Latch

Chapter 5 - Familiarity

Latch
Seirá Agápis #2
Chapter 5: "Familiarity"

•••
"Familiarity is the most destructive of all iconoclasts."
- Bill Vaughan
•••

Dalawang araw na ang nakalipas simula ng dumating kami ng anak ko dito sa Pilipinas. And I can't believe that my little girl already loves it here. She likes the warm weather, and the tropical trees around us. When I took her for a walk, I also can't believe how she giggled and smiled a lot, way better than when we are in Germany.

Dalawang araw nadin pero hindi pa nagpapakita saakin si Liberty. Nag-uusap naman kami sa phone, wala ngang oras na hindi kami magkausap pero kapag tinatanong ko siya kung bakit hindi man lang siya dumalaw saamin ay hindi niya sinasagot. Change topic kumbaga.

I am not being nosy or anything. Let's say I am just worried that something happened to her.

Napa buntong hininga nalang ako at pinatay ko na ang apoy ng stove dahil nagluluto ako ng tanghalian. Nagluto lang ako ng simpleng tenderloin steak. Pagtingin ko kasi sa frig two days ago ay nakita ko na marami na palang stocks nang pagkain na halos pang dalawang buwan ko na dahil ako lang naman ang magisa at bine-breastfeed ko padin naman si Euphemia.

Nilapag ko na ang niluto ko sa hapagkainan at kumuha nadin ako ng plato at utensils. Umupo na ako at sinimulan ko nang kumain. Kailangan kong sulitin ang oras na mahimbing pang natutulog si Euphemia dahil pag nagising yun siguradong iinom yun ng gatas and to be sure na may gatas siyang maiinom galing saakin ay kailangan kong kumain ng marami.

Limang minuto lang ang nakalipas at tapos na akong kumain. Inipon ko na lahat ng dapat hugasan at nilagay ko ito sa lababo. Pinunasan ko ang hapagkainan at pagkatapos sinimulan ko nang hugasan ang mga ginamit ko sa pagkain. At saktong pagkatapos kong maghugas ay tumunong ang cellphone ko. Nagpunas ako ng kamay at agad kong tiningnan kung sino ang tumatawag.

Calling...

Liberty Gray Hidalgo

Tanghali palang ah? Eh kasi noong nakaraang dalawang araw ay hindi naman siya tumatawag kapag tanghali and her reason is that she is quite busy handling social media commentors about her and my brother's issue. And also she is busy eating with what her baby wants. And worst kapag tanghali din daw siya inaatake ng paglilihi niya.

But whatever her reason is for calling I will gladly answer it because she is my precious friend.

"Hello?"

"[Hey Sis! Bakit ang tagal mong sagutin ang phone mo?]" - she beamed and that made me chuckle. Masyado talagang mainitin ang ulo nito. Ayaw na ayaw na pinaghihintay siya

"Sorry na. Eh kasi naghuhugas ako nang plato. Ang galing mo kasi tumiming!" - plabiro kong sagot at sakto nakarinig ako ng boses ng isang lalaki sa kabilang linya telling her to eat already.

"[Grrrr pwede ba Liam Blue may kausap ako! At oo kakain na ako may sasabihin lang akong importante!]" Liberty seemed screaming on the other side of the phone which made me laugh even though I am quite worried who that man is. Siguardo naman ako na hindi kung sino lang ang lalaking yun well I know Liberty too well at hindi niya hahayaan na may makalapit sakanyang lalaking di niya gusto.

"[*ehem* sorry 'bout that. Well that man is my brother. I'll just introduce you one of these days]" - she said which made me heave a sigh. Oh yeah kapatid niya lan— what the actual f— KAPATID?! Damn bakit hindi ko ba na realize na kapatid niya pala yun? Oh shit I am getting so stupid these days.