Sunrays Of Love (Isla Verde#1)✓

Chapter 27

Natakip ko ang dalwang kamay ko sa muka ko dahil sa kahihiyan kanina sa tagpo namin samay Garden nag pagulong gulong ako sa kama sa sobrang inis ko sa aking sarili.

Flashback

"I like you"My world stopped my heart raced.

Hindi ko maibuka ang bibig kosa sobrang
pagkagulat,ano ngabang sasabihin ko sa
mga times na ganito?

Come on Ashley you can just turn him down
if gusto mo diba?lagi monamang ginagawa
kaya anong mahirap?

Siguro natatakot ako sa kalalabasan
o Sadyang...gusto kodin sya kaya nag dadalwang isip ako sa isasagot ko.

"N-nakakagulat naman yan Jaxtyn hahaha wooh"I faked my laugh and smile"P-Pumasok na tayo baka
pinasukan kalang ng lamig sa katawan"

Tumayo ako kasabay din non ang pagtayo nya hindi ko mapigilan ang sarili kong mapatitig sa kanya,Ano bang klaseng Lamig ang pumasok sa katawan mo't kung ano anong pinagsasabi mo.

"I like you as one of my closest friends"Gusto kong murahin ang sarili ko"Its rare to find a girl friend
like you,Thank you for existing and still being with me"

Self isa kang malaking Fake news
The feels self the feels gandang ganda ka sa sarili mo ano?

"Ahh hahah well sempre Ashley Dapitan"I flip my hair and he Chuckled"Tara na"

"Ayaw mona ituloy?"

"Akala ko pinasukan ka ng lamig ako pala"I whispered

"What?"

"Wala sabi ko nilalamig nako saka alam kong pagod ka tara na"

End of flashback

Self nakaka asar ka pero...kung sakaling
tama yung pag aassume ko non ano kayang isasagot kosa kanya?

Saka bakit ako nahirapan kanina mag isip sa kung nong i rereply eh kay Henry naman dati na close ko din ay nakayanan ko pero sa kanya...iba eh.

Ay ewan!Nagsisimula nako mawalan ng bilib sa sarili ko dahil sa nanyari kanina,GIRL FRIEND KAIBIGANG BABAE ayan ang sabi nya ok walang meaning kaya Ashley ano nanamang nanyayari sayo?

[Kinabukasan]

"Nasa meeting pa sya"I pouted

Ka meeting nya si Jamire at may kasama pa silang iibang tao sa meeting room,nandito ako ngayon sa opisina nya nakaupo sa Sofa iniintay sya tinitigan ko ang lunch box nyang asa harapan ko.

"Malalate nanaman ang kain mo---Anak ng teteng"My phone rang so loud.

buwisit kong hininaan ang ringtone kong naka max atsaka sinagot ang tawag ni mama.

"Mama"Siniglahan ko ang boses ko

"Anak..."I heard her cry

"M-mama!?ano pong nangyari?bakit po kayo umiiyak?"

hindi ako sanay malamang umiiyak si mama since nung nag hiwalay sila ni papa dahil alam kong masaya naman sya kayla Tito.

"Ang tito mo...Nabangga!Patay na sya"I frozed.

Hindi ko close si Tito Garry masyado pero alam kong mahal na mahal sya ni mama at mahal na maha nya si mama mabait na tao ito dahil pagka bumibisita ako sa kanila pag inaaway ako ng anak nila ni mama ay hindi nya kinakampihan agad.

Actually i really see him as my real papa
na sana sya nalang si papa dahil wala syang
bisyo at napapasaya nya si mama sa lahat ng
bagay.

Dinig kosa kabilang linya ang pagiyak ni mama
at ng step sister kong 6 yearsold palang.