The match between us (ATHLETE SERIES 1 )

Chapter 13

It's been weeks simula nung last kami nag kita ni Danilo when he invited me to a luxurious dinner. Nalaman ko pa na hindi pala sila mayaman tinanong ko talaga so Erick , hindi pa nga nila natapos bayaran ang sasakyan na ginamit niya nun tapos gumastos pa siya para dun sa dinner. Grabe !!

All the people here at the academy today is very busy, I'm gonna shoot a commercial of a leading milk brand , nag sign din ako ng contract sa kanila for about a year.

I was busy doing my make up , hindi na ako nag abala mag kuha ng mga stylist kahit pinipilit nila ako Suzette at Lian . Hindi ko naman kailangan magpa ganda talaga like... naka fully make up tapos bonggang hair style , sus! Maraming gastos.

I'm just going to shoot a commercial about me being an athlete, so dapat simple lang talaga kung maaari at presentable. I tied my hair in a clean bun and put a hair net on it and took my time putting light make up. They got me a new one piece for this shoot to fit for the brands' theme.

After I've done preparing , I'm just sitting at the corner reading some of my books pra maka gawa ako ng assignment mamayang gabi at maka pasa bukas. one staff told me to get ready , so I closed my book and put it the table then I walked towards the director.

When the lights turn on it my cue to go my place where I should stand. After how many takes , and we're finally done. Nag bihis ka agad ako at tinanggal ang make. My body feels exhausted though it's still noon , ngayong hapon training ulit ako.

Nag order si Lian ng rice bowls , siomai, dumplings and pancit sa isang chinese fast food na malapit, para sa mga stuff at involved dito sa shoot. My face frowned when I saw may lunch box full of fruits then 2 sliced of sandwich. Seriously!!!... Di nila ako bibigyan ng pagkain kahit ngayon man lang.

Lumapit ako kay Suzette para sabihin Sana Kung pwede ako kumuha nung rice bowls.

I grabbed Suzette from the crowd, with an easy smile I started to talk "ahh.... ate...ahmm..... pwede ba akong maka hingi nung ...... "

Hindi ko natapos , baka e sumbong nya ako kay Lian , lagot talaga ako.

"Nung?" Nagtatakang tanong niya.

"Rice bowl....kahit ngayon lang.. please....at please wag mong sabihin kay coach"

"Di pwede Marni alam mo yun"

" Pero gutom talaga ako ng kanin, sige nah!"

I even do a cute face which hindi ako sanay, pero kapag desperate na talaga ako, inilabas ko itong side na Ito.

Suzette sighed in defeat, I immediately hugged her and she just roll her eyes. Pumunta na siya sa kumpulan Kung saan ang mga pagkain. She managed to get two rice bowls.

One for me and one for her.

"Here, iligay mo sa bag faster!"

Nilagay ko kaagad sa bag para walang makakita.

"Wag ka dito kumain"

"Ok, thanks ate Suzette.... You're the best!"

I gave her a thumbs up but again she just rolled her eyes , that reaction of her makes me laugh.

"Just get the hell out here! ..... baka pati ako madamay sayo"

"Okie po ... Dun lang ako sa malapit na coffee shop"

Mabilis akong naglakad , mabuti mga staff lang ang nakakasalubong ko at hindi ko nakita si Lian , nakahinga ako ng maluwag nung nakalabas ako ng academy.

Pagkapasok ko walang nikki na maingay ang sumalubong sakin baka off duty , pero nagtanong parin ako para sigurado , hindi natin alam nag resign na pala.

"What's your order ma'am"

"One latte please"

"Ok ma'am anything else?"

"That's all....ahmm....can I ask something?"

"Yes ma'am ano po Yun?"

"Bakit wala si Nikki ngayon?"

"Ahh si Nikki po ma'am....ahh nag palit po kami ng leave ngayon ehh.... Parang tungkol po sa passport yung lakad niya ngayon ma'am"

"Ahh ok thank you"

"Welcome po ma'am"

Pumunta na ako sa aking pwesto at nilabas ang rice bowl at yung lunch box ko. Nagsimula na akong kumain habang nag iisip baka pupuntang ibang lugar si Nikki nung dumating yung order ko at bigla ring nag vibrate ang aking phone.

I sneak on my phone then Danilo's name pop out , as I saw his name my eyes rolled right away. Sa isang linggo naming hindi pagkikita pero itong lalaking Ito walang araw na hindi niya ako binubwesit.

There's one time na bwesit na bwesit ako sa kanya . Tinanong niya ako kung ano ang tagalog nung match sabi ko pariho or mag kaaway, pero ang gago tinawanan lang ako ang tamang sagot daw ay tayo. WTF!!

Hindi pa nga umabot ng 1 month bago kami nag kilala pero alam na alam niya paano ako inisin.

1 message received

Danilo gago: kumain ka na?

Me: kumakain pa , kaya wag mo akong bwesitin baka mawalan ako ng gana.

Danilo gago: ahh cge mamaya na lang, baka pati sakin mawalan ka ng gana. Hahaha

Seriously! This guy gives me headache!

Hindi ko na lang ako nag reply at tinapos ang pagkain. Pagkatapos ko bumalik na ako sa academy. Nakipag usap muna ako sa mga staff at sa director bago ako nag simulang mag warm up.

It's 5:30 nung naisipan kung mag break muna wala ng tao , tahimik na ulit kaya nakapag fucos na ako sa training, nakasandal lng ako sa aking upuan at nakatingala biglang may tumawag.

I answer the call without opening my eyes, not knowing who is calling. But my eyes open when I heard the voice of the person who called.

Danilo.

"Anong pang iinis ang naisip mo ngayon?"

"Grabe ka Marga! Kapag ba tumawag or mag text ako sayo pang iinis at pang bwebwesit talaga nasa isip mo?...... Ang sakit ha! Pasalamat ka crush kita"

Ang OA niya , I rolled my eyes to what he said , but eventually a small smile curved on my lips. Crush pala ha!

"Bakit totoo naman, kung hindi pang bwebwesit mga walang kwenta yung text mo"

"Oyy ang harsh ha!....bakit ba ang sungit mo? Siguru may gusto-"

I instantly cut him off "Hindi!"

He just laughed at my answer, wala ba siyang training or shoot kahit anong trabaho. Palagi na lang ako ang kinukulit niya.

"Lumabas ka"

"Huh?"

"Huh?" He mimicked me " Sabi ko labas".

"Bakit ba? May training pa ako"

"Saan ba sa salitang labas ang Hindi mo maintindihan" seryoso niyang sabi.

I sighed and march on way to go outside. Habang nag lalakad ako nasa aking tenga parin ang aking phone , ngunit ni isa samin walang nag salita.

When I'm almost at the exit, my eyes widened as I saw someone standing outside waiting.

"Surprise!"

Sabi niya bago namin ibinaba ang aming phone. The he smiled at me.

Hindi ko alam ano ang gagawin. Maraming tanong saking isipan ngunit walang isang salita ang gustong lumabas.

^_^