Бэкхён гацаж орхив. Яг л цаг хугацаа зогсчихсон юм шиг амьсгалаа хүртэл мартаж харц нь цочролын байдалд томорсоор үлдэв.
Сэүн: Хөөе Бэк? Бэээээк! БЮН БЭКХЁН!!!
Бэкхён: Ю-юу?
Бэкхёнийг анзаараа ч үгүй байхад нь Сэүн урд нь ирчихсэн гараа урдуур нь савлаж байв.
Сэүн: Тийм юм уу? Эсвэл үгүй?
Бэкхён улайсан хацраа нуухын тулд харц буруулав. Учир нь тэд хэтэрхий ойрхон байна.
Бэкхён: Я-яагаад гэнэт? (Новш гэж яагаад ээрээд унав аа?!)
Харин Сэүний дараагийн үг түүнийг өөрийгөө шоолмоор эсвэл цохиод авмаар санагдтал болгосон юм.
Сэүн: Уйдаад байна *эвшээх* Жоохон хөгжилдөе
(Чамайг өөртөө сайн гэж боддог би ч тэнэг юм даа)
A\N: TvT
YOU ARE READING
Last wish
Short Storyууг нь one shot бичиж өгнө гэсэн ч надад тиймэрхүү урт зүйл бчх авьяас алга гөмэн 😂😂😂
