Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
DİE FOR ME ✗3
O gün okulun bitiş zili çaldığı zaman bütün sınıflardan delirmişçesine koşarak çıkan öğrenciler birbirlerini ezme pahasına okuldan çıkmak için yarışıyorlardı. Hatta biri ezilmişti bile. O kişiye ise ilk yardım eden ise bizim kızlardan biriydi. Rose kızı elinden tuttuğu gibi çekti ve kalabalığın içinden kurtardı.
"İyi misin? Bir yerlerine bir şey olmamıştır umarım."
Karşısındaki kız sadecece kafasını tutarak etrafa kötü bakışlar atıyordu. Belli ki bu sadece bugün olan bir şey değildi. Bu çoğu günlerde başına gelen bir şeydi.
" Sağ ol Rose. Bu iyiliğini unutmuyacağım. "
"Önemi yok canım! Bende bazen böyle durumlara düşebiliyorum. Ama gerçek olarak ezilmiyorum tabii ki. Bazen insanların sözleriyle eziliyorum. Bazende üzerimdeki yüklerden dolayı eziliyorum. Ama alıştığında sıkıntı olmuyor. Sanki sende alışmış gibisin bu duruma. Aman neyse. Kimin umrunda değil mi bu sözlerim?
"Alışmamak elde değil. Her çıkışta olan bir şey. Gel bizde çıkalım istersen."
Rose ilk önce duraksadı.Okul kapısına baktı. Diğerleri daha gelmemişti. Onları beklemek zorundaydı. Oda kızı bekletmedi.
"Sen lütfen git. Benim birilerini beklemem gerekiyor. Gelmek isterdim ama durum bu."
"Sıkıntı değil. Yarın görüşürüz o zaman Rose!
" Peki yarın görüşürüz Irene. Güle güle!
Irene tam okuldan çıktığı sırada kızlarda Rose'un yanına gelmişti. Rose hiç mutlu değildi.
"Niye hep böyle geç kaldığınızı sorabilir miyim? Zil çalalı on beş dakika oldu ama siz okulu bir türlü terkedemiyorsunuz!"
Lisa Rose'un bu huysuz tavırlarıyla uğraşmayı öğrenmişti.
"Bizi beklemek bu kadar zor mun Rose? Yoksa artık bizi sevmediğin için mi beklemiyorsun?"
"Hiç alaksı yok. Ben sizi neden sevmeyi bırakayım ki?"
Böyle konuşa konuşa okulun dışına çıkmışlardı. Bir son bahar günü olduğundan hava biraz soğuktu. Onlarda ısınmak için yan yana yürümeye başladılar. Çok huzurlu bir andı fakat bu huzurlu anı bozan biri vardı. Oda kişi Yeri'ydi! Karşılarında on kadar kız Yeri'nin etrafında bir daire çizmişlerdi. Jisoo olanlara anlam veremedi.
"Ne oldu Yeri? Okula gelemeyince bizimle mi hasret gidermek istedin? "
"Hemde uzun uzun hasret gidereceğim sizinle! Bir daha hasret gidermek zorunda kalmıyacağız."
Yeri'nin bu sözünden sonra yanındaki on kadar kız Lisa,Rose,Jennie ve Jisoo'nun etrafında bir daire çizerek kaçacak yer bırakmamışlardı. Rose endişelenerek birazda kızarak bağırdı Yeri'ye.
" Bizimle derdin ne Yeri? Biz sana hiçbir şey yapmadık."
" Benim derdim o satıcı Lisa ile! Onun yüzünden neredeyse okuldan atılıyordum. Şimdi Şu üçünü tutun, Lisa'yı da bana getirin!"
O on kişide Yeri'nin talimatıyla Rose ,Jennie ve Jisoo'yu yakalayıp Lisa'dan uzaklaştırdılar.
" Şu üçünün ağızlarını kapatın. Arkadaşlarının başına gelecek şeye dayanabileceklerini sanmıyorum doğrusu! Fazla bağırmasalar iyi olur yoksa onlar için daha kötü olur."
Üçünün ağızlarını bağlattırdıktan sonra Lisa'yı yanına getirtti. Rose çıldırmışçasına bağırıyor fakat ağızlarına bağladıkları şeyler seslerinin çıkmasını imkansız hale getiriyordu fakat Rose'un gözlerinden akan gözyaşları olayı anlatıyordu. Lisa,Rose'un ağladığını görünce yanındaki iki kişiden kurtulmaya çalıştı.
"İstediğin ben değil miyim? Bırak gitsin arkadaşlarım. Onlarla derdin yok."
"Onların da suçu elbette var. Sıra onlarada gelecek. Kendini düşünsen daha iyi olur Çünkü seni bir güzel dövdüğümde kendinden başka kimseyi düşünemiyeceksin emin ol!"
"Keşke seni Yoongi hocaya dilekçe yazdırtmadığımı söyleyen birileri olsaydı. Belki biraz düşünür, bu yaptığın şeyin ne kadar saçma olduğunu görebilirdin!
Yeri ilk önce anlamadığını gösterircesine Lisa'nın suratına baktı. Lisa ikinci kez tekrarladığında ise utamcından yüzü kızarmıştı ama belli etmemeye çalışıyordu.
"Şimdi sen disipline gitmemem için Yoongi hocaya itiraz mı ettin?
"Doğru anlamışsın ,Yeri."
" Dayak yemekten kurtulmayı başardım desene! Yine iyisin Lisa! Yoksa seni burada burnundan kan gelene kadar döverdim."
"Hemen arkadaşlarımı bırak!"
"Evet, evet. Çocuklar! Hemen çözün iplerini. Yoksa bizi bir güzel benzeticekler(!) Çözdükten sonrada bırakın gitsinler.Ama daha İşim bitmedi sizlerle unutmayın
"Ben akıl gerekene güç gösterisiyle değil akıl gücüyle benzetirim, Yeri. Sende bana bir daha gözükme o yeter bana."
"Hayır! Bu yetmez Lisa. Birazcıkta kasın olması gerekir. Komikti değil mi? Her neyse hadi gidiyoruz!"
İpleri çözülen kızlar nefessiz kalmışçasına soluk alıp veriyorlardı. Ancak Rose soluk alıcak fırsat bile bulamadan Lisa'nın yanına gidip ona sarıldı.
"İyi misin Lalisa? Bir şey oldu mu? Çok korktum sana bir şey olucak diye. Sana bir şey olsaydı bak Yeri'ye neler yapıyordum!"
"Bir şeyim yok Rose. Hey Yeri! Gerçekleri duydun, değil mi?"
"Tabii ki duydum! Fakat bu sizinle işim bittiği anlamına gelmiyor tabii ki."
"Bilemiyorum bu yaptıklarından sonra daha ne yapabilirsin ki? Sen söyle bakalım Jisoo.Bu şahsiyeti bize yaptıklarından dolayı hocamıza mı söyleyel yoksa başka bir seçenek mi tercih edersin?
Korkusundan hala ağlamakta olan Jisoo hıçkıra hıçkıra ağlarken cevap vermek zorunda kaldı.
"Peki hocaya söylesek bile bir daha bizle uğraşmıyacağını gösteren bir imzası mı var? Ne demişler; "Huylu huyundan vazgeçmezmiş". Bence Lisa direk fikrini değiştirerek Yoongi hocaya dilekçe imzalamasını söylemeli. Okuldan uzaklaştıralım. Bu benim fikrim nasıl olsa. Kabul ederseniz hepimizin ortak kararı olur."
Lisa kimseyi dinlemeden Yeri'nin gitmekte olduğu yöne doğru bağırdı ve konuşmaya başladı. Yeri ise bu söylenenleri alayla dinliyordu.
"Senin için en iyisi bizden uzak durman Yeri. Arkadaşlarımın fikri en az kendi fikrim kadar önemli. Senin bizimle işin daha bitmediyse bizim de seninle işimiz bitmedi.
"Kendinizi benimle baş edebilecek güçte hissediyorsanız bu bana uyar Lalisa Manoban!"
