BRUTAL LIFE AND HARD LOVE

~7~

Yine klasik bir sabahtı işte.
Kahvaltımı yapmamıştım çünkü yapmaya gidecektim, üstümü giyindim.
Anneme öpücük vermeyi ve hoşçakal demeyi unutmadım, evden çıktım.

Yürüyerek Lisa'nın beni çağırdığı restoranda geldim. Kız para mı sıçıyo anlamadım hep dışarıda yiyor dlslskslsmsk.

Kapıdan içeri girdiğimde bana el sallayarak gelmemi işaret eden tatlı arkadaşıma baktım ve yanına ilerleyip karşısındaki sandalyeye oturdum.

Lisa: Selaamm

Jennie: Merhaba

Lisa: Çok açım, hemen siparişleri verelim

Onun bu hâline gülerken o çoktan garsonu çağırmıştı bile yanımıza

Garson: Hoşgeldiniz efendim. Menü ister misiniz ?

Lisa: Olur bakalım

Garson menüleri getirmişti.

Lisa: Hmm ne söylesek ağağağ

Yemek ile olan aşkı beni gülmekten öldürüyordu
Siparişlerimizi verdik ve beklerken sohbete daldık
Söylediklerine göre öz babası vefat etmiş ve şuanda bir üvey babası varmış
Fakat bu duruma asla karşı gelmemiş
Ve üvey babasını çok seviyormuş
Araları iyiymiş
İnsanların üvey babası ile bile araları iyi olabiliyorken benim daha öz babamla aram iyi değildi
Ne güzel hayat ama !

Yemeklerimiz gelmişti, iştahla yemek yerken bir anda Lisa beni dürttü

Lisa: Hey ! Şu çocuğa da bir bak ! Oha

Onun baktığı yere doğru bakmak için arkamı döndüm ve bahsettiği çocuğu gördüm
Aman tanrım...
O... gerçek mi ??

Lisa: Jennie
Jen
Jennie !

Lisa'nın çığırmasıyla bir anda yerimden sıçradım

Jennie: Ne bağırıyorsun ödüm koptu

Lisa: Daldın gittin bir an, seslendim duymadın, yemeğin soğuyor

Jennie: He ? He tamam

Ne ara dalmışım ya
Ama bu çocuk gerçek olamaz...
Sarı saçları...siyah