İnsanların ilk nefesleri ve hıçkırıkları doğdukları an başlamıştır. Hiçbir insan nefes alış-verişlerini kontrol edemez ama hıçkırıklarını edebilir. İşte bu noktada aile devreye giriyor.
Aile Şekil 1: Bu aileler çocuklarının hep yanında olmuştur. Çocuk onların yanında güveni tatmıştır. Bu çocuklar fazla ağlamazlar arkadaş ilişkileri orta veya iyi seviyede olur.
Aile Şekil 2: Bu aileler sürekli kavga ederler. Çocuk arada kalır hiçbir aile bireyi onun düşüncelerini umursamadıkça çocuk içine kapanır arkadaş ilişkileri boka batar. Arkadaşları onunla dalga geçtiği zaman kendini savunamadığı zamanlar olur. Bu noktada o çocuğu unutup kendi kavgalarında olan aile bireyi çocuğu hatırlayınca çocuğu savunmaya başlarlar ve dalga geçenlerle konuşurlarsa işler daha çok boka sarar. Arkadaşları çocukla daha çok dalga geçer. Bu kısır döngü sürekli tekrar eder çocuk biraz daha büyüdüğü zaman hem sürekli kavga eden ama onu savunmaya çalışan (yanlış yolla) ailesinden hemde o pislik olarak gördüğü arkadaşlarından sıyrılıp yeni bi hayat kurma iç güdüsüyle çok çalışır ve hiç ağlamamayı öğrenir ya da intihar edebilir son seçenek olarak hayatını hep onların içinde geçirir.
Aile Şekil 3: Bu aileler çocukları için en iyisi ne ise onu düşünürler. Geçmişte yaşadıkları acıları deneyimleri veya geçmişten tanıdıkları insanları düşünüp bir süzgeçten geçirirler kendi hatalarını çocuklarından uzak tutarlar onlara sorumluluk verirler ve onların her düşündüğü şeye kulak verirler. Okula başlamadan önce çocuklarına hayatlarına nasıl insanlar çıkabileceğini öğretirler ve onlarla nasıl başa çıkabileceğini gösterirler. (Doğru Yolla). Yetenekleri varsa onları ortaya çıkarırlar ve onlara sevgilerini vermekten çekinmezler.
Bu aileler şekillerine daha fazla örnekler verilebilir. Ama ben temelleri vermek istedim. 1.ailede çocuk normaldir. 2.ailede çocuk boka batmış durumdadır ve daha çok batması veya çıkması ona kalmıştır. 3.aile ise çocuk gerçekten mutludur. Çünkü onu düşünen bir aileyle yaşıyordur.
