Chapter 3
Zoey's pov
Pag karating namin sa bahay ni matthew
Literal na napa nganga ako
Bahay pa ba toh????
Mansionnn na tohh ehhhh
No scratch that parang palasyooo na tohhh
Hihi
"Oyyy anong ngini ngiti po jan"takang tanong sakin ni matthew
"Huh? Wala wala ehee"
"Okay .. maganda ba??"
"Oo sobra.." nalungkot ako bigla kasi may na alala na namn ako...
Bakit lahat ng tawa ko kailangan may kapalit..
Minahal lang namn kita pero bakit ang sakit?..
Bumalik kana sakin mahal ko...
"Oh.. bakit ka umiiyak ?? May masakit ba ? Saan??"
Nag aalalang tanong nya sakin
Pinunasan ko ang luha ko sabay sabing
"Wala ... ayus lang ako.."
Sasagot pa sana sya sakin ng may dumating na matanda mga 50+ na ata sya
"Ohh matthew sino sya??"
Tanong ng matanda kay matthew
" ahh sya po si zoey nay klara"
Pag papakilala sakin ni matthew
" ay jus ko sya na ba yun iho??"
"Opo nay "
"Um nice to meet u po" nag bow ako dun sa matanda
"Zoey si nay klara pala " sabi namn ni matthew
" nanay mo??" Takang tanong ko
"Hindi si nay klara ang pinaka matandang kasambahay dito sya rin ang halos nag palaki sakin" pag papaliwanag nya
"Ahh okay po"
Humarap namn si matthew kay nanay klara
"Nay aakyat ko lang po si zoey sa kwarto nya"
"Ahh sge sge "
Tinulak na ni matthew ang wheelchair ko
Pag ka harap namin ni matthew sa hagdan napag tanto namin na di pala dun makaka akyat ang wheel chair kaya tumawa sya bigla
"Haha.. lika na kakargahin nalang kita" sabi nya sakin hababg tumatawa
"Huh? Ehh wag na mag lalakad nalang ako" pag tatanggi ko sakanya
"Hindi yun option" namula namn ang pisngi ko dahil dun
Napa buntong hininga na lamang ako
Kinarga nya ako papunta sa isang kwarto
Pumasok kami sa kwarto at pina higa nya ako ng maayos
"Ayus lang ba pakiramdam mo???"
"Oo salamat .
.
.
Pero um pwede ba akong umalis? Saglit lang pls kailangan ko syang makita .." tulo namn ang luha ko ng di ko na mamalayan
----------
⚠️:ERRORS AHEAD
