Taehyungရဲ့ဦးတည္ရာက သူတို့အခန္း အခန္းထဲေရာက္တာနဲ့ Jinကို ေမြ့ရာပစ္ခ်ပလိုက္တယ္
Taehyung အေပၚအက်ၤ ီအား ခ်ြတ္ကာ necktieအား ေျဖေလ်ာ့ေေနသည္ကို အခြင့္အေကာင္းယူကာ
ေမြ့ရာေပၚကေန အတင္းေျပးသြားပီး ဦးတည္ရာက အခန္းတံခါးဝဆီ
အခန္းတံခါးဆီေရာက္ဖို့ နည္းနည္းပဲလိုေတာ့တဲ့အခ်ိန္
သန္မာတဲ့လက္တစံုက ခါးကေနတစ္ဖန္ ျပန္ခ်ီကာ ထပ္မံအေျပာင္းလဲေသာ ဦးတည္ရာက ေမြ့ယာထက္ပဲ
Taehyungက Jinေပၚမွ အုပ္မိုးကာ လက္ႏွစ္ဖက္အား ခ်ဳပ္ထားလိုက္တယ္
Jinကေတာ့ အတင္းရုန္းကာ
''Taehyungလြွတ္…လြွတ္ေပး ငါ့ေပၚကခုဖယ္ေပး…''
''မဖယ္ႏိုင္ဘူးHyung Jeon Jung Kookနဲ့ ဒီရက္ပိုင္းHyungရွိေနတာ က်ြန္ေတာ္မသိဘူး မ်ားထင္ေနလား လြွတ္ထားေပးတိုင္း အေကာင္းမမွတ္နဲ့Hyung ''
''ဟင့္ မင္းနဲ့ဘာဆိုင္လို့လဲ ငါ့ကိုလိုက္ပီး မခ်ဳပ္ခ်ယ္နဲ့ မင္းေတာင္ရွဳပ္ေသးတာပဲ ဘာလို့ ငါက်လိုက္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေနတာလဲ''
