"Bazen içinizi bir his kaplar bağırmak istersiniz, haykırmak istersiniz. Anlatmak istersiniz içinizdekikeri, susarak da olsa birileriyle dertleşmek istersiniz. Yardıma ihtiyacınız vardır ve birileri artık elinizden tutsun ve bırakmasın istersiniz ama o an farkedersiniz ki yanınızda kimse yoktur. Tek başınıza batmak üzere olan bir gemidesiniz ve size yardım edebilecek tek bir kişi bile yoktur. SİZ ELİNİZ DE OLMADAN YAVAŞ YAVAŞ BATIYORSUNUZ... "
Ağlamak istiyorum, bağırmak istiyorum ben geldim uyan babacım diye haykırmak istiyorum ama olmuyor ben sadece susmakla yetiniyorum. Engel olamadım gözyaşlarımın yanağımdan aşşağı süzülmesine engel olamadım. Ama ben biliyorumdum ki babam geldiğimi hissediyor burda olduğumu hissediyor onu ne kadar çok sevdiğimi hissediyordu. Gelirken yol üstünden aldığımız gülleri babamın mezarının üstüne koydum. Özellikle gül almıştım çünkü babam gülleri çok severdi.
Başımı çevirdim ve anneme baktım oda benden farksızdı. Ağlamaktan kıpkırmızı olmuş gözleriyle bana bakıyordu. Aynı anda birbirimize sımsıkı sarıldık o bana ben ona, çünkü biliyordum ki benim de anneminde birbirimizden başka kimsesi yoktu. Ama bişeyler aynı gitmiyordu, annemde bir gariplik vardı sanki, sanki benden bişeyler gizliyomuş gibiydi.
"Bişey mi oldu anne" dedim fısıltıyla bişey vardı ve ben bunu hissediyordum. Annem her zaman ki annem değildi. Mezarlığa geldiğimizden beri bir gariplik vardı.
"Hayır kızım ne olcak, hadi gidelim artık geç oldu." dedi konuyu kapatmak ister gibi. Bende daha fazla üstelemdim biley olduysa annem bana anlatırdı, benden bişey gizlemezdi. İkimizde aynı anda kalktık.
"Sen git ben birazdan geliyorum annecim."
Annem anlayışla başını salladı ve arabaya doğru yürüdü.
"Hatırlıyomusun babacım bana hep küçükken. "sen benim kızımsın eğer bize annene, bana bişey olursa her zaman dik duracaksın başın asla öne eğilmicek" derdin. Ama brn başaramıyorum babacım, olmuyor. Sen gittin sanki arkamdaki dağ yıkıldı yaslancak güvenecek kimsem kalmadı . Şimdi gidiyorum ama en yakın zamanda tekrar gelicem baba sakın beni özleme olur mu? Görüşmek üzere seni çook seviyorum babacım "
Ayrılık zamanı gelmişti artık, istemeye istemeye de olsa kalkmıştım babamın yanından ve annemi daha fazla bekletmemek için arabaya doğru yürüdüm. Her adımımda küçük bir kız çocugu gibi dönüp arkama baktım belki babam da gelir diye ama olmadı hayallerimde bıraktım babamı.
Annem arabada benş bekliyordu kapıyı açtım ve bende yanına bindim. Ağlamama engel olamıyordum gözyaşlarım istemsizce yüzünden aşşağı süzülüp gidiyordu. Yine herzaman ki gibi annemle yol boyu konuşmamıştık. Ben sadece dışarıyı izlemekle yetindim. Annem de yola odaklanmış arabayı sürüyordu.
Annemin sesiyle geldiğimizi anladım ve başımı kaldırdım.
"Aşşağı inmek istermisin? Yoksa arabayı sen içindeyken mi kitleyim"
Arabadan indim ve annemin yüzüne bile bakmadan koşar adım eve girip odama çıktım annemin arkadan şaşkın şaşkın bakıp kaldığına adım kadar emindim.
Ve tabiki sadece bakmakla yetinmeyip arkamdan geldi kapıyı tıklattığını duyuyordum ama ses vermek istemiyorum tek istediğim biraz yalnız kalkmak ama annem sağ olsun annem buna izin vermiyordu art arda çalan kapıyı açmadan susmucağına kanaat getirip elmahkum kapıyı açtım.
"Efendim annecim"
"Ne oluyor bakıyım, kapıyı çarpıp çarpıp odalara kapanmalar. Beni kendine başlatma terliği yersin bak. Tamam anlıyorum üzgünsün ama kendine böyle yapma yavrucum. Yemeden içmeden kesildin bir deri bir kemik kaldın, şu haline bakarmısın? Hadi annecim toparlan ve aşşağı in yemek yiyelim "
Annem zorlada olsa beni odamdan çıkarmayı başarmıştı. Miss gibi kokular geliyordu ama hiç İŞTAHIM yoktu. " BEN KAYRA YEMEK YEMEK İSTEMİYORDUM!!" duyda inanma olacak şey değil vallahi...
Zor aki masaya oturdum. Annem mantı yapmış ve ben yemek istemiyordum. Ateşim mi vardı ayy ölüyormuydum yoksa. Annemde bunu fsarketmiş olacak ki
"Kayra iyimisin annecim mantı yaptım ve sen bir kaşık bile almadın hasta falan değilsin demi."
"Yok anne canım istemiyor, yorgunum da birazcık odama çıkıp uyusam biraz iyi olurum."
Cümlem resmen yalan anne odama çıkmak için yalan söylüyorum diye bağırıyordu.
"Tamam peki o zaman çık biraz dinlen ama akşam birlikte film izleyelim mısırda patlatırım hem anne kız zaman geçiririz biraz."
Başımı tamam der gibi salladım ve hızlı bir şekilde merdivenlerden çıkıp odama girdim. Tek istediğim Yatağıma yatmak ve biraz kafa dinlemekti. Tekrar kalkmamak umuduyla kendimi yatağa attım. Oyalanmak için elime telefonu aldığımda ufak çaplı bir şok geçirdim. 1986 mesaj evet her genç kızın olduğu gibi bizim de bana göre tamamen gereksiz bir dedikodu grubumuz vardı. Tabiki ben dışında herkez konuşuyordu.
Mesajları okumadan geçiyordum taki o meseja kadar "yeni çocuk" okula yeni çocuk mu geliyordu. Ayy sanane kayra evett kendi kendimede konuşmaya başladığıma göre artık kafayı yemiştim. Vee bir şok daha mesajları okudukça şok katsayım artıyordu. Yeni çocuk bizim sınıfta. Açıkçası merak etmedim değil ama gözlerim yavaş yavaş kapanmasına engel olamadım geriye kalan mesajları okumadan telefonu bir kenara attım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım...
"SELAM CANLARIM ^^ NASILSINIZ YENİ BÖLÜMLE TEKRAR KARŞINIZDAYIM UMARIM BEĞENİRSİNİZ. ACABA KAYRA YENİ GELEN ÇOCUKLA NELER YAŞICAK YADA SIRADAN Bİ ÇOCUK GİBİ HAYATINA DEVAM MI EDİCEK?
YENİ BÖLÜM EN KISA ZAMANDA GELİYOR
OY KULLANMAYI VE DÜŞÜNCELERİNİZİ YORUM DA BEŞLİRTMEYİ UNUTMAZSANIZ ÇOK MUTLU OLURUM GÖRÜŞMEK ÜZERE SİZİ SEVİYORUMM "
