Siyah'ın İçindeki Beyaz Işık

1.BÖLÜM

MEDYA:GECE AKBULUT

Ben Gece Akbulut.21 yaşında,esmer,kahve gözlü kumral saçlı,akıllı,zayıf...bir kızım.Benim bi sorunum var.Göremiyorum.Gözlerim babamın ben daha 10 yaşındayken yaptığı kazada kapanmıştı.Aslında açılması için bi şansım vardı.Ameliyat.Ama ona yeticek paramız yoktu.11 yıl boyunca çok şey yaşadım.Alay edildim,dışlandım,okula zor bi şekilde gittim,hatta bi ara okuldan bile atıldım.Neden mi?Çünkü görme engelliydim.Böyle olmasını istemezdim ama kaderimde sadece siyah bir ışığa bakmak vardı...

Sabah annemin seslenmesiyle kalktım.Yine bi karanlık sabaha uyanmıştım.Kapının açılma sesiyle başımı oraya çevirdim.
-Günaydın balım.
-Sanada günaydın anne.
Diyip yatağın başındaki değneğimi alıp lavaboya gittim.Bazı şeyleri ezberleyince gitmesi kolay oluyo.Rutin işlerimi hallettikten sonra annemin yardımıyla kıyafetlerimi giyip aşağı indim.
-Anne.
-Efendim kuzum.
-Benim çilem ne zaman biticek?
-...
Sustu.Ne diyebilirdi ki.Sessizce kahvaltımı yapıp okula doğru yol aldım...

RÜZGAR SÖNMEZ
Yataktan kalkarken yanımdaki Milen'e baktım.Masanın üstüne parayı bırakırken,
-Ben karın olmak istiyorum.
-Al paranı ve defol!
Diyip aşağı indim.Size kendimi tanıtmadım.Ben Rüzgar Sönmez.Zengin ama sert,acımasız,tek gecelik ilişkileri seçen bi mafyayım.Bana göre hayat sadece karanlık dünyalara aitti...

İşe giderken yine o kız gözüme çarptı.Hergün annesiyle okula gidip geliyordu.Bu yaşta bebeklik yapıyordu.Ana kuzusu!
Dikkatimi yola verip iş yerine gittim.Kıvanç'ı görünce yanıma çağırıp dosyaları istedim.Kıvanç benim çocukluk arkadaşımdı aynı zamanda kardeşim ve çalışanım.Herşeyimi bilen tek kişide denebilir...
-Abi adam resmen senin yerine geçmek istiyo!
-Buyursun geçsin.Tabi yapabilirse!
-Yapıcağından ümidim yok ama Serkan amcayı karşımıza almakta olmaz.
-Sen orasını bana bırak!
-Peki abi.
Odadan çıkan Kıvançla saate baktım.Gün bitmek bilmemişti bugün.Otoparka inip arabayı çalıştırmaya başladım.İçine ettiğim bi türlü çalışmadı.Sinirle kapıyı vurup yürüme başladım...

GECE'DEN DEVAM
Parktan eve doğru giderken düşüncelere dalmıştım.Bi anda birine çarpınca korktum.Karşıda ki kişi sinirlenmiş olucak ki,
-Önüne bahsana!Kör müsün?!
-Şey kusura bakmayın.Ben çok özür dilerim.Görme engelliyim kusuruma bakmayın.
Diyip yola devam ettim.Kasdettiğim buydu.İnsanlar engel ne bilmiyorlardı ve karşısındakini ķırıcak derecede laflar söylüyorlardı.Evet görmüyordum.Hayat bana beyaz taraftan değil siyah taraftan bakmayı tercih etmişti...

Nasıl olmuş?

SİZCE GECE'NİN GÖZLERİ AÇILIR MI?

YORUM VE BEĞENİ♥