Perfect Two

CHAPTER 4

                     🎀HE IS BACK

                      ZEBBY's P.O.V

"Zebby are you okay?" Ellaine asked as I enter the classroom with this damn swollen eyes.

Tumango ako bago umupo, kagagaling lang namin sa meeting kanina ni Drake at apat na pwesto lang pala ang kailangan, hindi ko na naintindihan ang mga sinabi ni Sir Navarro sa pagpapaliwanag nya sa guidelines at do's and donts ng campaign, dahil halos walang segundo akong hindi pinatahimik ng utak ko kaka-isip sa sinabi nung mga babae kanina. Would that be possible that Kazuto Imperial is here?

Dont push yourself too hard, malay mo inaasar ka lang nila at galing din sila sa Andremeda since Elementary. C'mon Zebby he's gone for almost 7 years forget him. Sigaw ng kalahating bahagi ng utak ko.

Oh fuck off! He's coming back he told you that, right girl? Kontra naman nung kalahati pa.

Holy fucking cow! kung pwede lang tanggalin ang pesteng utak na'to kanina ko pa ginawa, matahimik lang ako!

I was really irritated when someone tap my right shoulder. "What the hell? who-----?" Dahil sa gulat at inis natabig ko ang kamay ni----- Pauline?

"So-sorry, nagulat lang ako!" Umiling-iling kong sabi. Ano bang nangyayare sakin? Kumalma ka!

"I know hindi ka okay, did something happen?" Maigi nyang tanong.

"We know!" Si Ellaine.

I really wanted to spill it out about, what the girls said earlier about the Knights Partylist, and Kazuto about their running President. Pero wrong place at wrong timing ang pagtatanong nila, not here dahil hindi ako kumportable at lalong wrong timing dahil hindi naman ako sigurado coz I know hindi lang naman ako ang nangungulila sa presensya ni Kazuto. Sila din.

"Ah ka---kase ano..... Na-naputol lang yung bracelet na binigay ni Kazuto. Uhm yeah naputol a-at accidentally" Stupid Zebby! as if namang maniniwala sila sa pagkakautal mo.

Kumunot ang noo ni Ellaine, ganoon din si Pauline. Please maniwala muna kayo!
Ayoko magexplain ngayon dahil baka topakin lang ako.

"Ganun ba?" Mapait akong napangiti. "Di ka kase nagiingat eh, pero antagal na nyan sayo kaya hindi na ako magugulat!"

Lumuwag ang pakiramdam ko, dahil hindi ko na kailangang magpaliwanag pa at walang wala ako sa tamang pagiisip ngayon, napupuno ako ng kuryosidad!

I slapped my both cheeks gently at umaktong napabalik na sa reyalidad. I tried to go back to my seat nang makitang nauubos na ang estudyante sa room. "Anong meron?"

"Silly! Classes are over!" Ani ni Pauline.

Napatingin ako sa wrist watch ko't 5 pm na pala. Ganun na ba kami katagal sa meeting kanina? Oh talagang lumilipad lang ang utak ko.