Yıllardır insanlığın dilinde dolanan şüphe;
"Uzaylılar gerçekten var mı?"
Yapılan araştırmalar, görülen yerler, yazılan kitaplar, yapılmış ropörtajlar ve daha nicesi yetmemişti bu sorunun cevabını netleştirmemiz için.
Ama bir doğru vardı ki, uzaylıl...
Adımlarımı hızlandırarak aklımda tuttuğum fikri daha sıkı kavradım. Tüm hayallerim, emeğim bu projenin içindeydi. Tek bir şansım vardı. Projemin kabul olması demek, biz Groknlar için yeni bir çağ ve ilerleyiş demekti. Eğer fikrim kabul edilirse en yakın zamanda işlemler başlatılacak, araştırmalarıma yeni bir adım atacaktım.
Bovc yanıma geldi. Elini omzuma koyarak bana destek olacağını ifade eden bakışlarını yolladı. Siyah saçlarını herzaman ki gibi kazıtmıştı. Sarı gözleri ise çekik birer çizgi halinde kuşkulu tavrıyla etrafı süzüyordu. Omzumdaki elini sıktım. Altı yıldır bunun peşindeydik, altı yıldır çabalamıştık. Bir karşılığı olacağının bilinciyle Zerd'in kapısını tıklattım. Derin derin nefesler alan Bovc'un tedirgin halleri gözümden kalmamıştı elbet. Bense soğukkanlılığımı korumaya özen gösteriyordum.
Tıklattığım kapının ardından naif bir "Gel," sesi işittim. Bunu duymamla birlikte ileriye atılarak kapıyı açtım. Peşimden gelmekte olan Bovc, açtığım kapıyı sakince örttü ve birlite Zerd'in huzuruna çıktıtık. Hep olduğu gibiydi Zerd. İhtişamlı, oldukça uzun, dümdüz, parlak siyah saçlarını beline kadar savurmuştu. Uzun ve kıvrımlı kirpiklerinin ardından sarı hareleri ışıldıyor, bıçak gibi havadaki huzuru kesiyordu. O bir kraliçeydi. Distopik düşüncelere sahip, şeytani bir yönetici...
Bovc, sol ayağını öne atarak dizini kırdı ve yerde diz çöktü. Aynı hareketi ben de tekrarladım. Saygıyla eğilmemiz Zerd'in hoşuna gitmiş olmalıydı ki muhtemelen fikirlerimize daha bir toleranslı yaklaşacaktı. Sinsi bir tebessümle doğruldum eğildiğim yerden. Omuzlarımı dikleştirerek tebessümümü genişlettim ve göz ucuyla Bovc'a baktım. Tek kaşını kaldırmış, olacakları senaryo olarak binlerce ihtimalle dallandırıyordu.
Zerd'in ise zihnindeki tek soru; bizim burada oluşumuzun nedeniydi. Herkes herkesin ne düşündüğünü anlayabilirdi. Zihin okuyucu varlıklar olan Groknlar, iletişimde işte bu yüzden uzlaşımcı canlılardı. Bir Grokn, başka bir Grokn'un zihninden ne geçirdiğini kolaylıkla algılayarak konuşmaya ihtiyaç duymazdı.
Groknlar konuşamazdı.
Zerd, sorgulayıcı bir biçimde kaşlarını çatarak Bovc ve bana olan bakışlarını sürdürdü. Ne desem bilemiyordum. Diyeceğim her fikre karşı çıkacak kadar inatçıydı! Bovc, bu bakışların altında daha fazla dayanamamış gibi kraliçe Zerd'e dikti gözlerini. Ters bakışlar yolluyordu kraliçeye. Karnına bir dirsek atarak onu uyarmam gerektiğini biliyordum ancak çok geç kalmıştım. Ters bakışlar, hedefine ulaşmıştı.
