10am pmunta na kami ng hospital.
Kasama din yung ibang relatives namin.
Hanggang ngayon, naiisip ko parin yung pagpunta ni Xian sa Germany.
Ewan ko eh, iba yung kutob ko. Girl's instinct nnaman ba 'to?
grabe naman.
Hayyy.
"Hi Lola! Kamusta na? Tagal mo ah. Hinihintay po kita. Lola, usap tayo ulit :( Penge advice. *iyak* Lola, bakit ganun? Iba talaga pakiramdam ko sa pag alis ni Xian. Lola, hindi naman sa nag hihinala ako, But natatakot ako."
.....
"Lola, sana nandito ka ulit oh. *iyak* pinapatahan ako. Pagdating kay Xian Lola ang weak ko :( Sorry kung hndi ko magawa yung nasabi niyo dati na makapag-patatag lang ako. Lola, ayoko po kasi mawala sakin si Xian. Mahal na mahal ko po siya."
....
Pumasok na sila tita sa loob. Pinunasan ko naman agad luha ko.
Eto, katapos lang namin mag lunch.
Hapon na. Aalis na si Xian maya maya. :(
Nagbbabasa ko ng book. Sila tita naman ayun nannuod ng biglang.. biglang...
SI LOLA! OMG!! DOCTOR DOCTOR!!! EMERGENCY!
Pinalabas muna kami. Sht. What the hell is happening :( LOLA :((((
Hindi ko alam gagawin ko. Ayoko ng ganitong nasa labas lang nag hihintay ng resulta :((((
"Sorry mam :(" - Doctor.
WALA NA SI LOLA :(((((((((((
Playing: The will of the wind.
*takbo* *puntang rooftop* *iyak*
♫I spent half my life
Looking at the reasons things must change.
And half my life trying to make them stay the same.
But love would fade like summer into fall;
All that I could see was a mystery,
It made no sense at all.♫
Bakit :( Ang sakit. Lola, alam ko marami ka pang pwede ituro sakin.
Bakit ngayon pa :((((
Lola, mahal na mahal ka namin. Mag ingat ka dyan. Lord ikaw na po bahala sakanya :((
♫the will of the wind, you feel it and then,
It will pass you blowing steady.
It comes and it goes, and God only knows,
You must keep your sails on ready.
So when it begins, get all that you can;
You must befriend the will of the wind.♫
"MAGING MATATAG KA" - Lola
Opo Lola. I will :(((
"Si miss shirt. Umiiyak. Oh panyo."
"No thanks."
"Crying like a little girl. So pathetic"
"Wala kang pakialam."
"Where's my shirt?"
"PWEDE BA! WAG MO NGA KONG SABAYAN! NAMATAY LOLA KO OKAY? KAYA PWDE WAG MO KONG BWISITIN!!"
"Fine relax. Condolence."
..
"People fear death even more than pain. I'ts strange that they fear death. Life hurts a lot more than death. At the point of death, the pain is over."
"What do you mean?"
"In death, there is rest. Mas mabuti na yung ganun. I heard your Lola is in comma right? Ikaw, mas gugustuhin mo bang ganun na nahhirapan siya? Kung talagang mahal mo Lola mo ayaw mo ng nahhirapan siya. Lahat naman tayo mamamatay. Just accept the fact na oras na siguro ng Lola mo. Then there's God na pagsisilbihan siya. Be thankful." *smirks* *alis*
Natulala naman ako dun. Nice siya. Mahangin nga lang.
After that, pumunta na agad ako Funeral.
Ewan ko, naging chill ako. Parang na-absorb ko yung mga sinabi nung lalaken stranger na yun.
Inaayos nadin namin yung burol ni Lola yung libing at lahat lahat.
Nakapamili narin kami ng pangkain sa mga magging bisita.
Nakakapagod. Masaktan, Umiyak.
Tama na siguro yun.
FAST FORWARD*
Nasa Germany na si Xian. Bukod sa wedding ng sister niya, Pinag asikaso narin siya ng Dad niya ng bussiness nila.
Nalibing nadin si Lola. Almost 1week din yung burol niya.
Pabalik na kami ng Manila. Hayy, the next day pasok nanaman.
NEXT DAY*
Tinext ko si Cassey. Magpapasama ko magapagawa ng uniform.
Eh kasi naman, Pasukan na bukas.
Mamimili narin kami ng gamit for this sem. Mga other books.
10pm na kami nakauwi. Gahd!
Kapagod. Kamusta na kaya si Xian?
Nammiss ko na siya. Sobra.
1stday of class:
"SB!!!!!" - cassey
"Luh? Anyareh?"
"Si crush nandyan!!!!"
"So?"
"Thankyou ah."
Hahahaha. Ntatawa ko kay Cassey. Pikon eh :DD
"Okay class. Shut up and take a sit"
Yung professor namin andito na pala.
"Please welcome our new transferee. You can come in."
"SB SB! Classmate natin. OMG."
"Sssssh! Shut up nga Cass."
"Mr.Chad Rosales."
I look up galing sa pagkakayuko.
S-ss-i MR.SHIRT???????!!!!!!!
WHAT IN THE WORLD IS HE DOING HERE?! O.o
-----
COMMENT AND BE A FAN :)))))
