The match between us (ATHLETE SERIES 1 )

Chapter 22

"M -marni.....may nang nangyari , umuwi ka kaagad please" 3 2 1- ting!, naputol ang tawag ni ate  . ibinaba ko ang aking phone na hindi ko alam kung ano talaga ang nangyari, pero meron mga tao na na sa aking isipan na baka may naaksidente or ano man, pero ang bilis ng tibok ng aking puso. 

bumukas ang elevator at pumasok na si Alli kaya nagtataka siyang tumingin sakin bakit ang tagal kung pumasok . Pasara na ulit ang elevator ng buksan niya ito at hinila ako papasok . Marami ng tanong si Alliyah sakin pero ning isa wla akong sinagot ni hindi ko rin siya tiningnan.

Maraming tanong ang nasa aking isip bakit ang daming nangyari? ano ba talaga ang nangyari sa Pinas? Napabalik ako sa huwisyo ng sinampal ako ni Alliyah kaya napahawak ako sa aking pisngi at gulat na napa tingin sa kanya.

"tulala ka na naman ate! ang hirapm kunin yung atensyon mo , sorry yan lang ang na isip kung paraan" malalim siyang bumuntong ninga at ako yumuko lang , ewan hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko ngayon "you know what ate, you're staring at nothing a while ago, plus nanginginig ka din" umayos ako ng tayo at tumingin sa kanya "tumawag lang  ang manager ko dapat na daw akong umuwi , yung kanina gutom lng yun tara " bumukas ang elevator at unang lumabas si Alli.

tahimik lng kaming kumain , walang isa ang gustong mag salita . Biglang nag ring ang phone ko, si ate suzzete.

ayaw kung sagutin

natatakot ako na baka totoo ang nasa isipan ko

tatlong beses pa tumawag si ate bago ako nag text sa kanya na tatawag ako mamaya. Nagpatuloy kami sa pagkain si Alli malapit ng matapos ako hindi pa umabot sa limang subo ang kinain ko.

pag uwi namin sa hotel dumiritso si Alli sa kwarto ni Kat ako naman ay dumiritso sa amin upang makausap ko si ate Suzette sa kung ano man ang nangyayari sa Pinas.

pagkapasok ko sa kwarto daritso kung tinawagan si ate upang malaman kung bakit siya umiiyak tumawag sa akin kanina, naka ilang tawag pa ako bago niya ito na sagot.

"ate , anong balita? bakit ka umiiyak kanina?" nag-aalalang tanong ko sa kanya.

umiiiyak parin siya sa kabilang linya kaya kinabahan na ako sa kung ano man ang kanyang sunod na sasabihin.

"si......si.." hindi niya matapos tapos na sasabihin" ate sino bah!?" napataas na ang aking boses dahil hindi parin tumigil sa kakaiyak si ate suzette.

5 minuto muna ang lumipas bago kumalma sa pag iyak si ate at nag salita " si Lian na car accident, coma siya Marni, umuwi ka dito please".

Bakit?

Paano?

hindi pwede

nabitawan ko ang aking cellphone at napaluhod, hindi parin ma sink-in sa aking utak kung totoo bah ang pinag sasabi ni ate suzette. Alam kung nag kamali lang siya......Mali lang siya.

Dali- dali akong nag empake, habang lumalandas sa aking pisngi ang mga luhang ayaw magsitigil umagos.  Daritso ko lang nilagay lahat ng gamit ko sa luggage ni hindi ko na ito inayos , bahala nah.

Pinuntahan ko muna si Kat at Alliyah para mag paalam.

Kat and Alli hug me very tight before I went to the airport, I buy the earliest flight na ticket, nung naka pasok na ako sa eroplano I immediately texted mang Isko na pauwi na ako , na mag text na lang ako kung nasa airport na ako.

After how many hours, nakalapag na yung eroplanong sinsakyan ko at nag text ako ulit kay manong para mag pa sundo. Naghintay pa ako ng isang oras bago dumating si manong.

"napa aga yata yung uwi mo marni . tapos naba ang contest ni Kat doon?"tanong niya habang inayos ang bagahe ko sa may trunk.

"hindi pa po manong, kaya po nag pa iwan si Alli doon sasabay na po daw siya kay Kat bumalik rito" sagot ko . 

" manong pa hatid po sa Manila Doctors Hospital".

napatingin siya sa akin sa rear-view mirror "bakit? may masakit ba sa iyo?" nag alala niyang tanong.

"wala po, na car accident po kasi yung coach ko kaya bibisitahin ko lng ".

napatango na mn si manong at hindi na nag abala mag tanong pa.

Pagka dating namin sa hospital ay dali-dali akong lumabas. " Manong tatawag lang po ako kung magpapasundo ako. Thank you."

" oh siya sige".at umalis nah.

tinawagan ko si ate Suzzete kung anong floor ang room ni Lian habang nag lalakad papuntang elevator.

"ate anong floor?" tanong ko agad pagkasagot niya sa tawag.

"7 marni" kaya pinatay ko na ang tawag.

I can't stay still while watching the elevator's number change each floor. When it's already my floor I saw ate Suzette waiting at the nursing station.

the moment she saw me , she hug me very tight and started crying again. Sinamahan niya ako papuntang kwarto pagka bukas niya sa pintuan, ang kaninang mga luha na gustong lumabas ay hindi na matapos-tapos sa pag agos.

napa tulala ako sa aking nakita na hindi ko alam kung saan ako titingin .