LuQua

LuQua 2.Bölüm

Ani gelen bir çığlık sesi ile hızlıca içeri girmişti cidden yangın vardı.. 
İki bebeği kucağıma aldığım gibi çıkmıştım çoğu insan yarı yoldan geri gelmişti bebekleri sahiplerine verdim içeri hayla çok sayıda çocuk ve bebek vardı sakinliğimi korumaya çalılışırken etrafa baktım ağlama sesi ile hızla o tarafa gidip Laura'yı kucağıma aldım ve etrafa baktım geçecek yer bulur bulmaz geçmiştim çoğu çocuk kurtulmuştu..
Ama bazıları... Telaş ile gelen Lu ve Carly çiftine bakıp sahte bir gülüş ile Laura'yı onlara uzattım sonra ise gelen itfaye sesleri ile yavaşça kenara çekildim ve insanlara arkamı dönerek kapalı bir köşe bulup yavaşça yere çöküp ağlamaya başladım...
10 dakika içinde kendimi ne kadar toparladıysam toparlayıp velilerin yanına gittim bir veli yakama yapışmış "Siz bu minik bedenlere bu şekilde mi bakıyorsunuz?" Diyerek üzerime yürüyüşü haklıydı aslında ben nasıl öğretmendim çocuklara sahip çıkamıyordum meselğin yüz karası olmuştum diğer öğretmenler olayları anlatmış velilerle konuşurken ben ise hayla şoktaydım omzumda hissettiğim el ve o tanıdık ses ile alt dudağımı dişleyip ağlamamak için kemdimi kastım "Yangını kendisi bile bile çıkarmadı ya" dediğinde içimden gülmek gelmişti beni savunması çok hoşuma gitmişti yavaşça insanlar benden uzaklaşırken ben Lu'ya bakmadan kollarımı beline sardım neden bunu yaptığımı bilmiyordum ama buna ihtiyacım var gibiydi.
Beyaz tişörtünün sap ve sol kısmını avcumun içine sıkıca kavramış ağlıyordum o ise bunu yapacağımı bilmediği için öylece bekliyordu yavaşça kolunu sırtımda hissettiğimde ağlamayı kestim sırtımı sıvazlamış "Herşey Geçecek" demişti bu sözleri ondan duymak iyi gelmişti yavaşça aramıza mesafe koydum ve "Özür Dilerim" diyerek aramıza mesafe koydum okula biraz yaklaşıp yangının dindiğini anladım yangından çıkan iki bebek ve üç çocul cesedi ile kanım kurumuştu bu yer bana ait olmadığı için başım belaya girmeyecekti elbet ama o küçük bedenler....
İşlemler bitince yangının bilerek yapılmadığı bazı kabloların eskiden beri düzgün bağlanmadığını anşatmışlardı ana okulu artık mahvolmuştu zaten yeni bir okul bulmak zorundaydım işim de zordu aslında eve adım atıp küfür ederken üsrümdeki gömleği çıkartır çıkarmaz yere fırlattım ve kendimi banyoya attım kıyafetlerimi çıkarmadan kendimi suyun altına attım soğuk suyu açıp ağlayarak kendime gelmeye çalıştım..
Avuç ilerimi sıkıp ellerimi ar arsa karşımdaki mermer duvara vurmaya başladım o cesetler aklıma geldikçe daha da şiddetliydi ağlamam bunu rüyamda görmüştüm bir haftadır aynı rüyayı görüyordum ve sonunda olmuştu işte yavaşça yere çöküp kafamı mermer duvara koyup gözlerimi kapatyım istemsiz uykuya dalmıştım...

Y/B yakında yayımlamaya çalışacağım...
Okuduğunuz için teşekkürler eğer sorunuz olursa yorumlarda belirtmeyi unutmayın...
Lütfen Vote atıp destekleyin...