The match between us (ATHLETE SERIES 1 )

Chapter 23

Hindi ko alam kung saan ako dapat titingin na hindi siya masasaktan kasi halos lahat ng parte sa kanyang katawan ay may benda

ulo hanggang paa

Hindi parin ako umaalis sa aking kinatatayuan, as if my feet was glued on the ground that I can't even move my body to come near her. Everything was just so impossible , but here I am in reality still can't accept what just happened, it feels like yesterday when I talk to her, I just went to Japan and just a snap.... my coach  is lying here in the hospital fighting for her life.

How can I continue to practice for my upcoming competition if one of my strength is 50/50 on her hospital bed. Even the best doctors in this hospital can't even say when will she woke up , because of the possibility she won't woke up again. They told us that out of 10%, only 3-4% chances who woke up in this kind of accident.

Iniwan muna ako ni ate Suzette dito sa loob ng kwarto para bumili ng aming makakain, as I check my last meal ay noong nasa eroplano pa ako. Nung nahimasmasan na ako ay unti-unti na akong lumapit sa kanyang kama at umupo sa kanyang tabi, tumulo uli ang mga mga butil ng luha sa aking mga mata " L-ian...please gising nah ouh, may mga studyante kapa sa academy na kailangan ng guidance nung head coach , lalong lalo na ako" hindi ko na mapigilan at umiyak lalo habang hawak ang kanyang kamay.

I can't stand watching her in that state , since I've known her for being being strong and independent woman. She didn't get married for the reason that she will only dedicate her self in the world of gymnastics and help young aspiring gymnast to be the best in the field and because of her , I've become of who I am today.

Isang oras ako nag hintay bago bumalik si ate Suzette na may dalang iba't-ibang putahi "ate ang dami na man nito, tayong dalawa lang naman ang kakain  "tumingin siya sakin at ngumiti 

" sorry, natagalan yung pagbalik ko,  pumunta ako palengke at doon na sa bahay nag luto para mag paalam at may pagkain din yung anak ko sa bahay "  binuksan ko ang lahat ng tupperware at may adobong manok, kanin, chop suey, tortang talong at hiniwang mga prutas  "ate naman , chop suey at mga prutas lng pwede ko kainin dito......mauubos mo ito lahat?" 

Nag ligpit muna siya sa kanyang mga gamit na dala " tayong dalawa ang kakain niyan , asa naman at maubos ko lahat ng iyan kay rami kong niluto " tumawa ako at nag sandok ng kanin nang bigla akong natigilan ... diet pala ako!  

"ate diet ako! diba bawal ako nito!" nakasimangot akong binalik ang kanin sa lalagyan , at bigla naman natawa si ate sa akin at pinag sandok niya uli ako ng kanin " ngayon lang to, kaya lubusin mo nah, mag exercise kana lang uli bukas para sa practice mo ...ok ba iyon sa iyo?" ngumiti at tumango na alng ako at nag simula ng kumain.

Bumalik na ako sa aking dating gawi, kapag may free time na man ako ay ako ang pumapalit ni ate Suzette sa pag babantay sa hospital para naman makapag pahinga siya ng maayos. Walang ibang pwede magbantay dahil lahat ng pamilya ni coach Lian ay nasa amerika, sa academy na man ay wala din dahil ako lang naman ang may manager tapos lahat nang coach ay busy sa mga ibang students at pag mamahala sa academy namin pero kapag may time bumibisita na man sila dito.

Ako ang naka bantay kahapon kaya nagsimula na akong mag ayos ng gamit para ready na lahat kapag dumating na si ate, dadaan pa ako sa academy ulit para kunin yung mga pawisan kung gym clothes....bakit ko ba kasi kinalimutan ughh!!

Pagkalabas ko galing c.r ay bagong dating lang din si ate " ouh marni! dali may dala akong minatamis na saging kain tayo" kumain ako ng ilang subo masarap kasi.

" ate uwi na ako, I still need to drop by at the academy and I think-" tumingin ako sa bintana kasi biglang dumilim uulan yata " I think uulan , so I better get going nah" tumingin din si ate sa labas "ok sige, just be carefull ha at ano pala gagawin mo sa academy, mag practice ka ulit?"

"hindi po , kukunin ko lang po yung naiwang kung mga gym clothes ate" tumango na lng siya at ako na man ay nag paalam.

Pagka parada nung taxi sa academy ay yun din ang pagbuhos ng malakas  na ulan dali-dali akong pumasok, mabuti hindi ako gaanong nabasa. Nagtaka si Manong Bernie nung nakita niya ako pumasok " ouh Marni, mag practice ka ulit? hindi kaba napapagod?" tumawa ako sa sinabi ni manong sakin  "may kukunin lang po, hindi na man po ako robot napapagod din" tumawa lng si manong kay nag paalam muna ako.

Pumasok na ako at tumuloy sa locker area , lucky for me may payong akong naiwan sa locker wala pa naman akong dala.

Umupo lang ako sa may waiting area malapit sa entrance habang naghihintay na tumila ang ulan o di kaya humina man lang kasi ang lakas talaga mukhang babaha na naman.

Almost an hour na din akong nag hintay ng nag salita si manong "hindi kaba susuduin Marni?" napatingin ako kay Manong Bernie tapos binalik ko din sa labas "baka po yung highway malapit sa amin bumaha , delikado nah po sa daan ang lakas pa na man ng ulan...ok lang po sana kung hindi ganito ka lakas".

"kung sa bagay tama ka , baka hindi pa titila ang ulan ang lakas pa din , paano ka uuwi niyan?"

Hindi ko din alam.

I was busy staring outside when my phone rang , I wasn't in my right mind thinking how can I go home. I answer the call without knowing who is it, kaya napabalik ako sa katinuan ng biglang nagsalita si Danilo sa kabilang linya..... I knew it was him , because he is the only one who has a very husky calming voice.

"Marni saan ka?"

"bakit?"

"nabalitaan ko kasi na marami ng lugar na tumaas ang baha, at isa yung pa uwi sa inyo"

" ahh ganon bah, ok thanks for informing me"

"naka uwi kana? sunduin na kita, saan ka bah"

I was hesitant at first to tell him , kasi kung magpapahatid ako sigurado titirik ang sasakyan , but I heard him opening his car in the other line, I have no choice but to say this to him than sleeping here in the academy with a very cold and bad weather.

" pwede makitulog muna ako sa bahay mo?".