ZOR TÖRE (DÜZENLENİYOR)

9.

*DÜZENLENMİŞTİR*

O gece Barkın yatakta uyuyan karısı ve oğluna gülümseyerek uykuya daldı. Deniz Defne'yle evlendiğinden beri ikisinin de en mutlu olduğu an bu andı. Kucaklarında kendilerinden, aşklarından bir parça olan oğullarıyla birlikte dünyanın en huzurlu uykusunu uyudular. Geleceğin ne getireceğini bilmeden....

—————

Ertesi sabah Barkın erkenden uyanmış yanında huzurla uyuyan karısı ve oğlunu seyrediyordu. İkisi de gece ara ara uyanmış oğullarıyla ilgilenmişlerdi. Şimdiyse Barkın karşısında dünyanın en güzel manzarasını izliyordu. Küçük oğlu annesinin göğsüne kafasını dayamış, onun kokusuyla mışıl mışıl uyuyordu. Deniz Defne ise oğlunu sarmış temkinli bir şekilde uyuyordu.

Yüz ifadesi değişen Emir'le birlikte Barkın yavaşça yataktan kalktı. Oğlunu kucağına aldığında küçük bebek daha da huysuzlanmıştı.

"Şşşş"

"Barkın....uyandınız mı?"

"Evet güzelim. İstersen uyu sen. Ben ilgilenirim."

"Yok, duş almam lazım."

"Tamam, bekle iki dakika."

Barkın kucağında Emir'le birlikte aşağı indiğinde annesini gördü. Annesi onları gördüğünde yüzünde kocaman bir gülümsemeyle ayağa kalktı.

"Oyy yavrumun yavrusu. Sen babaannene mi geldin?"

"Anne biraz ilgilenir misin? Benim Defne'ye yardım etmem lazım."

"O nasıl söz oğlum! Tabi ilgilenirim. Ver bakalım torunumu."

Barkın gülümseyerek Emir'i annesine bıraktığında koşar adımlarla odaya çıktı. Odaya girdiğinde banyodan gelen tıkırtılarla göz devirdi. Kapıyı kilitleyip üstünü çıkardı. Üstünde iç çamaşırlarıyla kaldığında banyoya girdi.

"Barkın!! Çıksana dışarı!"

"Sana yardım etmeye geldim. Ayrıca görmediğim şey değil güzelim."

"Bark"

"Şşş gel bakalım buraya"

Barkın Deniz Defne'nin itiraz etmesine izin vermeden onu kendine çekti. Onu özenle yıkadığında Deniz Defne gözlerini huzurla kapattı. Kendini gerçekten şanslı hissediyordu.

"Teşekkür ederim."

"Esas ben sana teşekkür ederim güzelim. İyi ki hayatımdasın."

İkisi de duştan çıktıktan sonra hazırlanıp aşağı indiler. Kahvaltılarını yaptıktan sonra gelen misafirlerle ilgilenip tüm günü bitirdiler. Ve gün bittiğinde ikisi de -hatta üçü de- güzel ve huzurlu bir uykunun içine kendilerini bıraktılar.

—————

"Barkın.... uyan hadi hayatım."

"Güzelim?"

"Geç kalacaksın hayatım."

"Tamam, duş alıp geliyorum."

Deniz Defne beşiğinde yatan Emir'i kontrol ettiğinde aşağı indi. Merdivenlerden indiğinde biriyle çarpıştı.

"Özür dilerim hanımım."

Deniz Defne kaşarını çattı. Karşısındaki kızı ilk defa görüyordu ve doğruyu söylemek gerekirse kızın gözünde hiç hoşuna gitmeyen bir şeyler vardı.

"Önemli değil, kimsin sen?"

"Ela hanımım."

"Neden buradasın?"