Zawgyi version
" ကြၽန္ေတာ့္ကို ခဏခြင့္ျပဳပါဦး"
မ်က္ရည္တို႔ပင္ မသိမ္းဆည္းနိုင္... ထိုင္ေနရာမွ ထယ္ေယာင္း ထထြက္လာခဲ့သည္။ အခုခ်ိန္ ဦးေႏွာက္ထဲ အေၾကာက္တရားေတြသာ လႊမ္းၿခဳံလို႔ထားကာ ေျခလွမ္းေတြပင္ ယိုင္တိယိုင္နဲ႕...။
မ်က္ရည္စေတြဟာ ျမင္ကြင္းကို အေႏွာင့္အယွက္ ေပးလာကာ နံရံအားမွီရင္း ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးတုပ္ထိုင္ခ်၍ ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲမွ ဖုန္းကို ထုတ္လိုက္သည္။
လက္ေခ်ာင္းေတြကေတာ့ အလိုလို ဦးေႏွာက္ထဲ ပထမဦးဆုံး ေပၚလာေသာသူအား ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ အေနျဖင့္ အားကိုးတႀကီး ဖုန္းဆက္ေခၚဆိုမိရင္း...။
တဒူဒူ ျမည္ေနေသာ ဖုန္းသံအား နား နားကပ္ကာ ပါးစပ္မွလည္း တတြတ္တြတ္ေရ႐ြတ္ေနမိသည္။
ငါဘာလုပ္ရမလဲ ဂြၽန္ဂု။
ငါ့ကိုကယ္ပါဦး... ငါအရမ္းေၾကာက္တယ္။
ငါမေသခ်င္ေသးဘူး ဂြၽန္ဂု။
အခုအခ်ိန္တြင္ အၾကားခ်င္ဆုံးေသာ အသံေလးအား ၾကားခြင့္မေပးဘဲ ေအာ္ပေရတာ မိန္းမႀကီး၏ အသံပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ ၾကားေနရျခင္းဟာ ရင္ကို မီးနဲ႕ျမႇိုက္ကာေနသည္။
ကြၽန္ေတာ္ ဒီအတိုင္း လက္မေလွ်ာ့နိုင္... သူ ျပန္မေျဖမခ်င္း ေနာက္တႀကိမ္ထပ္မံ ေခၚေနဦးမည္။
ငါ့အတြက္ မင္းက အလိုအပ္ဆုံးမို႔လို႔ပါ ဂြၽန္ဂုရယ္။
" အဲ့ဒါ့ေၾကာင့္ မေျပးနဲ႕ ေျပာတာ။ အခု ကြၽန္ေတာ့္ အေနာက္ကေန ေျပးလိုက္လာေတာ့ ေခ်ာ္လဲၿပီး ဒဏ္ရာရၿပီေပါ့"
" ငါက မင္းကိုစိုးရိမ္လို႔ဟာ ဂြၽန္ဂုကလည္း"
ထိုအခိုက္အတန႔္ ကြၽန္ေတာ့္ ႏွလုံးခုန္သံ တခဏေတာင္ ရပ္တန႔္သြားသလိုပင္။ ဒီေလာက္ထိ ၾကားခ်င္ခဲ့ပါေသာ အႏွစ္သိမ့္ခံခ်င္ခဲ့ပါေသာ အသံေလးသည္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ မဟုတ္... တျခားတေယာက္အတြက္ ဤေနရာ၌ ထြက္ေပၚလို႔လာသည္။
ဖုန္းကိုခ်ကာ အသံလားရာသို႔ ေငးၾကည့္လိုက္သည္။ ေျခေထာက္၌ ေက်ာက္ပတ္တီးစီးကာ ေထာ့နဲ႕ေထာ့နဲ႕ ေလွ်ာက္ေနေသာ ေကာင္ေလးအား ေဘးနားမွ စိုးရိမ္သည့္ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ၾကည့္ေနသည္က ကြၽန္ေတာ္ပင္ မနာလိုေလာက္စရာ...။
YOU ARE READING
Beve Me ( Season1)
RandomBelieve - Lie = Beve Believe?? လိမ်ညာခြင်းဆိုတဲ့အရာ ပါဝင်နေတဲ့ ယုံကြည်မှုဟာ ကိုယ့်အတွက်တော့ သုံးစားမရဘူး So say Beve... မင်းနှုတ်ကပြောလိုက်တာနဲ့ ကိုယ့်ရဲ့အရာအားလုံးဟာ မင်းအပိုင်ပါ ကလေးရယ် @Taekook myanmar fic Fic cover by CalistaIda99
