W tuszu znamienia

Szesnastka

Dni mijały. Jak zwykle nic ciekawego.

Wtorek 7.15
W pokoju Emmy było ciemno mimo poranka. Ciemne zasłony robiły swoje. Emma spała a budzik dzwonił. Po piętnastu minutach dziewczyna wreszcie ocknęła się ze snu. - to dzisiaj. Moje urodziny. Ale się cieszę! -Powiedziała z widoczną ironią. Wstała z łóżka zostawiając je niepościelone. Nie miała dużo czasu. Musiała iść do szkoły.

Droga do szkoły dłużyła się nieoczekiwanie bardzo długo. Nie widać było nawet ulicy przy której stał szary budynek liceum do którego chodziła Emma, kiedy dziewczyna usłyszała za sobą głos. Był niski ale przyjemny. Od razu dziewczyna pomyślała ze chłopak który mówi do niej w tym momencie mógłby zostać lektorem.
-hej... - powiedział nieśmiało chłopak .
- cześć .
-chodzisz może tu niedaleko do szkoły? Do liceum dokładniej . Nie wiem jak trafić. -zapytał chłopak widocznie zakłopotany.
-tak chodzę. Chodź ze mną zaprowadzę cię.
Chłopakowi widocznie ulżyło. Wziął wdech a następnie wydech i oświadczył.
-jestem Hris Traugutt. Przedstawisz się również?
- jestem Emma William.
-miło mi cię poznać Emmo. -powiedział a następnie się zatrzymał dostrzegając coś czarnego na szyji dziewczyny. -hej masz cos czarnego na szyji. -powiedział . -pewnie się czymś ubrudziłam. Ogarnę się w szkole. -odpowiedziała szybko Emma rumieniąc się. Wtedy myślała że to zwykła plama ale nie wiedziała że mogła się tak pomylić...

Wszedłszy do szkoły wraz z przystojnym Hrisem przyciągnęła uwagę nie jednej osoby. -idź już zanim zaczną mówić ze jesteśmy razem. -Powiedziała do chłopaka który uśmiechnął się szeroko. - może kiedyś kto wie Emmo. - odparł i oddalił się puszczajàc zalotnie oko to Vanessy Griffin, szkolnej gwiazdeczki. - już się podlizuje. Szybki jest. -pomyślała dziewczyna i nie szukając nikogo weszła do łazienki chcąc zmyć ową plamę na szyji. Wzięła papier i zaczęła myć. Po minucie szorowania jednak kreska nie zniknęła . - co jest?! - zdenerwowała się dziewczyna. - nie mam czasu na to by myć to teraz. - stwierdziła wyciągając kosmetyczkę. - zatuszuję to czarne coś, a w domu na spokojnie umyję to modą z mydłem. Zaczęła tuszować plamę jednak ona była bardzo wyraźna. Chwilę przed dzwonkiem wyszła z łazienki akurat naprzeciw pędzącej w jej stronę Helly z jakimś opakowaniem w ręce.
-Najlepszego!! -wykrzyczała na cały korytarz aż pare osób się za nią obejrzało. - sto lat, sto lat, niechaj żyje nam! - zaczęła śpiewać ale Emma przedłożyła jej płeć do ust. -doceniam bardzo Helly ale proszę cie. Ty nie umiesz śpiewać! - stwierdziła kładąc rękę ja ramieniu przyjaciółki. -ahh No dobra. Do dla ciebie. - powiedziała wręczając Emmie ozdobną torebkę. -otwórz w domu! Nie teraz. - dodała Helly. Nie możesz teraz pamiętaj! Choćby nie wiem co.
Emma popatrzyła podejrzliwie na podekscytowaną przyjaciółkę i skowała prezent do szafki.
-mam porcję newsów! -powiedziała.
-po lekcjach dobrze? Już dawno po dzwonku!
- masz racje chodź do klasy.

Puste korytarze. Puste szatnie. W szkole było cicho. W salach siedzieli uczniowie . W jednej z nich siedziała dziewczyna o imieniu Emma na której szyji powiększało się dotychczas niewidoczne znamię.

Po lekcji Fizyki Emma została sama na korytarzu. Helly została wezwana do dyrektora za wyczyny na lekcji. Jak zwykle. -ciężko jest mieć tak szaloną przyjaciółkę... - stwierdziła w myśli.
Nagle podeszła do niej dziewczyna której nigdy wcześniej nie miła okazji zobaczyć. Miała bujne rude włosy a twarz pokrytą w piegach. Miała na sobie golf zasłaniający szyję.
-hej. Jestem Clarke. Możemy pogadać? Zapytała. Miała bardzo przyjemny głos który Emma często wspominała.
-Jasne. Jestem Emma. O co chodzi?
- wiem kim jesteś . - stwierdziła dziewczyna.
-skąd? Nie przypominam sobie żebyśmy się kiedykolwiek widziały i rozmawiały.
-jesteś Emma William mieszkasz w bloku na ulicy Fiklińskiej 23, nie masz rodzeństwa i masz dzisiaj szesnaste urodziny. - stwierdziła szybko Clarke.
-S-skąd? -wyszwptała.
-nie ma czasu! Nie zdajesz sobie nawet pojęcia ile o tobie wiem. Ale teraz szybko chodź ze mną. Muszę z tobą poważnie porozmawiać...