Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Size yapmadım diyorum ben birinin eşyasını çalmam!"
Tek diyebildiğim buydu. Yapmamıştım ama çantamdan çıkmıştı kendimi savunacak hiçbir şeyim yoktu.
"Öyle mi küçük hanım o zaman çantanda ne arıyordu?"
Kenarda kalorifer peteğine yaslanmış izleyen seni gördüm. Neden bir şey yapmıyordun?
Sonra düşündüm, bir hiç bir şey değildik, ne arkadaş ne sevgili hiçbir şey değildik. Yine de orada öylece durup izlemen canımı yakıyordu.
"Gerçekten yapmadım"
Kız gözlerini devirip bir kaç adım üstüme doğru yürüdü.
"Bak küçük hırsız seni affediyorum. Ha! Paran yoksa hazır okulun yarısı buradayken söyle de yardım etsinler"
O kahkaha atarken gözlerimin dolduğunu fark ettim. Şimdi ağlamayamazdım sen beni ağlarken görmemeliydin.
"Arkadaşlar okulumuzun hırsızı Lalisa Manoban'ın maddi durumu iyi değil sanırım, eşya çaldığına göre! Ona yardım etseniz iyi olur yoksa sizin eşyalarınızı da çalabilir"
Gözleri dolmuş ukalaca konuşan kıza baktım. Ne kolaydı bunları söylemesi?
"Ne diyorsun sen be!?"
Sertçe çıkıştığımda göz devirip, kollarını göğsünde bağladı. Tanrım lütfen beni dışarı ışınla!
